نشست هنرمندان تئاتر

محسن حسینی در ششمین نشست راهکارهای عملی تولید تئاتر که با حضور محسن حسینی و جمعی از دست‌اندرکاران و هنرمندان تئاتر برگزار شد، به بیان مشکلات حوزه تئاتر پرداخت. در ابتدای این جلسه که به همت انجمن کارگردانان برگزار شد جمعی از هنرمندان تئاتر از جمله محمد یعقوبی، ایرج راد، دکتر کمال‌الدین شفیعی، محمودرضا رحیمی، افسانه ماهیان و... حضور داشتند. سهراب سلیمی رئیس انجمن کارگردانان خانه تئاتر، در سخنانی گفت: دوستان با حسن نیت خود و با تمام اطلاعاتشان، ما را در این برنامه‌ها یاری می‌دهند و قطعاً در این یاری‌رسانی هم انجمن برداشت‌های مفیدی را برای برنامه‌هایش و همچنین تثبیت گروه‌ها و راهکارهای تولید تئاتر خواهد آورد.
در ادامه جلسه محسن حسینی کارگردان تئاتر درباره گروه‌های تئاتر گفت: در واقع در کشور ما گروه نمی‌تواند به‌صورت استاندارد و تعریف شده مطابق عرف دنیا شکل بگیرد. وی افزود: در حال حاضر ظاهراً تعداد زیادی گروه تئاتری داریم، اما اصولاً گروه تئاتری تعریفی که دارد این است: اساسنامه‌ای دارد که باید تصویب شود و بعد از وزارت ذی‌ربط و به شکل سالانه بودجه دریافت کند، سالن تمرین در اختیارش قرار بگیرد و موقعیت اجرایی داشته باشد. گروه تئاتر باید به‌صورت حرفه‌ای نیمی از طرف دولت حمایت شود و نیمی دیگر از سوی اسپانسر.
محسن حسینی در ادامه سخنانش پیرامون گروه‌های آزاد گفت: از گروه آزاد یک تعریف غلط ارائه شده است؛ چرا که در ایران گروه آزاد نداریم، به دلیل این‌که دولت تولیدکننده، تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار تئاتر ماست. گروه زمانی می‌تواند تعریف آزاد را داشته باشد که یک حمایت 40 درصدی از دولت را به همراه 50 درصد اسپانسر و 10 درصد گیشه داشته باشد. ما در جشنواره فجر هنوز نتوانستیم فستیوال‌ها را جذب کنیم. ما در جشنواره سال گذشته سیصد میهمان خارجی داشتیم که قطعاً برایمان هزینه زیادی داشت و سؤال من این است که تئاتر ما از حضور این میهمانان  چه بهره‌ای
می برد؟ متاسفانه ما موفق نشدیم جریانی ایجاد کنیم تا این اتفاق در جشنواره بیافتد که از سیصد میهمان مدعو، حداقل یکصد میهمان، خریدار کارهایمان برای کشورشان باشند تا ما بتوانیم در صحنه‌های مختلفی که باید، حضور داشته باشیم.محمد یعقوبی دیگر کارگردان شرکت‌کننده در این نشست درباره گروه‌های تئاتری گفت: نزدیک به پنج سال است که می‌شنوم گروه‌ها را می‌خواهیم مستقل کنیم. در واقع به نظر من این از آن‌طرف بام افتادن است. در کشور ما امکانات قانونی برای تئاتر وجود ندارد و این کار اطلاع‌رسانی نمی‌شود. باعث تأسف است که ما هرچه داریم مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است و قانونی برای تئاتر نداریم که دردناک است. اگر قانون وجود داشت گروه‌ها متناسب با آن قانون‌ها می‌رفتند و کار تئاتر انجام می‌دادند که این به معنی خرد کردن تئاتر نیست و به معنای ضروری کردن تئاتر است. من فکر می‌کنم تئاتر ما که اکثریتش جوان است در برهه‌ای این جوان‌ها به سنی می‌رسند که خسته می‌شوند و می‌روند به سراغ شغل‌های دیگر و خیلی باید مقاوم باشند با این‌که سنی از آنها بگذرد و همچنان به کار تئاتر ادامه بدهند.محمد یعقوبی نیز در پایان سخنانش گفت: مهمترین مسئله این است که تئاتر چیست و این در کشور ما به آموزش و پرورش برمی‌گردد. یعنی جایی که می‌تواند روی تئاتر کار کند و ما تئاتری‌ها باید آموزش و پرورش را برای تحقق این امر قانع کنیم. در واقع آموزش و پرورش باید تئاتر را به عنوان یک درس اختیاری و نه اجباری در برنامه درسی دانش‌آموزان بگنجاند و این اتفاقی است که باید در کشور ما رخ دهد. قانونگذار ناگزیر است که به فکر قانونی کردن تئاتر باشد.