معجزه زندگی در باغ فرشتگان

همشهری آنلاین _ راحله عبدالحسینی:  در کنار آن هم به همه دختران هدیه نقدی دادند. در این گزارش با ما همراه باشید.

منتظر می‌مانیم تا «شقایق ثقفی نیکو» برسد. او که به دلیل بیماری در کودکی هر دوپایش را از ران از دست داده ۲۸ سال است که در مرکز بهزیستی باغ فرشته زندگی می‌کند. شقایق ۳۸ ساله بنا به علاقه‌اش برای ادامه تحصیل، رشته خبرنگاری را انتخاب کرده و دوست دارد در این رشته فعالیت کند. او که برای انجام کارهای روزمره با ویلچر بیرون رفته، خود را به جمع خیّران می‌رساند و با هم خوش‌وبش می‌کنند. پروتز پای مصنوعی برای اصلاح دقیق و اندازه درست برای شقایق به مرکز پزشکی فرستاده شده است. شقایق می‌گوید: «به علت مشکل تیروئید وزنم کم و زیاد می‌شود. همین باعث می‌شود تا اندازه ران با پروتز دقیق هماهنگ نباشد. اگر پروتز درست اندازه من نباشد، خیلی اذیت می‌شوم و نمی‌توانم راه بروم.» هزینه تأمین یک جفت پروتز پای مصنوعی که خیّران محله الهیه تقبل کرده‌اند حدود ۶۰ میلیون تومان است.

•  به قلم شقایق

زندگی شقایق از ۳ سالگی به بعد با پروتز پای مصنوعی یا ویلچرنشینی می‌گذرد: «با بزرگ شدن من و تغییر سایز بدنم باید پروتز پایم را هم عوض می‌کردم. شرایط برای من طوری نبود که بتوانم به راحتی این کار را انجام بدهم. در سال‌های اخیر با همکاری خیّران روزگار بهتری را می‌گذرانم.» برای گذران روزمره زندگی، او از ویلچر هم استفاده می‌کند: «نمی‌توانم مداوم از پروتز پای مصنوعی استفاده کنم.» شقایق در طول هفته در گلخانه مشغول به کار است؛ گلخانه‌ای که برای توانمندسازی افراد دارای معلولیت راه‌اندازی شده. شقایق در قسمت دفع آفات گلخانه کار می‌کند.
 از علایقش بیشتر می‌گوید: «زمان انتخاب رشته دانشگاهی بین رشته‌های روان‌شناسی و روزنامه‌نگاری مردد بودم. به روزنامه‌نگاری بیشتر علاقه داشتم و به همین دلیل این رشته را ادامه دادم.» شقایق آرزو دارد بتواند در رشته‌ای که تحصیل کرده، کار کند: «دوست دارم مشکلات افرادی مانند خودم را بنویسم تا راهی برای حضور آنان در جامعه فراهم شود. افراد دارای معلولیت ناکارآمد نیستند. می‌توانند از عهده مسئولیت‌هایی که به آنان واگذار می‌شود، برآیند. فقط باید نگاه جامعه به افراد دارای معلولان اصلاح شود.»

•  خیران پای کارند

خیران محله الهیه راهی اتاق‌ها می‌شوند. با دختران صحبتی کوتاه می‌کنند و کارت هدیه ۱۰۰ هزار تومانی به هر کدامشان می‌دهند. «فرزانه مسعودی» مسئول قسمت مشارکت‌های مردمی خدمات بهزیستی و توانبخشی باغ فرشته می‌گوید: «با بودجه‌های اندک سازمان بهزیستی، امور ما نمی‌گذرد. ما بدون خیّران هیچ هستیم. دختران ما معلولیت جسمی دارند و وقتی خیّران به آنها کارت هدیه می‌دهند، چیزی را که دوست دارند می‌خرند.» شقایق دوست دارد همراه با تعدادی از خیّران محله الهیه که به بهزیستی باغ فرشته آمده‌اند عکس یادگاری بگیرد. به حیاط می‌رویم. «سوسن فقیهی» مدیر خیریه می‌گوید: «بانوان خیر همیشه پای کار هستند. فرقی نمی‌کند چه‌کاری باشد. فقط دوست داریم تا جایی که از دستمان برمی‌آید گرهی از کار همنوعان خود باز کنیم.» 

•  خیّران محله الهیه از حس و حالی که امروز تجربه کردند چنین می‌گویند:

  «اعظم رهبری» : رضایت قلبی بهترین دستاوردی است که امروز تجربه کردم. کاش می‌توانستم این احساس را به قلب دیگران هم هدیه کنم.
  «منیر صالحی» :کار ما قطره‌ای از دریاست. دوست‌ داشتن دیگران بهترین درسی است که طی این ۱۰ سال حضورم در خیریه گرفتم.
  «شهناز دره‌شوری» :آشنایی من با خانم فقیهی و کارهای خیرخواهانه معجزه زندگی‌ام بود. حال خوبی که از وقت گذاشتن در این جمع دوستانه نصیبم می‌شود وصف نشدنی است.
  «زهرا سکه‌چی» :با جان و دل اینجا آمدم. ارزشمندترین درس‌های عمرم را کنار افرادی می‌آموزم که از کنار مشکلات دیگران بی‌تفاوت رد نمی‌شوند.
  «ناهید صائمی» :روزگاری شده که همسایه‌ها از حال هم خبر ندارند. خیریه‌ها بهترین فرصت هستند تا مشکلی از همدیگر برطرف کنیم. بخشیدن دل بزرگ می‌خواهد.
  «فریده پاینده‌مهر» :کاری را که در توانم باشد، دریغ نمی‌کنم. کار خیر توفیقی است که نصیب ما می‌شود.
  «سوسن فقیهی» :حال خوب، اتفاقات خوب را رقم می‌زند. این کمترین‌کاری است که برای بچه‌های بهزیستی که در محله الهیه همسایه ما هستند، انجام دادیم.