بازندگان سرشناس

آثار کارگردانانی چون فینچر و بویل در بیشتر رشته‌ها نامزد دریافت جوایز اسکار می‌شوند، کمتر کسی می‌توانست آن را باور کند و احتمالا این صحبت را به حساب شوخی یا عدم‌شناخت از علایق اعضای آکادمی می‌گذاشت.

اگر چند ماه پیش که «شوالیه تاریکی» تا کسب عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما هم از سوی یک سایت معتبر سینمایی پیش رفت، گفته می‌شد این ساخته کریستوفر نولان، فقط در رشته‌های فنی می‌تواند در فهرست نامزدهای اسکار قرار گیرد، کمتر کسی می‌توانست این حرف را جدی بگیرد.

حالا اما به نظر می‌رسد که اعضای آکادمی نه دیگر خیلی حوصله ایستوود اخلاق‌گرا را دارند (نادیده گرفته شدن «گران تورینو» که بهترین ساخته ایستوود در یک دهه اخیر است در حالی که «بچه اشتباهی» دیگر ساخته او در 3 رشته نامزد اسکار شده عجیب به نظر می‌رسد)، نه زیر سؤال برده شدن رویای آمریکایی را برمی‌تابند («جاده انقلابی» حتی در رشته‌های بازیگری هم که پرامید به نظر می‌رسید، نامزد اسکار نشد) و نه تلخی بی‌انتها را («شوالیه تاریکی» با وجود فناوری و عظمت غیرقابل انکارش به واسطه همین تلخی نمی‌تواند یک «تایتانیک» یا «ارباب حلقه‌های» دیگر باشد).

اعضای آکادمی در سالی که به تولیدات مستقل و کارگردانان دارای فردیتی چون فینچر، بویل و ون‌سنت بیشترین میزان توجه را نشان داده‌اند، محافظه‌کارتر از همیشه به نظر می‌رسند!