روشی که بدون هیچ حساب و کتابی جان و مال و ناموس یک ملت را به اراده فردی واگذارده بود که صرفا با اتکای به‌زور و بدون توجه به هیچ قانون و حساب و کتابی حدود 30 سال یک ملت را به اسارت گرفت و آزار و زیان مفرطی را تقریبا به همه همسایگان عراق وارد آورد.
ولی متأسفانه درحالی حکم اعدام صدام صادر می‌شود که آمریکا از احیای روش حکومتی او در عراق سخن به میان می‌آورد.
همین چند روز پیش بود که جیمز بیکر که اینک ریاست کمیته ویژه عراق را عهده‌دار شده است، از ضرورت اولویت‌بخشی به «امنیت» در برابر «دمکراسی» سخنی به میان آورد و متعاقب آن گفت‌وگو با باقیماندگان حزب بعث و تروریست‌های موجود در عراق در دستور کار آمریکا قرار گرفت.
در دیگر سوی این معادله وضعیت داخلی آمریکا قرار دارد. بوش با تمام توان به میدان آمده تا جلوی پیروزی دمکرات‌ها و شکست جمهوریخواهان را بگیرد.
خواه‌ناخواه «عراق» به‌میدان رقابت‌های انتخاباتی تبدیل شده است. آمریکا کوشید تا با صدور قطعنامه علیه ایران در شورای امنیت پیش از برگزاری انتخابات میدان رقابت را تغییر دهد.
اما به‌دلیل اصرار روسیه و چین، او در این حرکت ناکام ماند. لذا پیش از برگزاری انتخابات شاید او نتواند از این برگه برای فریب افکار عمومی در آمریکا بهره گیرد. لذا ناگزیر باید تحت عنوان عراق رقابت با دمکرات‌ها را ادامه دهد.
ازاین‌رو او تصور می‌کند که صدور حکم اعدام صدام در این تاریخ شاید بتواند یاریگرش در 7 نوامبر شود. بلافاصله پس از صدور حکم، بوش کوشید تا آن‌را یک دستاورد بسیار مهم و تاریخی جلوه دهد.
اما شاید این دستاورد مهم – به تعبیر او – توانایی رقابت با ناکامی حقیقی آمریکا در عراق را نداشته باشد.
ماه گذشته بیش از 110 آمریکایی در عراق به قتل رسیدند بی‌آن‌که آمریکا بتواند کوچکترین اقدام پیشگیرانه را به انجام رساند.صدام همان روزی مرد که با تحقیر فراوان از چاله‌ای که در آن پناه گرفته بود به زندان منتقل شد.
اعدام مرده اگرچه موجب خشنودی مظلومان بسیار در عراق و ایران است ولی هرگز چنان حادثه مهمی نخواهد شد که آمریکا انتظارش را می‌کشد.
ملت مظلوم عراق به هنگام شادی از صدور حکم اعدام صدام یقیناً در اندیشه چگونگی تحقق بخشیدن به آرمان جدیدشان یعنی آزادی کشورشان از اشغال بیگانه است.
