برج میلاد طرحی است که سایه‌اش سال‌ها بر دیگر طرح‌های شهرداری سنگینی می‌کرد و در شرف آن بود تا نه به نماد توانمندی مهندسی که به نماد تأخیر، ناتوانی و کمبود دانش فنی بدل شود. اما با یک درایت، تصمیم و اراده پولادین در مسیری قرار گرفت که می‌توان با احساسی توأم با آسودگی و افتخار شمارش معکوس برای پایان یافتن آن را به نظاره نشست. مسلما در این راه عزم و جدیت غیور‌مردان مهندسی موجب شد تا این طرح با وجود تأخیرهای تحمیلی، در سال نوآوری و شکوفایی افتتاح و سابقه شاخصی از دانش فنی مهندسان ایرانی را رقم زده و بروز دهد.
اکنون نیز می‌توانیم با افتخار بگوییم تلاش شبانه‌روزی عوامل دست‌اندرکار برج میلاد در خلق یک اثر سازه‌ای منحصر به فرد به ثمر نشسته و این میراث معماری، نقطه اتصالی به تاریخ معماری پر افتخار ایران زمین است که طی چند دهه پیش از سوی رژیم‌های فاسد شاهان پس از نخستین سفرهای فرنگی و در پی آن بروز خودباختگی فرهنگی دچار انقطاع شده بود.
این اثر شگرف معماری، تا همیشه در کالبد شهر تهران نمادی از عزم ملی فرزندان این مرز و بوم است. در روزگاری که بیگانگان با به‌کارگیری ابزارهای مختلفی از جمله تحریم قصد دارند تا حرکت رو به توسعه کشور متوقف شود، مهندسان ایرانی با تکیه بر اراده خود، توانستند راه سختی را در پیش گیرند که سرشار از نوآوری و شکوفایی بود.
