تیم ملی ایران که هم اکنون چهار امتیاز از دو مسابقه خود در برابر عربستان و کره شمالی اندوخته، به مصاف تیمی می‌رود که با سه شکست در قعر جدول گروه دوم رقابت‌های انتخابی قرار دارد و ضعیف‌ترین تیم این گروه به شمار می‌رود.
اماراتی‌ها پس از شکست در برابر عربستان و کره شمالی، «برونو متسو» مربی سرشناس فرانسوی را کنار گذاشتند تا شاید با این کار شوک بزرگی به تیم خود وارد کنند، ولی جدایی برونو متسو که به «جادوگر سفید» فوتبال معروف شده است، نیز نتوانست مانع از شکست آتی این تیم شود و امارات این بار با «دومنیک باتنیه» دستیار متسو که به عنوان مربی جدید تیم معرفی شده بود، شکست سنگینی را در برابر کره‌جنوبی پذیرا شد تا با این شکست کمترین شانس را برای صعود به جام جهانی داشته باشد.
با این حال نمی‌توان شانس این تیم را صفر قلمداد کرد، چرا که با کسب امتیاز دیدارهای پیش‌رو امارات هم می‌تواند به عنوان تیم سوم گروه به جام جهانی آفریقای جنوبی بیندیشد. به همین دلیل آنها در مصاف با تیم ایران چیزی برای از دست دادن ندارند و تمام تلاش خود را برای کسب امتیاز به کار می گیرند تا دیدار دشواری را در ابوظبی برای ایران رقم بزنند.
تجربه تاریخی رویارویی‌های دو تیم نشان می‌دهد که امارات تیمی همیشه بازنده در برابر ایران بوده است و ایران در مرحله اول این رقابت‌ها با دو پیروزی در برابر این تیم در گروهی که با این تیم، سوریه و کویت همگروه بود، به عنوان سرگروه صعود کرد.
حسین کعبی یکی از بهترین های ایران در مصاف با تیم امارات
تیم ملی فوتبال ایران از سال 1984 تاکنون 12 بار با تیم امارات روبه‌رو شده است که حاصل آن 9 پیروزی، دو تساوی و یک شکست در دیدارهای رسمی و دوستانه برای ایران بوده است.
تیم ملی فوتبال امارات در دهه 90 خود را به عنوان یکی از قدرت‌های جدید فوتبال آسیا مطرح کرد، ولی پیشرفت این تیم در همان سال‌ها متوقف شد و در سال‌های اخیر فوتبال ملی این کشور سیر نزولی داشته است.
کارشناسان نبود پشتوانه و عدم گرایش جوانان این کشور به رشته فوتبال و همچنین جذب بی‌رویه بازیکنان آسیایی و اروپایی توسط باشگاه‌های این کشور و استقبال نکردن تماشاگران را از دلیل های عمده ضعف تیم ملی امارات می‌دانند.
البته فوتبال در امارات قدمت زیادی دارد و گفته می‌شود بازی فوتبال در امارات توسط ملوانان کشتی‌های تجاری، به خصوص کشتی‌های انگلیس که در این کشور پهلو می‌گرفتند، در اوایل قرن گذشته به اماراتی‌ها معرفی شد و علاوه بر آن گسترش فوتبال در هند بر امارات نیز تأثیر گذاشت، با این حال موفقیت‌های این کشور عربی کوچک ولی ثروتمند خلیج‌فارس، در دهه 1980 آغاز شد و در سال‌های 1986 و 1988 تیم امارات نایب قهرمان جام خلیج‌فارس شد. تداوم روند موفقیت اماراتی‌ها در این دهه منجر به صعود به جام جهانی 1990 ایتالیا شد. آنها در سال 1986 نیز تنها یک قدم تا صعود به جام جهانی فاصله داشتند، ولی در آخرین مسابقه نتیجه را به عراق واگذار کردند.
اما تیم ملی فوتبال ایران به عنوان رقیب تیم امارات در رقابت‌های انتخابی، با انبوه هواداران، پشتوانه‌ها و افتخاراتی در قاره آسیا رو به رو است که فوتبال دو کشور را کاملاً از یکدیگر متمایز می‌سازد. به همین دلیل همواره پیش از رویارویی دو تیم هیچ کس به شکست تیم ایران در برابر امارات فکر نمی‌کند. البته باید این واقعیت را در نظر داشت که فوتبال ورزش بی‌رحمی است و در این ورزش نتیجه قابل پیش‌بینی نیست. در فوتبال هیچ حریفی برای تیم‌ها، حریف آسانی نیست.
سیدجلال حسینی و ابراهیم صادقی در مصاف با مهاجمان امارات عکس ها : سایت فدراسیون فوتبال
اکنون تیم ملی فوتبال ایران فرصت دارد تا با پیروزی در برابر امارات و با توجه به مسابقه دشوار دو تیم کره‌جنوبی و عربستان، حتی به صدر جدول صعود کرده و حساب خود را از تیم‌های همگروه جدا کند. به خصوص اینکه با بازگشت کریم باقری می‌توان گفت اکنون ایرانی‌ها یکی از قدرتمندترین خطوط هافبک قاره آسیا را در اختیار دارند که می‌توانند برای هر تیمی مشکل‌ساز باشند، شاید هم این شیوه سرمربی تیم ایران باشد که در هر مسابقه یک ستاره را به تیم اضافه می‌کند تا حریفان را دچار سردرگمی کند.
ترکیب جدید ایران در عربستان، حضور مهدوی‌کیا در مسابقه با کره شمالی و حالا حضور کریم باقری در مصاف با امارات می‌تواند برگ برنده جدیدی برای فوتبال ایران باشد.
به هر حال میدان امارات، میدان حساسی است که کسب سه امتیاز برای ایران اکنون از هر واجبی، واجب‌تر است. چرا که با کسب این سه امتیاز می‌توان گفت که ایران برای صعود به جام‌جهانی نیمی از راه را پیموده است، هرچند که دیدار با کره‌جنوبی در تهران می‌تواند چهره مدعی اول این گروه را برای صعود به جام جهانی به همگان بشناساند.
