به گزارش همشهری آنلاین، مردم قبیله اوراس روی یک جزیره شناور که به دست خود ساخته‌اند زندگی می‌کنند، این جزیره روی دریاچه «تیتی کاکا» ی پرو ساخته شده است، تنها دلیل این مردم برای زندگی در این منطقه، حفاظت از مردم قبیله در برابر قبیله‌های مهاجم است.
دریاچه تیتی کاکا از نظر حجم آب، بزرگ‌ترین دریاچه در آمریکای جنوبی است که سه هزار متر از سطح دریا فاصله دارد. مردم قبیله برای عبور و مرور از روی دریاچه با استفاده از نی‌هایی که زیر آب رشد می‌کنند و انعطاف‌پذیر هستند، قایق‌هایی ساخته‌اند تا نه تنها از آن برای حمل و نقل استفاده کنند بلکه در مواقع ضروری بتوانند از جزیره‌شان که «تورتورا» نام دارد، خودشان را به نقطه امنی برسانند.
جمعیت اوراس‌ها نزدیک به ۵۰۰ نفر است و نکته قابل توجه در این است که باوجود اینکه آنها می‌توانند به زندگی شهرنشینی روی بیاورند همچنان تمایل دارند به سبک باستانی زندگی کنند. در حقیقت می‌توان گفت اوراس‌ها به جای اینکه خود وارد تمدن شوند، تمدن را تا حدودی به زندگی‌شان آورده‌اند.
تورتورا چگونه ساخته شد؟
اوراس‌ها برای ساخت جزیره، مهارت و دقت زیادی را به کار برده‌اند. آنها در ابتدا با استفاده از ساقه نی‌ها، ساختاری ریشه مانند به ضخامت دو متر را به وجود آوردند. نی‌های بافته شده در حقیقت حکم پایه اصلی جزیره را دارد و بقیه جزیره روی آن بنا شده است. برای اینکه جزیره شناور توراتورا خیلی روی سطح آب به حرکت در نیاید، کنده‌های درخت در زمین زیر دریاچه فرو کرده‌اند و با طناب، جزیره را به این کنده‌ها بسته‌اند تا ثبات بیشتری داشته باشد.
از آنجا که هرچند وقت یک بار ساقه‌های نی پوسیده می‌شوند افرادی که وظیفه ساخت جزیره را برعهده داشتند مجبورند با جایگزین کردن نی‌های جدید به جای ساقه نی‌های پوسیده، جزیره را نوسازی کنند. هرچند عوض کردن پایه اصلی جزیره هر سال چهار بار انجام می‌شود اما هرچه که روی جزیره ساخته می‌شود دست‌کم تا سی سال دوام می‌آورد. اوراس‌ها نه تنها از ساقه‌های نی، پناهگاهی برای خود درست کرده‌اند بلکه امرار معاش آنها نیز از همین راه است. آنها از ساقه نی «نشاسته» تهیه می‌کنند و به فروش می‌رسانند.
به گفته مردم قبیله وقتی یک نفر دچار بدن درد می‌شود، محل درد را با نشاسته‌ای که از ساقه نی گرفته‌اند می‌بندند و درد خیلی زود تسکین پیدا می‌کند. در جزیره شناور نه تنها ساقه نی‌ها، بلکه گل‌های آن هم به بهترین شکل ممکن استفاده می‌شود. گل نی را با روش‌های خاص به یک نوشیدنی تبدیل می‌کنند که مشتری‌های خاص خود را دارد.
قبیله اوراس به بهترین شکل ممکن با محیط اطراف خود سازگاری پیدا کرده‌اند و از همه منابع طبیعی به نفع خود استفاده می‌کنند اما متاسفانه این قبیله قدیمی نیز مثل بسیاری دیگر از فرهنگ‌های کهن در معرض خطر نابودی قرار دارد. گفته می‌شود که از نیم قرن پیش زبان بومی این قبیله از بین رفته است و اکنون آنها به زبان قبایل دیگر صحبت می‌کنند. از طرفی باز شدن پای اروپایی‌ها به این منطقه باعث شده تا فرهنگ اوراس‌ها تحت تاثیر قرار بگیرد.
پنل‌های نوری در جزیره شناور
البته ارتباط اوراس‌ها با جوامع اروپایی چندان هم به ضرر آنها تمام نشده است. اکنون در خانه‌های ساخته شده از نی اوراس‌ها، پنل‌های خورشیدی نصب شده تا با برقراری جریان الکتریسیته، هر یک از مردم قبیله در خانه‌شان تلویزیون داشته باشند. مردم قبیله اوراس با ورود هر نوع تکنولوژی به جزیره خود موافق هستند به غیر از یک چیز و آن استفاده از اجاق‌های خوراک‌پزی مدرن است زیرا آنها نمی‌توانند در جزیره آتش روشن کنند و برای همین از همان روش سنتی که سال‌ها بین مردم قبیله رایج بود استفاده می‌کنند. برای برافروختن آتش آنها چندین سنگ را روی هم می‌چینند و آتش را روی آخرین سنگ به پا می‌کنند تا با ساقه‌های نی فاصله داشته باشد.
منبع درآمد اوراس‌ها
تماشای قبیله اوراس و نحوه زندگی آنها از نزدیک، همیشه برای توریست‌ها بسیار جذاب بوده، از این‌رو توریست‌ها یکی از منابع اصلی در آمد برای این قبیله به شمار می‌روند. جالب اینجاست که در بسیاری از خانه‌های اوراس‌ها یک اتاق اضافی ساخته می‌شود تا توریست‌ها در صورت تمایل چند روزی در آنجا ساکن شوند و با مردم قبیله زندگی کنند.
منبع: سرنخ- هفته‌نامه‌حوادث‌وشگفتی‌ها- شنبه، ۵ اسفند ۱۳۹۱.
نظر شما