به گزارش همشهری آنلاین، ویولن استرادیواریوس (یا استرادیو) زیبا و کمنظیری که با آن در فیلم کلاسیک جادوگر شهر اوز ترانه «Over the Rainbow» نواخته شد، با قیمتی بیش از ۲۰ میلیون دلار به فروش میرسد.
این ویولن ۳۰۸ ساله که قبلا به توشا سیدل، یکی از بزرگترین نوازندگان ویولن قرن بیستم متعلق بود، در دوران طلایی آنتونیو استرادیواری ساخته شده است و انتظار میرود فروش آن، رکورد فروش ویولنهای استرادیواریوس دیگر را بشکند. این ویولن با ارزشترین ویلونی است که در حراج تاریسیو فروخته شده است.
قیمت بالای این ویولن که «داوینچی، سیدل سابق» نام دارد، به خاطر منشا منحصر به فرد آن است. این ویولن، علاوه بر اینکه از ویولنهای مشهور ساخته استرادیواری است، و البته هنوز هم قابل نواختن است، ویولنی است که سیدل از آن برای ضبط موسیقی چندین فیلم اولیه هالیوود از جمله «Intermezzo» استفاده کرد؛ فیلمی که در آن یک ویولونیست مشهور با بازی لسلی هاوارد عاشق همنواز خود اینگرید برگمن میشود.
از فیلمهای دیگری که موسیقیشان با این ساز نواخته شده، فیلم کلاسیک تکنیکالر جادوگر شهر اوز محصول کمپانی MGM است.
سیدل علاوه بر تکنوازی ویولن و اجرا همراه با ارکسترها در برخی از مشهورترین سالنهای کنسرت جهان، ویولننوازی را به دیگران هم آموزش میداد.
یکی از شاگردان او آلبرت انیشتین بود که در ازای آموزش ویولن، دستخطی از پدیده انقباض طول از نظریه نسبیتش را به سیدل داد. سیدل و اینشتین، در یک گردهمایی برای جمعآوری کمک مالی برای دانشمندان یهودی در معرض خطر نازیها، ویولن نواختند.
وقتی سیدل در سال ۱۹۲۴ ویولن استرادیو را به قیمت ۲۵ هزار دلار خرید، خبرش روی صفحه اول نیویورک تایمز درج شد. در آن زمان سیدل، مهاجری از اوکراین امروزی بود و گفته بود آن را حتی با یک میلیون دلار هم معامله نمیکند، زیرا این ویولن بارازشترین دارایی او است.
آدام بائر، آهنگساز و نوازنده ویولن میگوید که همه احتمالا تحت تاثیر سیدل و ویولنش قرار گرفتهاند، حتی اگر نام او را ندانند. او در مقالهای در مجله امریکن اسکولار گفت: «اینکه ما تا حد زیادی صحنههای عاشقانه یا تصویر افراد نگون بخت را در فیلمها - یا هر صحنهای که اشک یا احساسات شدید را برمیانگیزد - با صدای ویولن مرتبط میکنیم، عمدتا به دلیل سیدل است.»
جیسون پرایس، بنیانگذار حراج تاریسیو که در فروش آرشه و ویولن تخصص دارد، میگوید: «آنچه ویولن استرادیواری «داوینچی، سیدل سابق» را بسیار مهم میکند این است که چه بدانیم چه نه، قبلا این صدا را شنیدهایم و صدایش، خاطره همه لحظات پراحساس و صحنههای پراشک و عاشقانه پرده بزرگ نقرهای را به یادمان میآورد.»
در آستانه حراج، ویولن در یک تور جهانی به طور خصوصی برای خریداران بالقوه در لندن، برلین، شانگهای، هنگکنگ و نیویورک به نمایش درمیآید.
پرایس میگوید: «متاسفانه هیچ نوازندهای در جهان قادر به خرید این ویولن نخواهد بود.» گرچه به این معنا نیست که نمیتوانند با این ویولن بنوازند.
به گفته پرایس، سندیکاها و تراستهایی برای خرید ویولن و امانت دادن آن به نوازندگان برای نواختن، تشکیل شدهاند. در میان کسانی که در این حراج شرکت میکنند، تراست استرادیواری بریتانیا است که در سال ۱۹۸۵ توسط کارآفرین و خیر دانشگاه کمبریج، نایجل براون برای تامین کمکهزینه خرید ویولن برای نایجل کندی جوان تاسیس شد. چند بنیاد اینچنینی در امریکا، نروژ، ژاپن و تایوان نیز از علاقمندان به خرید این ویولن هستند.
پرایس میگوید: «این بنیادها ویولن را میخرند تا در دسترس نوازندگان قرار دهند.» چنین کاری البته راه خوبی برای ثروتمند شدن نیست و البته به این منظور هم کسی وارد آن نمیشود.
این ویولن که از دهه ۱۹۲۰ در برنامه بازاریابیش، به یاد هنرمند ایتالیایی «داوینچی» نامگذاری شده است، آخرین بار در سال ۱۹۷۴ در حراجی در لندن به ثیمت ۳۴ هزار پوند خریده شد. مالک آن توکوجی مونتسوگو، مولتیمیلیونر ژاپنی است که صاحب رستورانهای زنجیرهای کوکو ایچیبانیا است و همینطور کلکسیون بزرگی از انوان سازهای زهی کمیاب دارد.
این مرد ثروتمند ژاپنی هر سه سال یکبار مسابقهای برگزار میکند که هدف آن، تشویق هنرمندان جوان برای تبدیل شدن به نوازندگان حرفهای است. جایزه برندگان این مسابقه، جدا از کمکهزینه برای ادامه تحصیل در خارج از کشور، امکان استفاده از مجموعه گرانبهای مونتسوگو است و هنرمندان جوان میتوانند بهترین سازهای جهان را امانت بگیرند و با آنها بنوازند.
مونسوگوی ۷۳ نگفته است که چرا میخواهد این ویولن را بفروشد. رکورد قبلی فروش یک ویولن استرادیواریوس، متعلق به لیدی بلانت در سال ۲۰۱۱ است که ویولنش، متعلق به نوه لرد بایرون بود و ۹.۸ میلیون پوند فروخته شد.
چندی پیش، شیء دیگری مربوط به فیلم کلاسیک جادوگر شهر اوز نیز به حراج گذاشته شد، که البته به دلیل مشکلات حقوقی بر سر آن باطل اعلام شد.
منبع: ترجمه از گاردین با کمی تغییر.
نظر شما