و در پایان مدت ماموریت 4ساله در تکواندو به دلیل سکوت در برابر درخواست برای برگزاری مجمع اعلام می‌کند که دیگر در فدراسیون به صورت قانونی نمی‌تواند حضور پیدا کند و برای ادامه کار نیاز به حکم جدیدی دارد. اما چرا با فدراسیونی که تمام داشته‌های حداقلی کاروان ورزشی ایران در المپیک پکن را داراست این گونه برخورد می شود؟
نکته جالب در فدراسیون تکواندو اینکه انتخاباتی که قرار بود دهم دی ماه برگزار شود، نمی‌تواند با استدلال دوشغله‌بودن رئیس آن برگزار نشود. از سوی دیگر معرفی‌نشدن سرپرست در فدراسیون تکواندو با توجه در پیش‌بودن مسابقات قهرمانی جهان و آسیا نکته دیگری است که با توجه به سیاست‌های سازمان ورزش در موضوع تصدی پست‌های ریاست فدراسیون‌ها با گماردن سرپرستی آنچه در فدراسیون تیراندازی انجام شده است، بدیهی‌ترین کار ممکن برای عدم تعلیق فدراسیون تکواندو بود.
سازمان در حالی سرپرستی به جای پولادگر معرفی نکرده است که مجوز برگزاری انتخابات را نیز صادر نمی‌کند. البته آقای پولاگر خود دلیل این امر را می‌داند: «در مسابقات اخیر غرب‌آسیا به میزبانی ایران و مراسم خداحافظی هادی ساعی هیچ کدام از مسئولان سازمان ورزش حضور نیافتند و هیچ مسئولی نیز به استقبال تیم ملی پومسه که به مقام نایب قهرمانی جهانی رسید، نیامد.» دلیل مخالفت سازمان ورزش با محمد پولادگر هرچه باشد، نباید تکواندو که تک‌مدال طلا پکن را برای کاروان کشورمان کسب کرد، آسیب ببیند.
دوم- خب! این هم یک شیوه مدیریتی است دیگر، رئیس فدراسیونی که در 3 دوره المپیک، مدال کسب کرده و در میادین بین‌المللی، جهانی، آسیایی همیشه از مدعیان اصلی مقام بوده است در تعلیق قرار گیرد و در مقابل فدراسیون کشتی که تمام بار ناکامی کاروان ورزشی ایران در پکن را به دوش می‌کشد، هیچ‌گاه در پیشگاه مردم به صورت جدی مورد انتقاد قرار نمی‌گیرد. جلسات خصوصی و مواخذه‌های رئیس و مرئوسی هیچ کدام نمی‌تواند فضایی را برای پرسش و پاسخ منطقی در مورد اشتباهات مدیریتی ایجاد کند.
آنچه در مواجهه با رفتارهای صورت‌گرفته در فدراسیون تکواندو و کشتی به وجود آمده است رفتاری است که باید به آن پاسخ داده شود. چرا فدراسیونی که موفق بوده به بی‌ثباتی کشیده می‌شود و فدراسیون ناموفق نیز مواخذه نمی‌شود. اگر معیار موفقیت در پکن است پس چرا بعد از گذشت کمتر از 4 ماه رئیس فدراسیون موفق تا مرز کناره‌گیری برده می‌شود و رئیس فدراسیون ناموفق محکم سر جای خود ایستاده است؛ به این می‌گویند برخورد دوگانه.
