تصاویر | شکار بزرگ‌ترین کروکودیل آدمخوار جهان | این تمساح ۶متر طول داشت | شکار ۳۰۰ انسان توسط یک کروکودیل آدمخوار | این کروکودیل‌ها صد سال عمر می‌کنند

به گزارش همشهری آنلاین، بزرگترین کروکودیل‌های جهان اگرچه انگشت‌شمارند اما هر یک از آنها، ماجرایی شنیدنی و ترسناک دارند.

تمساح منجمد

سال ۲۰۰۳ در منطقه «پونت نوار» در کنگو تمساحی دیده شد. این تمساح بزرگ پنج و نیم متر طول داشت، وقتی خبر وجود چنین تمساحی به دانشمندان رسید گروهی از آنها برای مطالعه این جانور به کنگو رفتند.

 روستایی در نزدیکی محل زندگی تمساح قرار داشت که چندین ماه پیش از شناسایی تمساح، تعدادی از اهالی آن ناپدید شده و هیچ خبری از آنها نبود تا اینکه بالاخره سرنوشت چند نفری که اثری از آنها نبود معلوم شد. تمساح آدمخوار هر وقت که گرسنه می‌شد، به افرادی که برای آوردن آب به کنار رودخانه می‌رفتند حمله کرده و یکی از آنها را شکار می‌کرد. از آنجا که مردم بومی نمی‌توانستند از عهده تمساح بربیایند ارتش وارد عمل شد و طی یک عملیات نظامی، تمساح آدمخوار کشته شده و جسد او در «هتل آزور» منجمد شد.

کاسیوس رکورددار

جورج کرگ ۸۴ ساله، یک شکارچی کروکودیل است و از ۱۷ سال پیش این غول‌های خطرناک را در گینه نو پاپوآ به دام می‌اندازد. او شکارچی «کاسیوس» - بزرگترین کروکودیل جهان- است.

سال ۱۹۸۷، کرگ به گینه نو سفر کرد و در آنجا بود که کاسیوس را از چنگال شکارچیان بومی در مناطق شمالی استرالیا نجات داد. این کروکودیل آب شور، مردم منطقه را به شدت ترسانده بود، تا پیش از اینکه کاسیوس به دام کرگ بیفتد بارها به محلی‌هایی که برای آوردن آب، به کنار رودخانه می‌رفتند حمله کرده بود. برای همین، چندین بار قصد کشتن او را کرده بودند اما هر بار این شکارچی‌ها بودند که شکست می‌خوردند. در این نبردها، کاسیوس یکی از پاها و نوک دمش را از دست داده بود، از این رو وقتی کرگ و گروه همراهش بالاخره غول آدمخوار را به دام انداخت، به خاطر زخم‌هایی که در نبردهایش برداشته بود نام بوکسور معروف «کاسیوس کلی» را روی او گذاشت.  

سال ۱۹۷۱ پارک «مرینلند ملانزیا» در کنار ساحل مرجانی شمال شرق استرالیا احداث شد و گردشگران زیادی به این پارک سرازیر شدند.

 تقریبا یک دهه از ساخت پارک گذشته بود که خانواده کرگ مجموعه ارزشمند خود از سفرهایی که داشتند را در این پارک به نمایش گذاشتند. این مجموعه شامل هنرهای دستی قبایل بدوی و کروکودیل‌هایی می‌شد که از گینه نو آورده شده بودند، البته در آن زمان، کاسیوس هنوز جاذبه اصلی پارک به شمار نمی‌رفت.  

امروزه نام کاسیوس، کروکودیل آب شور در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است. این کروکودیل نه تنها بزرگترین کروکودیلی است که در دنیا زنده شکار شده، بلکه عظیم‌الجثه‌ترین کروکودیل زندانی در جهان نیز به شمار می‌رود.  

طول کاسیوس به ۵ متر و ۴۸ سانتی متر می‌رسد، این گونه از کروکودیل‌ها تا ۱۰۰ سال عمر می‌کنند و طول آنها به هفت متر می‌رسد. زمانیکه کاسیوس شکارشد، وزن آن ۳ تن و ۲۰۰ کیلوگرم بود.

در سوگ لولانگ

یازدهم فوریه ۲۰۱۳ همه مردم جهان که کروکودیل لولانگ را می‌شناختند، به سوگ نشستند. لولانگ بزرگترین کروکودیل جهان بود که نامش در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده بود.  

این کروکودیل غول پیکر با شش متر و هفده سانتیمتر طول، به دلیل ابتلا به ناراحتی قلبی و ذات‌الریه، در دریاچه مصنوعی‌ای که در آنجا زندگی می‌کرد جان سپرد.  

لولانگ یک کروکودیل آب شور بود و از اسارتش هجده ماه بیشتر نمی‌گذشت. نام این تمساح از شکارچی معروف فیلیپینی که لولانگ نام داشت گرفته شده است. این جانور پس از شکار به یکی از پارک‌های حیات وحش فیلیپین منتقل شد.  

سپتامبر سال ۲۰۱۱ بود که ۳۰ مرد به فکر شکار لولانگ افتادند. آنها سه هفته وقت صرف کردند تا اینکه بالاخره با کمک طعمه مرده، توانستند کابل‌های فولادی را به دور این تمساح بزرگ بیندازند و حیوان را اسیر کنند. لولانگ تا پیش از اینکه به تله بیفتد ماهیگیران زیادی را در شهر بوناوان در شرق مانیل بلعیده بود.  

به گفته جانورشناسان، لولانگ ۵۰ ساله بود. این تمساح بزرگ، سه هفته پیش از مرگش، طنابی پلاستیکی را قورت داد و همین مسئله باعث شد تا مریض شود. از آن موقع به بعد لولانگ بیچاره مدام دچار سوءهاضمه شد تا اینکه بالاخره جان خود را از دست داد.  

