به گزارش همشهری آنلاین، سیهان ناکازاتواز از بومی‌های منطقه به رویترز می‌گوید که مایل است دیگر کامیون‌های حامل موشک در پایگاه نظامی نزدیک مزرعه‌اش را مشاهده نکند، تعدادی دیگر نیز در جزیره مانند او از وجود چنین تسلیحات و نظامی‌ها در منطقه زندگی‌شان رضایت ندارند، در اصل بیم اصلی آنها این است که محل سکونت‌شان به هدفی نظامی برای همسایه شرقی، چین تبدیل شود.
ناکازاتواز ۶۸ ساله در ادامه توضیح می‌دهد که برخی از ساکنان جزیره یا درپایگاه کار می‌کنند یا عضوی از اقوام‌شان. او در حالی که مشغول کشت خربزه‌هایش در مجاورت یکی از کلیدی‌ترین پایگاه‌های مرزی ژاپن با چین است، جزیره اوکیناوا هم در ۵۰ امین سالگرد پایان اشغال آمریکا را سپری کرده است، ولی حالا بعد از گذشت زخم و ویرانی‌های جنگ جهانی دوم احساس خطر درگیری‌ها در جزایر و منطقه تایوان در دریای چین شرقی با تحریکات احتمالی پکن همچنان وجود دارد.
هایاکو شیمیزو، ۷۳ ساله، رهبر گروهی از معترضان مخالف این پایگاه می‌گوید که من می‌ترسم، کل جزیره به یک قلعه تبدیل شود. او در ادامه توضیح می‌دهد که اگرچه تعداد بسیاری زیادی نمی‌آیند و اعتراض کنند ولی من می‌دانم که علی‌رغم صحبت نکردن‌شان بسیاری هستند که مخالف این حضور نظامی و استمرار فعالیت این پایگاه هستند.
در مقابل، فرمانده پایگاه، سرهنگ ماساکازو آیوتا، ۵۲ ساله، فکر می‌کند که اکثر ساکنان جزیره از حضور ۷۰۰ نیروی زمینی دفاع از خود ژاپن (GSDF) و تجهیزات آنها حمایت می‌کنند. او این نیروها را بازدارندگی خط مقدم توصیف می‌کند.
دنی تاماکی فرماندار اوکیناوا در همین زمینه از اظهارات قانون‌گذاران کشور مبنی بر اینکه هر حادثه و جنگی در تایون، ژاپن را نیز درگیر می‌کند و اینکه اوکیناوا هم به درگیری مسلحانه کشیده شود ابراز نگرانی می‌کند.
اخیرا در پی جنگ روسیه و اوکراین و افزایش نگرانی‌ها در ژاپن، قانون‌گذاران که هم‌حزبی دولت حاکم هستند از ایده افزایش موشک‌ها در عرصه نظامی کشور که به احتمال زیاد هم در جزیره اوکیناوا مستقر می‌شوند، صحبت کرده‌اند.
از طرفی چین که البته ۵ برابر بیشتر از ژاپن صرف امور نظامی می‌کند اذعان دارد که مقاصد آنها در منطقه تماما صلح‌آمیز است.
ماساکی گیب، استاد بازنشسته در دانشگاه ریوکیوس در جزیره اصلی اوکیناوا، که پس از پایان اشغال ژاپن توسط ایالات متحده، یک نوجوان ۱۷ ساله بود در این زمینه می‌گوید: «در زمان ترک نیروهای آمریکایی از جزیره به عنوان یک نوجوان ۱۷ ساله احساس ناامنی می‌کرده و بعد از گذشت ۵۰ سال این حس ناامنی همچنان باقی مانده است.»
برای درک بهتر ارزش حیاتی جزیره بهتر است بدانیم که جزیره‌ای که با صخره های مرجانی و نیشکر پوشیده شده، دارای دو فرودگاه و یک بندرگاه بزرگ است و کمتر از ۴۰۰ کیلومتر (۲۴۹ مایل) با تایوان فاصله دارد. همچنین ۲۰۰ کیلومتر با جزایر خالی از سکنه در دریای چین شرقی که کانون تشدید اختلافات ارضی با چین محسوب می‌شود، فاصله دارد.
نظر شما