هم از باب اینکه فصل زمستان و سرما و برف در راه است و تلاش می‌کنیم تا زمستان خوبی داشته باشیم و هم از جهت اینکه این هفته اجلاس شهرداران کلانشهرهای آسیایی به میزبانی شهرداری تهران برگزار می‌شود.
تمام سعی بر این است که اجلاس، نتایج خوبی داشته باشد، برای همین است که علاوه بر وسواس همیشگی در نظارت بر کارها، برای برگزاری این اجلاس، حساسیت بیشتری به خرج داده‌ایم و امیدواریم که در شأن تهران برگزار شود.
در کنار اهداف از پیش تعیین شده برای این اجلاس، تهران هم در میزبانی‌اش یک هدف را دنبال می‌کند. آن هم اینکه این اجلاس به نفع مردم تهران تمام شود؛
این بدان معناست که اجلاس شهرداران کلانشهرهای آسیایی بتواند مشکلات روزمره مردم تهران را حل کند؛ شاید بپرسید چگونه؟
در این اجلاس مجموعه‌ای از تجربه‌ها، خلاقیت‌ها و مدیریت‌های موفق در سطح جهانی به تهران می‌آیند، تهران را می‌بینند و با ما رو راست حرف می‌زنند، می‌خواهیم از آنها بیاموزیم.
می‌خواهیم از جا به جایی پرحجم مسافردر پکن بیاموزیم، از شبکه خوب مترو در سئول، از خیابان‌های چند طبقه توکیو، از پاکیزگی کوالالامپور، از شبکه خوب تاکسیرانی بعضی کشورهای عربی و هزاران آموختنی دیگر.
این اجلاس، اجلاسی است برای مردم تهران؛ برای مردمی که سعی می‌کنیم با این تجربه آموختن، حمل‌ونقل روان تری برایشان داشته باشیم، فضای سبز بهتری ایجاد کنیم، دیگر اعصابشان در این ترافیک تهران خرد نشود و... گرچه راه طولانی است اما پیمودنی است.
زمانی پیمودن این راه سخت می‌شود که از صفر شروع کنیم، به آزمون و خطا مشغول شویم، هزینه گزاف از بیت المال بدهیم و بخواهیم چرخ را دوباره اختراع کنیم.
نمی‌دانم چرا بعضی فکر می‌کنند آموختن از تجربه دیگران زشت است! اتفاقا من فکر می‌کنم که نه تنها زشت نیست بلکه عقلانیت ایرانی را به سایرین نشان می‌دهد.
پس این اجلاس را برگزار می‌کنیم تا درجایی بی‌مورد هزینه نکنیم و تجربه بیندوزیم تا تهرانی خوب و شایسته داشته باشیم؛ تهرانی که تهرانی‌ها می‌خواهند....
