ببینید | سیاره زهره تا این حد کند به دور خود می‌چرخد

تا نیمه قرن گذشته و ارسال نخستین کاوشگر به این سیاره که نورانی ترین جسم فضایی در آسمان شب است، لاور بسیاری از مردم (حتی ستاره شناس ها) این بود که این سیاره دنیایی زنده است. تصور این بود که علت درخشش زیاد این سیاره، وجود اقیانوس‌های پهناور است. در واقع تصور این بود که سیاره ناهید یک دنیای آبی است. نویسندگان بسیاری بر همین اساس کتاب‌های علمی تخیلی نوشتند. از جمله آیزاک آسیموف کبیر. میزان حیرت و ناامیدی دانشمندان را زمانیکه اولین اطلاعات ارسالی و تصاویر که کاوشگر زهره به زمین ارسال کرد تصور کنید وقتی دیدند سیاره زیبا و سراسر اقیانوسی که قرنها تصور می‌کردند قرار است ببینند؛ آنهم با وجود شهرها و تمدن‌های جدید؛ وقتیکه دیدند تمام آن تصورات قبلی چای خود را به دنیایی جهنمی داد که دما در سطح آن برا ذوب شدن فلز سرب کافی است و فشار اتمسفری در سطح آن آنقدر زیاد است که از تشکیل کوههای مرتفع جلوگیری کرده. دنیایی که امکان حیات هیچ گونه حیات شناخته شده ای در آن وجود ندارد و بجای آب در آن بارانهای اسید سولفوریک می‌بارد. کاوشگر کوچکی که بر سطح آن فرود آمد فقط چند دقیقه کار کرد.