این افراد بیشتر به سرطان معده مبتلا می‌شوند

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سیناپرس، مجرد بودن خطر مرگ ناشی از سرطان معده را افزایش می‌دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد بیمارانی که همسر دارند بیشتر احتمال دارد که تشخیص زودهنگام سرطان را دریافت کنند و این موضوع به شواهدی می‌افزاید که داشتن همسر از افراد در برابر مرگ زودرس محافظت می کند.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند مجرد بودن باید یکی از عواملی باشد که پزشکان برای تعیین مدت عمر بیماران از آن استفاده می کنند. بر اساس این مطالعه، افراد متاهل بهترین پیش آگهی را در مورد بقای سرطان داشتند، پس از آن افراد مجرد و سپس افراد طلاق گرفته قرار داشتند.

پرفسور آمان ژو (Aman Xu) از محققان دانشگاه پزشکی آنهویی در این رابطه می‌گوید:‌ افراد متاهل از نظر مالی وضعیت بهتری داشته و همچنین آنها ممکن است تشویق عاطفی بیشتری نیز دریافت کنند. سرطان معده سومین علت مرگ ناشی از سرطان در جهان است. 

پروفسور ژو و همکارانش ۳۶۴۷ مورد سرطان معده را در که تومور هنوز به سایر اندام‌ها گسترش نیافته بود، تجزیه و تحلیل کردند. بر این اساس مشخص شد افرادی که متاهل بودند با ۷۲ درصد بیشترین شانس زنده ماندن را داشتند. به طور کلی شانس بقای زنان بیشتر از مردان بوده  و از سوی دیگر، شانس بقا در بین افراد طلاق گرفته چه زن و چه مرد بین ۵۱ تا ۶۱ درصد کمتر بود. 

جالب توجه است که پزشکان پدیده مشابهی را نیز برای بیماران مبتلا به سرطان کبد و ریه شناسایی کرده اند. این یافته‌ها از یک مدل ریاضی به نام نوموگرام به دست آمده است. 

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که سن بیمار در هنگام تشخیص، یافته های مولکولی، مرحله پیشرفت سرطان، جراحی و اندازه تومور نیز فاکتورهای پیش آگهی مستقل هستند. محققان از داده ها برای ساختن یک نوموگرام برای پیش بینی میزان بقای سه و پنج ساله استفاده کردند.

باید توجه داشت اندازه تومور بزرگ‌ترین عامل مؤثر در خطر مرگ یا عود بیماری است. این تیم می افزاید که این تعجب آور نیست زیرا تومور بزرگتر تهاجمی‌تر است و تومورهایی که به سختی قابل مشاهده هستند کندتر رشد می کنند.

 نویسندگان مطالعه می گویند که وضعیت تاهل نیز تأثیر متوسطی بر بقا دارد. افراد متاهل بهترین پیش آگهی سرطان را داشتند و پس از آن افراد مجرد بوده و در نهایت پیش آگهی برای کسانی که طلاق گرفته بودند بدتر بود.

تفاوت‌ های جنسی مشاهده شده ممکن است منعکس ‌کننده تفاوت‌های ژنتیکی یا رفتاری مانند رژیم غذایی و سبک زندگی باشد که این مطالعه به آن توجهی نکرد.