بروتوس شکارچی

آگوست سال ۲۰۱۴ بود که کروکودیل پنج و نیم متری در حال شکار یک گاوکوسه سوژه عکاس‌های خبری شد، البته اولین بار نبود که این کروکودیل در سطح بین‌المللی شناخته می‌شد. این کروکودیل ۸۰ ساله، «بروتوس» نام داشت که هر ساله گردشگران زیادی برای دیدن او به کناره رودخانه «آدلاید» در استرالیا سفر می‌کنند، حتی سال ۲۰۱۱ یک تور گردشگری به نام «تمساح پرنده» برپا شد که گردشگران زیادی از آن استقبال کردند. بروتوس غول پیکر تمساح دو تنی است که پای جلوی سمت راست خود را در نبرد با یک کوسه از دست داده است.

هری باومن - مسئول گردشگری رودخانه آدلاید- در این باره می‌گوید: «هر روز تماس‌های زیادی درباره بروتوس برقرار می‌شود. اینکه آیا می‌توانند او را از نزدیک ببینند و آیا ما صاحب آن هستیم. این طور نیست که بروتوس هروقت که بخواهیم از آب بیرون بیاید و خودش را به ما نشان دهد اما در بیشتر موارد گردشگران موفق به ملاقات او می‌شوند.»بسیاری از مشتاقان تماشای بروتوس هیچ‌وقت تجربه دیدن یک تمساح را از نزدیک نداشته‌اند، خیلی‌ها معتقدند که با دیدن بروتوس انگار یک دایناسور را دیده‌اند و این نظر کاملا عظیم الجثه بودن تمساح را بیان می‌کند.  

گوستاو؛ کروکودیل نیل

گوستاو، از نوع «کروکودیل نیل» است که در منطقه بروندی زندگی می‌کند. این کروکودیل نر، آدمخوار است و بیش از ۳۰۰ انسان را در ساحل رودخانه روزیزی و سواحل شمالی دریاچه تانگانیکا طعمه خود کرده است.

نام «گوستاو» را «پاتریک فایی» - جانورشناسی که از اواخر دهه ۱۹۹۰ به دنبال این جانور می‌گشت- روی این تمساح گذاشت. بیشتر اطلاعاتی که درباره گوستاو موجود است، از فیلم مستند شکار کروکودیل قاتل که سال ۲۰۰۴ توسط شبکه «پی بی‌اس» به روی آنتن رفته به دست آمده است. گوستاو شش متر و یک سانتیمتر طول دارد و وزنش به ۹۰۷ کیلوگرم می‌رسد، البته بعضی از جانورشناسان معتقدند که گوستاو هفت متر و نیم طول دارد و به‌خاطر چنین طول قدی، بسیاری هم‌عقیده‌اند که این کروکودیل ۱۰۰ ساله است. مطالعات دقیق تمساح آدمخوار نشان می‌دهد که این جانور حتی یک دندان هم از دست نداده، در حالیکه یک تمساح ۱۰۰ ساله می‌بایست بی‌دندان باشد، برای همین، خیلی‌ها عقیده دارند که گوستاو بیشتر از ۶۰ سال ندارد و همچنان در حال بزرگ شدن است.

جای شلیک سه گلوله روی بدن گوستاو دیده می‌شود، همچنین قسمت شانه چپ این جانور به شدت زخمی شده است. دانشمندان و جانورشناسانی که گوستاو را مورد مطالعه قرار داده‌اند ادعا می‌کنند جثه عجیب و غریب گوستاو باعث می‌شود تا او مثل دیگر تمساح‌ها شکار نکند و به جانوران بزرگتری مانند کرگدن و دیگر حیوانات بزرگتر حمله کند. در فیلم مستندی که از گوستاو تهیه شده، کاملا مشخص است که این غول، طعمه خود را از روی آگاهی کامل انتخاب می‌کند. در فیلم مستند شکار کروکودیل قاتل، «فایی» و دیگر دانشمندان تلاش بسیاری برای به دام انداختن گوستاو کردند.

آنها پیش از اینکه گوستاو را به دام بیندازند دو سال درباره این جانور مطالعه کردند، پس از این مدت به تیم محقق دو ماه فرصت داده شد تا گوستاو را به تله بیندازند، برای اسیر کردن گوستاو، قفسی به وزن یک تن و ابعاد ۹ متر ساختند. سپس محل زندگی گوستاو شناسایی شد و یک دوربین دید در شب کنار طعمه‌ای که کنار قفس بود نصب شد. برای به دام انداختن گوستاو طعمه‌های زیادی امتحان شد اما هیچ کدام توجه این جانور باهوش را جلب نکرد.

سپس دانشمندان به فکر افتادند سه تله دیگر در کنار رودخانه بگذارند تا بلکه شانس به دام انداختن گوستاو بالا رود اما باز هم به جای گوستاو، کروکودیل‌های کوچک دیگر به دام افتادند. در آخرین تلاش، گروه یک بز زنده در قفس قرار داد. چندین شب گذشت و هیچ اتفاقی نیفتاد تا اینکه بالاخره یک شب رودخانه متلاطم شد و دوربین از کار افتاد.

فردای آن روز قفس کاملا شکسته بود و اثری از بز زنده نبود. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که تلاطم رودخانه باعث شده تا گوستاو بتواند به راحتی فرار کند. گوستاو آخرین بار سال ۲۰۰۸ توسط مستندسازان نشنال‌ژئوگرافی دیده شد و پس از آن خبری از این غول ترسناک نیست.