در حالی که جورج بوش، ندای دفاع از آمریکا در برابر موشکهای اتمی کشورهای دیگر را سر می‌دهد، سالیان متمادی است که کارشناسان مستقل توانایی‌های فنی این سیستم دفاعی را با دیده تردید می‌نگرند و آنرا زیر سئوال می‌برند.
به عقیده کارشناسان، تاکنون پدافندهای ضدموشکی تعبیه‌شده در آلاسکا، نتوانسته‌اند در هیچ یک از آزمایش‌ها، با قاطعیت تمام موشکهای قاره‌پیما را هدف قرار دهند. در این حال، ارتش آمریکا اسباب‌بازی جدید یا شاید هم قدیمی خود را معرفی می‌کند.
سازمان دفاع موشکی آمریکا هواپیمایی را که بایستی این لیزر با توان بالا را در دماغه خود حمل کند، بار دیگر برای انجام پروازهای آزمایشی آماده کرده و قرار است سیستم‌های هدف‌گیری که جهت‌گیری دقیق لیزر به سوی هدف (موشک) را امکان‌پذیر می‌کنند، در حین پرواز مورد آزمایش قرار گیرند.
آزمایشات عملی این سیستم بر روی زمین، سالیان متمادی بطول انجامید. هواپیمای مسلح به لیزر به نام YAL-1A آخرین بار در دسامبر 2004 پرواز کرد. در آن پرواز بررسی این موضوع در دستور کار بود که آیا این جت که بایستی در دماغه خود 6 تن وزن اضافه قرار می‌گرفت، اصلا قادر به پرواز خواهد بود یا نه.
به گفته سازمان دفاع موشکی آمریکا، عملیاتی‌شدن هواپیما و سیستم هدف‌گیری آن حداقل تا سال 2008 به طول خواهد انجامید. ضمن آن که امکان بهره‌برداری عملی از این پروژه، خود نیز چندین سال زمان خواهد برد.
عقاید کاملا متفاوتی در ارتباط با اجرایی‌‌بودن این پروژه وجود دارد، چرا که سیستم Airborne Laser بایستی به مانند پدافند ضدموشکی زمینی آمریکا، موشکهای قاره‌پیمای دشمن را در مرحله آغازین استارت آن هدف قرار دهد، اما این کار بسیار مشکل یا شاید غیرممکن به نظر می‌رسد.
موشک در مرحله آغازین پرتاب، آسیب‌پذیرترین حالت را داراست، زیرا در مقایسه با مراحل بعدی پرواز، سرعت کمتری دارد و راحت‌تر قابل ردیابی است. موتورهای یک موشک قاره‌پیمای بالستیک تنها 3 تا 4 دقیقه بعد از استارت عمل می‌کنند.
پس از آن موشک در حالت سقوط آزاد به سمت هدف سرازیر می‌شود. هواپیمایی که می‌خواهد موشکی را در مرحله استارت آن هدف قرار دهد، بایستی نه تنها از قبل در حال پرواز باشد بلکه به سکوی پرتاب موشک نیز بسیار نزدیک باشد تا شانس لازم برای هدف قراردادن آن را داشته باشد.
این گونه تردیدها همچنین در مورد سیستم دفاع موشکی زمینی (چتر دفاع موشکی) به گوش می‌رسند. در اواسط سال 2003 انجمن فیزیک آمریکا APS ارزیابی خود را در مورد قابلیت عملیاتی‌بودن سیستم دفاع موشکی جورج بوش منتشر ساخت که تردیدهای فراوانی را در این مورد بیان می‌کرد.
به عقیده متخصصان، برای آن که یک موشک بالستیک را در مرحله استارت آن هدف قرار داد، باید سیستم‌های پدافندی از جمله موشکهایی که با سرعت عملیاتی بالا پرواز می‌کنند، در فاصله‌ای مابین 400 تا 1000 کیلومتر از هدف مستقر شده باشند.
موتورهای موشکهای با سوخت مایع، آنگونه که هم‌اکنون در برخی کشورها طراحی می‌شوند تنها 4 دقیقه و موتورهای موشکهای پیشرفته‌تر با سوخت جامد تنها 170 ثانیه کار می‌کنند.
براساس تحقیقات موسسه APS چنانچه زمان لازم جهت شناسایی موشکهای دشمن را از زمان کل کم کنیم، فقط 140 تا 170 ثانیه جهت هدف قراردادن موشکی با سوخت مایع در مرحله استارت آن باقی خواهند ماند. این زمان در مورد موشکهایی با سوخت جامد به 90 تا 120 ثانیه تقلیل می‌یابد.
منبع: Spigel online
