در مراسم اختتامیه این جشنواره که با حضور حسن بنیانیان، محسن پرویز، علی اکبر ولایتی و علی شجاعی صائین برگزار شد، رمان «گل‌سنگ» (با نام قبلی «پالان») نوشته سیدهاشم حسینی به‌عنوان اثر برگزیده، «فصل کبوتر»نوشته حسین فتاحی به‌عنوان رمان برتر و «تفنگ پدر بر بام شهر» نوشته حسن بهرامی به‌عنوان رمان تقدیری معرفی شدند.
در بخش داستان کوتاه نیز «آش پشت‌پا» نوشته کبری زارع پاکدل به‌عنوان داستان برگزیده، «کلاه پهلوی» اثر کامران جباری به‌عنوان داستان برتر و «چقدر حرف نمی‌زند» اثر هاجر هدایت به‌عنوان داستان تقدیری، جوایز خود را دریافت کردند.
در این دوره از جشنواره داستان انقلاب، احمد دهقان، فیروز زنوزی جلالی، محمدکاظم مزینانی، خسرو باباخانی و محمد ناصری، کار داوری آثار را برعهده داشتند. هیات داوری همچنین از نویسندگانی که در ادبیات داستانی نوجوانان، تلاش بیشتری را در این سال‌ها داشته‌اند، تقدیر کردند.
حسین فتاحی، ابراهیم حسن‌بیگی، زنده‌یاد نادر ابراهیمی، فرهاد حسن‌زاده، داوود غفار‌زادگان و علی‌اکبر والایی، 6 نویسنده‌ای بودند که به‌عنوان نویسندگان حوزه نوجوان، بالای سن رفتند.
انتقاد از یوسا و جایزه‌های خصوصی
بخشی از مراسم اختتامیه دومین جشنواره داستان انقلاب که کم کم جایگاه بالاتری می‌یابد، با سخنان دبیر جشنواره، به سوی انتقاد از ماریو بارگاس یوسا، نویسنده مطرح پرویی هدایت شد.
آن‌طور که ایسنا نوشته است، امیرحسین فردی در اواخر سخنرانی‌اش در تبیین توطئه‌های از پیش طراحی‌شده غربی‌ها در مواجهه با انقلاب اسلامی، با انتقاد از یوسا، درباره رمان «آخرالزمان » او گفت: این نویسنده پرویی دشمن سرسخت فیدل کاستروست و فراوان از طرف آمریکا حمایت می‌شود. آیا ما باید انتشار و ترجمه کتاب آخرالزمان را بدون مقدمه و هیچ برنامه‌ای بدانیم؟ اصلا چنین نبوده است.
همین سخنان سبب شد معاون فرهنگی وزیر ارشاد نیز در سخنرانی خود بگوید: فردی حرف‌هایی را که در دل ماست، بیان کرد؛ هنگامی که آدم مسئولیتی را می‌گیرد، ناگزیر است برخی مسائل را مطرح نکند.
محسن پرویز اما به کتاب دیگری از یوسا پرداخت و با اشاره به ترجمه «سور بز» و نقدی که بر این اثر در سال‌های پیش نوشته است، گفت: یوسا در جواب خوش‌خدمتی‌هایی که به آمریکا کرده است، قطعا در سال‌های آینده جزو کاندیداهای نوبل ادبیات خواهد بود.
پرویز البته این بحث را زیاد ادامه نداد و بخشی از سخنان چند روز گذشته‌اش را درباره جوایز خصوصی، دوباره مطرح کرد و با انتقاد از تقسیم‌بندی‌های رایج جوایز به‌خصوصی و دولتی، از روشن نبودن منابع مالی برخی جوایز انتقاد کرد و افزود: به‌جای استفاده از این عنوان‌های خصوصی و دولتی از جوایز ایرانی و جوایز غیرایرانی در داخل کشور نام ببرید.
جوایز ایرانی جوایزی است که در خدمت کشور و منافع مردم فعالیت دارد و جوایز غیرایرانی جوایزی است که نه منابع مالی آنها روشن است و نه چیز‌های دیگر و متأسفانه از سوی عده‌ای بر سر زبان‌ها افتاده است.
پرویز در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: عجیب است عده‌ای جسارت می‌کنند و کسانی را که برای انقلاب و جنگ نوشته‌اند، مجرم می‌پندارند و اگر کسی در تطهیر بیگانگان مطلبی بنویسد، القا می‌کنند که این برای مردم است و ادبیات مردمی است.
این چه جسارتی است که ما سکوت می‌کنیم؟ آیا مردمی‌تر از چهره کسی که انقلاب را به تصویر کشید، می‌توان در تاریخ هزار‌ساله ایران سراغ گرفت؟ حالا اگر کسی درباره امام(ره) بنویسد، جرمی مرتکب شده است؟ این مسائل را گاهی این‌قدر تکرار کرده‌اند که باورمان شده است.
