به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، بیشتر سیارک‌ها مسافران انفرادی هستند، اما برخی از آنها از نظر گرانشی به صورت جفت محدود می‌شوند؛ معمولا با یک جسم کوچک در حال چرخش به دور شیء بزرگ‌تر.
در موارد نادر، منظومه‌های سیارکی سه‌گانه با دو قمر که به دور جسم اصلی بزرگ‌تر می‌چرخند، پیدا شده است. این به همان اندازه پیچیده بود که سیستم‌های سیارکی تا به حال بوده‌اند.
سیارک الکترا که در ناحیه بیرونی کمربند اصلی سیارک به دور خورشید می‌چرخد، اولین بار در سال ۱۸۷۳ با قطر قابل توجهی در حدود ۲۰۰ کیلومتر کشف شد. با این حال، اولین قمر آن تا سال ۲۰۰۳ مشاهده نشد، زمانی که یک صخره ۶ کیلومتری هر پنج روز یک بار در فاصله حدود ۱۳۰۰ کیلومتری به دور آن می چرخید. ماه شماره دو در سال ۲۰۱۴ پدیدار شد؛ یک صخره کوچک‌تر به طول تنها ۲ کیلومتر که هر ۱.۲ روز در ۵۰۰ کیلومتری از الکترا می‌چرخد.
و اکنون سومین قمر پیدا شده که الکترا را به یک منظومه سیارکی چهارگانه تبدیل کرده است. عرض آن فقط ۱.۶ کیلومتر است و هر ۱۶ ساعت یک بار به دور ستاره اصلی در فاصله ۳۴۴ کیلومتری می‌چرخد. در حالی که دو قمر دیگر در مسیرهای تقریبا دایره‌ای به دور قمر می‌چرخند، سومی مداری غیرعادی و تخم مرغی شکل را دنبال می‌کند.
این کشف توسط دکتر آنتونی بردئو انجام شد و الگوریتم‌های جدیدی را که برای آرشیو کردن داده‌های تلسکوپ بسیار بزرگ VLT در شیلی ایجاد کرد، به کار برد. این الگوریتم‌ها تابش نور سیارک اصلی را کاهش می‌دهند و آن را از تصویر حذف می‌کنند و اجازه می‌دهند اجرام کم‌نورتر قابل مشاهده باشند. هنگامی که این مورد در مجموعه داده‌های سال ۲۰۱۴ که در آن دومین قمر کشف شد اعمال شد، بردئو سومین ماه را پیدا کرد. برای تایید، تیم الگوریتم‌ها را روی دو مجموعه داده دیگر از الکترا اعمال کرد و مطمئنا ماه سوم در هر کدام قابل مشاهده بود.
بیشتر بخوانید:
شاید این اولین سیارک چهارگانه کشف شده باشد، اما الکترا به احتمال زیاد آخرین سیارک نخواهد بود. این تیم می‌گوید که این روش می‌تواند برای تصویربرداری از سیارک‌ها و اجرام منظومه شمسی، برای یافتن قمرهای پنهان دیگر استفاده شود.
نظر شما