اسرافیل شفیع‌زاده، یکی از فعالان گردشگری و یکی از مدیران توراپراتوری کشورمان دراین‌باره می‌گوید: از ابتدای دهه 70 که فعالیت گردشگری رونق گرفته است 3 سال اخیر را باید سال‌های نزول وضعیت گردشگری و مسافرت دانست.
او دخالت سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در تعیین نرخ هتل‌ها را یکی از عواملی می‌داند که باعث افزایش نرخ اقامت و کاهش چانه‌زنی با هتل‌ها برای اقامت مسافران گروهی شده است.
شفیع‌زاده تاکید می‌کند که وقتی ما آمار و مستندات درستی در زمینه گردشگری نداریم هر عدد و رقمی را می‌توانیم به‌عنوان آمار جلوه دهیم ولی من به‌عنوان کارشناس معتقدم در دولت آقای احمدی‌نژاد با کاهش مسافرت و گردشگری مواجه شده‌ایم.
او با گله‌مندی از اجرای طرح‌هایی که مدعی راه‌اندازی سفرهای ارزان‌قیمت و همه‌مکانی و همه زمانی شدن سفرها بود، تعیین هزار مسیر گردشگری را با وجود سیاست‌های افزایش قیمت در بخش حمل‌ونقل و اقامت برنامه‌ای بیهوده می‌داند که در ادامه مشروح نظرات او را دراین‌باره می‌خوانید:
- فکر می‌کنید افزایش قیمت هتل‌ها در آستانه نوروز چه تاثیری بر وضعیت گردشگری ما در داخل و همین‌طور تورهای ورودی بگذارد؟
حقیقتا سیاست‌های سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در مورد افزایش قیمت هتل‌ها که در سال گذشته اتخاذ شد، موجب بروز نابهنجاری در وضعیت گردشگری نوروز سال‌جاری شد که با بروز بحران‌های اقتصادی اخیر به‌نظر می‌رسد این بحران به نوروز 88 هم کشیده شود.
قیمتگذاری هتل‌ها باید رقابت‌پذیر باشد نه اینکه موجب رکود بازار شود. توجه داشته‌باشیم که امسال با بروز بحران اقتصادی در دنیا مولفه‌های تازه‌ای به تصمیم‌گیری در مورد مسافرت افزوده شده است.
- این بحران متوجه سفرهای داخلی است یا سفرهای ورودی به کشور؟
هر دو. ببینید، در مجموع تاثیر خود را در حوزه‌های مختلفی از جمله توراپراتوری می‌گذارد. در ایران برخی شرکت‌های توراپراتوری فعالیت می‌کنند که گردشگر بین‌المللی به کشور می‌آورند. با این قیمت‌ها بهای پکیج‌های ایرانی به نفع رقبای منطقه‌ای و جهانی تمام می‌شود.
طبیعی است وقتی با افزایش 30 تا 50 درصدی قیمت هتل‌ها روبه‌رو می‌شویم دیگر نمی‌توانیم توری را که با توافق قبلی تدارک دیده‌ایم پذیرا شویم.از سوی دیگر ، سیاست ارزان‌سازی سفر که از سوی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مطرح شده گوش‌ها را کر کرد اما در عمل ما با افزایش قیمت‌ها مواجه شدیم. پس با کدام شرایط قرار است سفرهای داخلی ارزان شود.
- این مشکلات متوجه سفرهای گروهی است یا سفرهای عادی مردم؟
موضوع این است که اقامت برای مسافر گران تمام می‌شود. در مورد سفرهای گروهی ما دیگر توان چانه‌زنی با هتلداران را نداریم. الان همان 10درصد تخفیف معمول را هم نمی‌دهند و با بی‌پروایی به ما می‌گویند با این قیمت نمی‌خواهید هتل پر است.
مشکل اینجاست که مردم عادی سفرهای جزء را رقم می‌زنند ولی توراپراتورها سفرهای گروهی را تدارک می‌بینند و برای هتل انبوهی از مسافر را به همراه دارند. اگر افزایش قیمت تورها را شامل نمی‌شد آن وقت می‌شد گفت این موضوع در راستای زمینه‌سازی برای سفرهای گروهی است.
این افزایش قیمت در مقایسه با کشورهای همسایه رقابت‌پذیری ایران را پایین آورده و به جرات می‌توانم بگویم هزینه سفر در دوره دولت آقای احمدی‌نژاد بالاتر رفته است.
- یک موضوع دیگر هم افزایش قیمت حمل‌ونقل هوایی است.آیا این موضوع نمی‌تواند در سفرهای گروهی تاثیرگذار باشد؟
متأسفانه ما آنجایی که به حضور و دخالت سازمان میراث‌فرهنگی نیاز داریم شاهد سکوت این مرجع هستیم و آنجا که نباید دخالت کند مثل قضیه هتلداران شاهد دخالت آن هستیم.
باید تاکید کنم وقتی ما آمار و مستنداتی نداریم می‌توانیم هر عدد و رقمی را به جای آمار در حوزه گردشگری ارائه کنیم ولی من به‌عنوان کارشناس این حوزه تاکید می‌کنم ما از ابتدای دهه70 که گردشگری ما فعال شده تا‌کنون سال‌هایی به وضعیت نابسامان و نامناسب 3سال اخیر نداشته‌ایم.
- ولی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری تاکید دارد که وضع گردشگری بهبود پیدا کرده است؟
بگذارید بپرسم که آیا وقتی هیچ‌کدام از دستگاه‌های دولتی حاضر به شارژ کردن سفرکارت ملی نیستند چه دلیلی دارد برای میلیون‌ها کارمند دولت سفرکارت صادر شود و برای آن هزینه شود و دست آخر هتل‌ها هم حاضر نشوند تخفیف مورد نظر را به دارندگان ارائه کنند.
این کار فقط زمینه‌سازی برای این است که بگویند ما در زمینه گردشگری ابتکار عمل و خلاقیت داشتیم ولی آیا در عمل هم اینگونه بوده است. موضوع تعیین هزار مسیر گردشگری هم همین‌طور بوده و در عمل پاسخی نداده‌است.
اما می‌خواهم بپرسم کسی از مسئولان سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری می‌تواند با مقایسه ایران و کشور ترکیه بگوید چگونه ترکیه اینک در 10 کشور مقصد گردشگری دنیا قرار گرفته و از درآمد گردشگری، سطح زندگی مردم خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کرده ولی ما با پشتوانه داشتن بسیاری از ثروت‌های خدادادی چنین نکرده‌ایم؟
