با پایان یافتن دوران جنگ تحمیلی، نگاه متفاوتی به هنر دفاع مقدس شد. طراحی و برپایی جشنواره ایثار هم بنا به نوع نگاهی است که مسئولان و هنرمندان به دوران دفاع مقدس و مفهوم ایثار دارند.
رحمت امینی که در 3 دوره قبلی جشنواره که در بجنورد و تبریز برپا شده بود، به داوری آثار شرکت‌کنندگان پرداخته، درباره هدف برپایی این جشنواره می‌گوید: اولین دوره جشنواره دفاع مقدس که بنیاد شهید آن را راه‌اندازی کرد، آثار شرکت‌کننده و نمایش‌ها به پدیده جنگ و مناسبات و درونیات افراد جامعه می‌پرداخت، اما با تغییر دوره و پایان جنگ این نیاز تغییر کرد.
در فراخوان این جشنواره مفهوم ایثار در نظر گرفته شد که یک شاخه آن به دفاع مقدس
بر می‌گردد و مفهوم اصلی آن می‌تواند در جبهه نباشد و بلکه درسایر جنبه‌های زندگی دیده شود.
جشنواره، بهانه‌ای برای احیای تئاتر
حمید مظفری در جایگاه یکی از داوران معتقد است که جشنواره می‌تواند موقعیتی برای کشف استعداد و معرفی هنرمندان جوان شهرستانی باشد.
او در ادامه می‌گوید: این امکان درصورتی می‌تواند مفید واقع شود که این استعدادها بعد از شناسایی رها نشوند.رحمت امینی هم موافق برپایی جشنواره‌های تئاتری است.
او می‌گوید: اگر جشنواره‌ها نباشند، ممکن است که نام و نشان تئاتر هم کمرنگ شود. به‌طور کلی، تئاتر ما کمرنگ هست و در بین مردم و مسئولان جایگاه مناسبی ندارد، اگر این جشنواره هم حذف شود، دیگر کسی سراغ تئاتر را نمی‌گیرد.
در حالی که اگر این جشنواره‌ها نباشند دیگر کسی سراغ تئاتر را نمی‌گیرد.
فراتر از انتظارات
به دبیرخانه شیراز 200 متن نمایشی ارسال شد که 58 اثر برای بازبینی انتخاب شد که از میان این تعداد متن 15 اثر به جشنواره رسیدند.
به‌نظر مظفری که خود از کارگردان‌ها و بازیگران تئاتر است، کارهای شرکت‌کننده از کیفیت مناسبی برخوردار بودند.
رحمت امینی که در دوره اول با اردشیر صالح‌پور و قطب الدین صادقی و در دوره دوم با فرهاد مهندس‌پور و حسین مسافر آستانه داور بوده و این دوره با حمید مظفری و محمد باقر قهرمانی آثار را داوری کرده هم کیفیت کارها را اینگونه بررسی می‌کند: می‌توان گفت که آثار منطقه شیراز نسبت به مناطق قبلی برتر بوده است و کارها از حداقل انتظارات
فراتر بود.
ایثار در همه ابعاد
امینی که نمایشنامه نویسی و کارگردانی آثار متعددی را در پرونده کاری خود دارد، برای این جشنواره آینده خوبی را پیش‌بینی می‌کند دلیل آن هم به نگاه مسئولان برمی گردد.
او در ادامه می‌گوید: برای دست اندرکاران جشنواره تنها کارنامه کاری مهم نیست، بلکه جریانی راه انداخته‌اند که می‌خواهند با ابزار تئاتر مفهوم ایثار را در تمام جنبه‌های زندگی مطرح کنند.
مظفری رشد جشنواره را منوط به رابطه دوطرفه هنرمندان و مسئولان می‌داند: باید برای شرکت‌کنندگان در جشنواره امکان اجرای عمومی فراهم شود تا بتوانند خودشان را محک بزنند و از طرف دیگر برگزاری کلاس‌های آموزشی و رها نکردن این افراد هم به این رشد کمک می‌کند.
باید یک نهاد متولی باشد که این نیازها را مرتفع کند و هنرمندان هم باید پیشرو باشند که تحت آموزش قرار بگیرند.
برندگان جشنواره ایثار
بهترین کارگردانی / رتبه اول: احسان رحیمی (چهل ستون)، رتبه دوم: حامد مهیمنی (بازی)، رتبه سوم: محمود دهقانی (کاکوتی)، تقدیر هیات داوران: نمایش وداع در اوج بهترین بازیگر مرد / رتبه اول: جعفر ولدزاده (کاکوتی)، رتبه دوم: صاحب حائری‌زاده (کاکوتی)، رتبه سوم: عبدالحسین بناری (بازی)، تقدیر هیات داوران: اهدای مبلغ یک میلیون ریال به علی فتحی، مهرداد رشیدی و محمدحسین رحیمی (چهل ستون) بهترین بازیگر زن/ رتبه اول: شهره رستمی(حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند)، رتبه دوم: نسترن پرچی زاده(چهل ستون)، رتبه سوم: زهرا محمدزاده (بیهوده قرمز نشدن)
بهترین نمایشنامه نویسی/ رتبه اول: حسن حاجت پور(بازی)، رتبه دوم: احسان رحیمی (چهل ستون)، رتبه سوم: کرامت یزدانی(کاکوتی)، تقدیر هیات داوران: فرهاد ارشاد(حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند)
بهترین نمایش:حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند
