مقدار زیادی از موارد انتقال آبله میمونی پیش از بروز علائم رخ می‌دهد

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز قبلا تصور می‌شد که آبله میمونی تقریبا به طور کامل از طریق افرادی که از قبل علائم بیماری را نشان می‌دهند، منتقل می‌شود، گرچه سرایت پیش بروز علائم رد نشده بود و برخی از غربالگری‌های معمول موارد بی‌علامت بیماری را شناسایی کرده بودند.

آبله میمونی بیماری ویروسی نسبتا خفیفی که در  چند کشور در آفریقای غربی و مرکزی شیوع آندمیک یا بوم‌گیر دارد، امسال در سراسر جهان شیوعی انفجاری یافت و به چندین کشور که تا به حال هرگز موارد این بیماری را نداشتند، گسترش یافت.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا تقریبا حدود ۷۸۰۰۰ مورد تاییدشده آبله میمونی و ۳۶ مرگ ناشی از آن تا به حال رخ داده است. گرچه موارد بیماری در بسیاری از کشورها از نقطه اوج گذشته است، این هفته سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد شیوع آبله میمونی هنوز یک وضعیت اضطراری بهداشت جهانی است.

ویروس آبله میمونی از طریق تماس نزدیک منتقل می‌شود و علائمی مانند تب، بدن درد و ضایعات پوستی پر از چرک ایجاد می‌کند.

گروهی از پژوهشگران سازمان امنیت بهداشتی بریتانیا برای اینکه بیشتر درباره چگونگی انتقال آبله میمونی در این کشور بدانند، از داده‌های معمول نظارت بر بیماری و ردیابی تماس مربوط به ۲۷۴۶ نفر که بین ماه‌های مه و اوت آزمایش مثبت داشتند، استفاده کردند.

میانگین سنی این افراد ۳۸ سال بود و ۹۵ درصد از بیماران همجنسگرا، دوجنسگرا یا مردانی بودند که با مردان آمیزش جنسی داشتند.

پژوهشگران «فاصله سریال»، زمان میان آغاز علائم در نخستین مورد تا هنگام شروع علائم در یک مورد مرتبط - و نیز «دوره نهفتگی» (incubation)- زمان معمول از هنگام قرارگیری در معرض ویروس تا هنگام شروع علائم- را آنالیز کردند.

آنها با استفاده از دو مدل آماری دریافتند که «فاصله سریال» میانه کوتاه‌تر از «دوره نهفتگی» میانه است. به نوشته این پژوهشگران در مقاله‌شان که در ژورنال پزشکی بریتانیا (BMJ) این یافته نشان می‌دهد که سرایت «قابل‌ملاحظه‌ای» پیش از ظهور یا شناسایی علائم رخ داده است.

چهار روز طولانی‌ترین دوره پیش از شروع علائم بود که در آن سرایت ویروس شناسایی شده بد و این پژوهشگران می‌گویند ۵۳ درصد موارد سرایت ممکن است پیش از شروع علائم رخ داده باشد.

این بررسی پرسش‌هایی درباره مقابله با آبله میمونی در سراسر جهان برمی‌انگیزد، از جمله اینکه آیا پرسش از افراد برای اینکه هنگام علامت‌دار شدن خودشان را ایزوله کنند، برای توقف انتشار ویروس کافی است یا نه.

بسیاری از کشورهای ثروتمندتر جمعیت‌های در معرض خطر بالا را واکسینه کرده‌اند تا شیوع آبله میمونی را مهار کنند، اما شمار واکسن‌ها محدود هستند و هیچکدام از واکسن‌ها در اختیار کشورهای آفریقایی که کانون شیوع بوم‌گیر بیماری هستند، قرار نگرفته‌اند.

کارشناسان مستقل می‌گویند این یافته‌ها اگر با بررسی‌ها دیگر حمایت شوند، می‌توانند دلالت‌های مهمی برای کنترل جهانی عفونت داشته باشند.

به گفته دانشمندان گرچه این پژوهش داده‌هایی قوی دارد، اما پیش از آنکه بتوان آنها را قطعی دانست یا به طور جهانی به کار برد، باید داده‌هایی بالینی در این باره در دست باشد.