همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور: در حاشیه باغ‌ها و در مرز بافت مسکونی کن، اتباع خارجی که بیشتر افغان هستند، سال‌هاست به‌صورت آلونک‌نشینی زندگی می‌کنند. این افراد که به‌واسطه کار در باغ‌ها و زندگی در بافت مسکونی و ارزان جذب این محله شده‌اند، اغلب به سبزی پاک کردن و فعالیت‌هایی مشغولند که به گفته «زهره علینقی»، دبیر خدمات شهری و محیط زیست شورایاری محله کن، بیشترین زباله محله را تولید می‌کنند. او می‌گوید: «اتباع خارجی به‌راحتی از خدمات شهری استفاده می‌کنند، بدون اینکه یک ریال عوارض بدهند. نکته قابل‌تأمل در تولید زباله این اتباع این است که بسیاری از آن‌ها در محله کن به سبزی‌پاک‌کنی مشغول هستند. اگر سرانه تولید زباله هر فرد در شهر تهران بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ گرم باشد، یک خانواده ۴نفره افغانستانی در محله کن روزانه یک مخزن زباله را به‌طور کامل با پسماند سبزی‌ها و اینقبیل زباله پر می‌کند. بعضی از مخازن هم با باقی‌مانده کله‌پاچه و امحا و احشا گوسفند پر می‌شود.
آن‌ها برای طباخی‌ها کله‌پاچه‌ها را تمیز و آماده می‌کنند. اگر بگویم از یک خانه روزانه یک خاور زباله سبزی خارج می‌شود، شاید باور نکنید. از طرفی، در این محله به‌واسطه وجود باغ‌ها، انبوهی از چوب و برگ در قالب زباله وجود دارد که باید تخلیه شود. در حقیقت بحث زباله‌های محله کن مسئله پیچیده‌ای است که کمتر محله‌ای در تهران مشابه آن را دارد. در گذشته زباله به این شکل در محله کن تولید نمی‌شد. پلاستیک و نایلون نبود و اکثر خانواده‌ها یک سطل حلبی در حیاط خانه داشتند و زباله‌ها را آنجا جمع می‌کردند و بعد کارگری با چرخ‌دستی آن را خانه‌به‌خانه جمع‌آوری می‌کرد. بیشتر ته‌مانده غذا، نان، میوه و سبزی‌ها هم‌غذای دام و طیور می‌شد، در نتیجه معضلی به نام انباشت زباله نداشتیم.»
اینجا جمع‌آوری زباله پرهزینه است
زباله‌های تولیدی محله کن را باید به چند بخش تقسیم کرد. زباله خانگی شهروندان، زباله‌ای که اتباع خارجی به‌واسطه شغلشان تولید می‌کنند و سوم زباله باغات محله. این زباله‌ها با شرایط غیراستاندارد معابر محله باعث شده تا جمع‌آوری زباله‌های محله کن به یکی از مهم‌ترین و پرهزینه‌ترین فعالیت‌های مدیریت شهری غرب تهران تبدیل شود. همچنین محل دپوی زباله خشک در حاشیه محله کن و در محدوده باغ‌ها روزبه‌روز در حال گسترش است. این مراکز دپوی زباله، روزانه زباله‌گردها را راهی این محدوده می‌کند. از آنجا که ماشین شست‌وشوی مخازن زباله نمی‌تواند وارد کوچه پس‌کوچه‌های کم‌عرض و باریک شود، در نتیجه مخازن دیربه‌دیر شسته می‌شوند و باقی‌مانده زباله درون آن‌ها بوی مشمئزکننده‌ای را پخش می‌کند.
امکان جمع‌آوری مکانیزه زباله‌ها نیست
۹۸ درصد از زباله‌های شهر تهران به‌طور مکانیزه جمع‌آوری می‌شود و تنها ۲درصد غیرمکانیزه جابه‌جا می‌شود که از این ۲ درصد یک درصد مربوط به منطقه ۵ و به محله‌های کن، حصارک و اکباتان مربوط می‌شود. به‌واسطه عرض کم کوچه‌های محله کن و حصارک ماشین حمل مکانیزه زباله امکان تردد ندارد. علینقی می‌گوید: «زباله‌ها در این محدوده با وانت و نیسان جمع‌آوری می‌شود. از طرفی، استاندارد همه مخازن شهر تهران ۱۱۰۰ لیتر است که به دلیل عرض کم معابر کن، مخزن‌های ۷۰۰ لیتری برای این محله استفاده می‌شود تا با بافت محله همخوانی داشته باشد.»
دست به دامان انجمن‌های زیست محیطی
مشکل دپو و جمع‌آوری زباله‌های محله کن رابطه مستقیمی با بهسازی زیرساخت‌های محله، نوسازی بافت فرسوده، رسیدگی به وضعیت بهداشتی و رفتاری اتباع غیرقانونی و همراهی و همکاری اهالی بومی دارد. اگرچه معضلات محله کن زیر سایه طرح تفضیلی محله جامانده‌اند، با این حال گزینه همراهی و همکاری شهروندان سریع‌ترین و کارآمدترین راه برای حل معضل زباله‌های محله است. محله‌ای با پیشینه تاریخی و با مردمی بااصالت و کوچه و خیابان‌هایی که هرکدام روایتگر خاطرات روستاهای تهران قدیم است. شاید ورود انجمن‌های خودجوش محیط زیستی به محله و تشکیل گروه‌های مردمی خودجوش بتواند خطوط بدرنگ زباله را از هویت کاه‌گلی محله بزداید.
نظر شما