اما یک نکته خیلی مهم این است که نقد کردن تنها تعریف کردن داستان نیست، بلکه باید از این تعریف به نکته جدیدی رسید که از چشم‌های بسیاری پنهان می‌ماند . در ادامه، نقدهای برنده‌های این مسابقه را بخوانید.
نقد اول: خیال‌انگیزی
اولین نکته‌ای که توجه مرا جلب کرده این است که یک موضوع برای چشم بادامی‌ها آن‌قدر مهم بوده که در باره آن دو نوع نمایشی ساخته‌اند؛ برای کودکانشان داستان را با زبانی کودکانه و برای بزرگ‌ترها فیلم را جدی و واقعی تعریف کرده اند.
چون «رویای زیبای من» انیمیشن است، پس در آن کارهای عجیبی مثل پرش‌های بلند، موجودهای خیالی مثل عنکبوت بزرگ یا مادر بزرگی که تغییر چهره می‌دهد، زیاد است. چون کودکان چیزهای خیال‌انگیز را دوست دارند و برایشان هیجان‌انگیز است. «جواهری در قصر» مجموعه‌ای است با آدم‌هایی که کارهای غیرمعقول و غیرقابل باور انجام نمی‌دهند.
شباهت‌های زیادی هم میان این دو مجموعه دیده می‌شود و نکته خیلی خوب این دو مجموعه صداهای مشابهی است که به جای شخصیت‌ها حرف می‌زنند. مثل صدای بانو چوئی یا نرمی و لطافت صدای« بانو هِن». «یانگوم» و «کیومیونگ» هم دوستان مشابهی دارند؛ یانگوم همان دوست مهربان و دلسوز و کیومیونگ همان دوست از خود راضی و بدجنس را دارد.
مادرخوانده و پدرخوانده یانگوم هم مثل فیلم است. مادر خوانده‌اش هنوز هم به دنبال پول می‌گردد و پدر خواستار توفیق یانگوم در کارهاست. البته یانگوم در مجموعه رویای زیبای من برادر هم دارد.
سهیلا کاویانی از شهر قدس
نقد دوم: تفاوت در درون‌مایه
شاید مقایسه این دو اثر کار درستی نباشد! چرا؟ می‌دانیم درون مایه، فکر اصلی و مسلط بر اثر است و هسته یا طرح داستان به حوادث داستان پیوستگی می‌بخشد و آن را از آشفتگی نجات می دهد.
با توجه به این تعریف دو مجموعه را در نظر بگیرید که درون مایه یکسانی داشته باشند ولی طرح و هسته آنها از هم جدا باشد. نتیجه چه می‌شود؟ دو فیلم با یکدیگر تفاوت‌های محسوسی خواهند داشت.
در باره کارتون رویای زیبای من و مجموعه جواهری در قصر اوضاع همین‌گونه است. درون‌مایه این دو اثر مشابه هم است. اما دیگر عناصر داستان مانند شخصیت‌ها و طرح داستان شباهت چندانی هم ندارند. این موضوع با توجه به اینکه یکی از این دو اثر کارتون است، منطقی به نظر می‌رسد.
پریسا حسنی‌زاده از تهران
نقد سوم: سفرهآرایی
در قسمت‌های اول جواهری در قصر هم مثل دیگر فیلم‌های ساخت کشورهای، کره، ژاپن، چین، یا بهتر بگوییم شرق آسیا، جنگجویی و رقابت‌طلبی حرف اول را می‌زد و رقابت بین دو شمشیر‌زن ماهر همراه با موهای بلند و حرکات استثنایی از این طرف به طرف دیگر استودیو .
اما با تجربه تلویزیون در سال‌های گذشته و پخش مجموعه «سال‌های دور از خانه» که بیشتر بینندگان آن را با نام شخصیت اصلی داستان یعنی «اوشین» می‌شناختند، ثابت شد که فیلم‌های ساخت این کشورها با موضوع اجتماعی و خانوادگی به دور از آداب جنگجویی مرسوم در شرق آسیا ست و توجه بیشتر تماشاگران را به خود جلب می‌کند. حالا هم فیلم «جواهری در قصر» با مضمون سفرهآرایی و طبخ انواع غذاهای رنگارنگ این توجه را دو چندان کرده است.
اما کارتون «رویای زیبای من» انیمیشن همان مجموعه پربیننده است و تمام خاطرات آن مجموعه را تکرار می‌کند.نکته قابل توجه دیگر این کارتون این است چهره افراد هیچ شباهتی به افراد شرق آسیا و شخصیت‌های مجموعه تلویزیونی ندارد. این مسئله سبب سردرگمی در شناختن شخصیت‌ها در قصه می‌شود.
نیلوفر انصاری‌فر از تهران
