محمد باقر صدوق، با اشاره به اینکه سد ماملو یک طرح ملی است که برای تامین بخشی از آب شرب پایتخت در دست اجراست، گفت: این طرح در سال 1373 به تصویب رسیده و مطالعات ارزیابی آن نیز در همان زمان در سازمان محیط‌زیست مطرح و تصویب شده است، اسناد ومدارک آن هم موجود است، بنابراین مسئله‌ای نیست که امروز مطرح شده باشد و یا بدون مطالعه در این زمینه اقدامی صورت بگیرد.وی در پاسخ به این پرسش که آیا این پاک‌تراشی ضرورت دارد؟
افزود: 5 هکتار مورد نظر، بستر حوضچه یا دریاچه سد ماملو است که به محض آبگیری سد به‌طور کامل زیر آب می‌رود. به همین دلیل اگر این اراضی پاکسازی نشود برای گشت قایق‌های بازرسی و همچنین خروجی آب مشکل‌زا می‌شود، ازاین رو، مجری طرح اقدام به پاکسازی منطقه کرده است.
افزون براین، این پاکسازی مانع از برخی آلودگی‌های احتمالی در آب مصرفی می‌شود. نمونه آن سد طالقان است که به‌دلیل آنکه یکی از روستاهایی که در بخشی از حوضچه آبگیر این سد واقع شده پاکسازی نشده بود، در حال حاضر قایق‌های گشت نظارت و بازرسی با تیر برق و درختان بر جای مانده برخورد می‌کنند ضمن آنکه این عدم‌پاکسازی، مشکلاتی را برای خروجی آب از سد ببار آورده است.
صدوق با رد ادعای صدور مجوز برای راه‌اندازی کارخانه تولید شن و‌ماسه در محدوده مورد نظر تاکید کرد: چطور ممکن است اداره محیط‌زیست استان تهران با چنین مجوزی موافقت کند در حالی که همواره بر حفظ و مصون ماندن اراضی ملی تحت مدیریت این اداره پافشاری کرده و حتی در این راه کارکنان این اداره مورد ضرب وشتم هم واقع شده‌اند.
وی با اشاره به نقش حیاتی پارک ملی خجیر به‌عنوان ریه تنفسی پایتخت، تصریح کرد: تمام تلاش محیط‌زیست، حفظ مناطق حفاظت شده و پارک‌های ملی تحت مدیریت این اداره است و در این زمینه با هیچ سازمان و نهادی هم رودربایستی ندارد.
