همشهری آنلاین - مزگان مهرابی: حدادی درباره ایشان میگوید: «در سال ۱۳۶۱من و چند تن از دوستان قرار بود NGO حمایت از بیماران تالاسمی راهاندازی کنیم. برای طرح این موضوع به مجلس رفتم و ماجرا را با دکتر شیبانی درمیان گذاشتم. خیلی استقبال کرد و گفت هر کمکی از دستم بربیاید انجام میدهم. بعد از مدتی هیأت امنای صرفهجویی ارزی شکل گرفت که من هم در آن فعالیت داشتم و همراه دکتر شیبانی بودم.
همه هم و غم دکتر این بود که به بیماران خدمت کند. داراییای برای حمایت مالی نداشت اما از اعتبارش خرج میکرد. آنقدر مورد اعتماد همه بود که حرفش روی زمین نماند. از خصلتهای دیگر دکتر در فضای کاری این بود که بهرغم تقید خاصی که به نماز اول وقت داشت اما به ما میگفت همه با هم برای نماز نروید. مبادا بیماری معطل بماند. ما یکی یکی برای خواندن نماز میرفتیم.»
نظر شما