این شب‌ها کاخ سعدآباد میزبان اجرای کنسرت‌نمایش سی‌صد است. اثری که با حمایت شرکت «داریا همراه» به عنوان اسپانسر و تهیه‌کنندگی محمدحسین توتونچیان به مرحله تولید و اجرا رسیده است و امیر جدیدی هم نخستین تجربه کارگردانی‌اش را با این اثر رقم زده است.

سیصد

سهراب  پورناظری که پیش‌تر کنسرت‌نمایش سی را آهنگسازی کرده بود، این وظیفه را این بار به برادرش تهمورس سپرده و خودش علاوه بر این‌که نوازندگی می‌کند، خوانندگی را هم در کنار رضا بهرام تجربه کرده است.

معصومه حق‌جو: ترکیبی از موسیقی، بازی‌های درخشان، نور و تصویر و استفاده از تکنیک ویدئومپینگ در بالاترین کیفیت برای اجرای کنسرت نمایش سی‌صد، آن را از هر لحاظ برجسته کرده است.

در بخشی از اجرا، استاد علی نصیریان با هنرنمایی خود در نقش چنگیزخان مغول، سوار بر اسب و رضا کیانیان با اجرای نقش خیام نیشابوری و فردوسی به صورت ویدئومپینگ روی دیوار کاخ ملت در حال ایفای نقش ظاهر می‌شوند.

نورپردازی سه‌بعدی و هماهنگ با اجرای بازیگران یکی از نقاط قوت سی‌صد است.

آغاز سوزاندن کتابخانه‌های نیشابور و همزمانی آن با قرمز شدن نور سن یا تغییر آن به نور ملایم هنگام حضور خوانندگان، به اجرا جلوه دیگری داده است.

کنسرت نمایش سیصد

هنرنمایی بازیگران در کنار جلوه‌های ویژه بصری که دست‌اندرکاران برای آن سنگ تمام گذاشته‌اند و ترکیب آن با مکان اجرا در کاخ سعدآباد جذابیت خاصی را در این اثر ایجاد کرده است و اصلا شاید یکی از عوامل جذب مخاطبان، همین باشد.

کنسرت‌نمایش «سی‌صد» را می‌توان اثری فاخر با ایده‌ای ارزشمند و جذاب دانست که در برخی قسمت‌ها مانند ویدئومپینگ کیانیان و نصیریان که شاید نقطه قوت استقبال مردم از این برنامه بود خوش درخشید. اما آن‌چه که طی این روزها کمتر به آن توجه شده، نقش محوری و متفاوت اسپانسر در کیفیت اثر است.

کنسرت نمایش سیصد

تلفیق در گونه‌های مختلف هنر مانند موسیقی یا چند رشته از هنر مانند تلفیق هنرهای نمایشی و موسیقی به عنوان کنسرت‌نمایش به تنهایی می‌تواند ایده‌ای جذاب باشد. اما آن‌چه که در کنسرت‌نمایش «سی‌صد» مشاهده می‌شود، امری فراتر از تلفیق موسیقی و نمایش است.

اجرای «سی‌صد» یکی ویژگی مهم دارد و آن هم بهره‌گیری از برخی تکنیک‌های تصویری برای جذاب‌تر شدن اثر است. اگر قرار باشد ریشه این ویژگی را بررسی و پیگیری کنیم، به تفاوت و برجستگی نقش اسپانسر در اجرا می‌رسیم.

روال مرسوم حضور حامیان مالی یا همان اسپانسرها در فعالیت‌های فرهنگی و هنری عموما ساختاری مشخص دارد؛ به این صورت که اسپانسرها از برنامه‌ها حمایت مالی می‌کنند و در ازای این حمایت به اشکال گوناگون به تبلیغ محصول یا خدمات خود برای مخاطبان آن برنامه می‌پردازند.

اما در کنسرت‌نمایش «سی‌صد»، شرکت داریا همراه، به عنوان اسپانسر پا را از مشارکت مالی در ساختار مرسوم فراتر گذاشته و کمک کرده که اثر با ساختاری متفاوت و جذاب ارائه شود.

سیصد

اگر کمی دقیق‌تر به اثر روی صحنه رفته در کاخ سعدآباد نگاه کنیم درمی‌یابیم که شرکت داریا همراه، نقشی مهم در شکل‌گیری این اثر دارد. به این معنا که بخش مهم و جذابی از پروژه بر اساس توان مالی اسپانسر اجرا شده است.

در «سی‌صد» سخت‌افزارهای تصویری به کار گرفته شده صرفا برای نمایش تصاویر استفاده نشدند، بلکه با هماهنگی و ایده‌پردازی تولیدکنندگان محتوایی و کارگردان اثر در قالب ویدئومپینگ به بخشی از اجرا تبدیل شدند که قسمت قابل توجهی از استقبال مخاطبان به دلیل همین بخش مهم اثر بود.

ویدیو مپینگ در کنسرت نمایش سیصد

کیفیت بالای کنسرت‌نمایش «سی‌صد» در بهره‌گیری از برخی تکنیک‌های تصویری و سایر ویژگی‌های بصری که حاصل همکاری شرکت داریا همراه به عنوان اسپانسر و مجموعه تولیدکننده بود، این کنسرت‌نمایش را به فصل جدیدی از تبلیغات و اسپانسرینگ در فعالیت‌ها و اجراهای هنری کشور تبدیل کرد.

با وجود هر نقدی که از لحاظ فنی و محتوایی به «سی‌صد» وارد باشد، از نقطه مثبت و متفاوت و کاربردی حضور اسپانسر نمی‌توان به سادگی گذشت.

این موضوع نشان می‌دهد که اسپانسرهای فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور باید نگاه خود را کم‌کم به این سو ببرند که به جای بهره‌برداری صرفا تبلیغاتی، در مسیری گام بردارند که در کیفیت اجرا اثرگذار باشند.

«سی‌صد» دست‌کم در بخش اسپانسرینگ می‌تواند الگویی برای سایر فعالیت‌های هنری و فرهنگی باشد. الگویی که در یک فرآیند مشارکتی بین تولیدکنندگان و حامیان مالی، بخشی از سرمایه و جریان حمایت مالی را به صورت هدفمند به اجرا گره بزند.

دختر مغول در کنسرت نمایش سیصد

طبیعتا تا زمانی که روال گذشته اسپانسرینگ، یعنی پرداختن بخشی از هزینه اجرا و استفاده از فضا برای تبلیغ محصول و خدمات مورد توجه باشد، عملا حامیان مالی نقش یک منبع مالی را ایفا می‌کنند. اما با روشی که در کنسرت‌نمایش «سی‌صد» به کار گرفته شد، اسپانسرها نقش خود را از یک منبع تزریق بودجه در ازای تبلیغ، به یک پله بالاتر و نقش مشارکت‌جویانه در اجرا ارتقا می‌دهند که جریان فعالیت‌های حامیانه از رویدادهای فرهنگی و هنری را در کشور هدفمند می‌کند.

بیراه نیست اگر گفته شود که این کنسرت نمایش حاصل یک ورود هوشمندانه به اجرا توسط سرمایه‌گذار و اعتماد اسپانسر به مجموعه تولیدکننده اثر هنری بود. شاید وقت آن رسیده که اسپانسرها به این درجه از اعتماد به هنرمندان برسند تا ایده‌های هنرمندانه آن‌ها را حمایت کنند. اتفاقی که در «سی‌صد» افتاد و همکاری مشترک موفق اسپانسر و حامی مالی را رقم زد.

کد خبر 691952

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha