به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از دیلی‌میل، این به‌طور رسمی به‌عنوان یک ابرنواختر شناخته می‌شود. این آخرین لحظات است و زمانی رخ می‌دهد که سوخت ستاره تمام می‌شود. چنین چیزی باعث کاهش فشار می‌شود که در آن جسم کیهانی حداقل به ۵ برابر جرم خورشید ما منبسط می‌شود که اندازه حدود ۳۳۳ هزار کره زمین است. پس آن، ستاره منفجر می‌شود و مقادیر بسیار زیادی زباله و ذرات را آزاد می‌کند.
انفجار ستاره‌ای در کهکشان SDSS.J۱۴۱۹۳۰.۱۱+۵۲۵۱۵۹۳ رخ داد، جایی که جیمز وب تصاویری گرفت که نشان می‌داد نور یک جسم به مدت ۵ روز کم‌نور می‌شود؛ سرنخی که جرقه‌ای برای نظریه ابرنواختر ایجاد کرد.
مایک انجسر از موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) گفت که برای اولین بار این کشف را گزارش کرد، چیزی که به‌علاوه هیجان‌انگیز است، این واقعیت است که JWST برای یافتن و تشخیص موارد گذرا جدید طراحی نشده است.
انجسر به اینورس گفت که جیمز وب در حال بررسی کهکشان دوردست بود، بنابراین گرفتن این ابرنواختر با شانس بوده است.
این ستاره در حال مرگ که به‌صورت یک نقطه روشن کوچک در تصاویر دیده می‌شود، در تصاویر کهکشان که توسط تلسکوپ فضایی هابل در سال ۲۰۱۱ ثبت شد، وجود نداشت.
نظر شما