به گزارش همشهری‌آنلاین در این شماره که شماره‌ها ی اول و دوم از دوره دوم کاری این فصلنامه به شمار می‌رود رسول جعفریان، رئیس کتابخانه مجلس در بخش یادداشت سردبیر نوشته است: ساختار نشریه به شیوه‌اى جُنگ‌گونه تبدیل شده است و این تغییرات به دلیل گوناگونىِ مدارک و نسخه‌هاى موجود در کتابخانه مجلس و براى پاسخگویى به نیازهاى پژوهشى در این زمینه‌ها بوده است.
شماره اخیر که ٧٢٣ صفحه را در بر مى‌گیرد شامل مقاله‌هایى در موضوعات گوناگون است ؛ از جمله این نوشته‌ها مى‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- یک اجازه‌نامه با امضاى سه مرجع تقلید؛ رسول جعفریان
- یادداشت‌هاى خصوصى محمّدعلى فروغى از روزگار بیست و شش سالگى؛ ایرج افشار
- حسن مقدم مورخ گمنام مطبوعات ایران؛ سیدفرید قاسمی
- نکته‌هاى تازه درباره هندوشاه نخجوانى و فرزندش شمس منشى ؛ جواد بشرى
- ضیاء القلوب (دیباچه‌اى بر کتابت تاج‌المآثر) سىّد جعفر حسینى اشکورى
- قرارداد ١٩٠٧ به روایت مرکز اسناد کتابخانه [مجلس] شوراى اسلامى؛ احمد مظفّر مقام و جمشید مظفّرى
- فهرست مختصر نسخ خطّى خریدارى شده کتابخانه مجلس شوراى اسلامى (از بهار تا پاییز ١٣٨٧ شمسى) سیمین صیدیه زیر نظر عبدالحسین حائرى
از جمله مقالات این شماره مقاله‌اى است با عنوان « اسنادى نویافته از میان مواریث کهن» به قلم حسین متّقى که به معرّفى مرقّع شاه‌قلى خلیفه مهردار (شماره IUK.FY.١٤٢٢ کتابخانه مرکزى دانشگاه استانبول) اختصاص یافته است. این مرقّع علاوه بر دیباچه‌اى که به قلم نستعلیق پخته و زیبا کتابت شده ، داراى قطعاتى از خطّ شاه اسمعیل صفوى و بخصوص قطعاتى از خطّ تعلیق نفیس خواجه عبدالله بیانى (مشتهر به مروارید) و تعلیق زیباى ولى گیلانى (مورّخ به سال ٨٩٧ ق) است. تصاویر زیباى چهل قطعه از این مرقّع بصورت رنگى در این شماره به چاپ رسیده است که بسیار مغتنم است.
همچنین مقاله « هشت بهشت از هفت بند کاشى» (مرقّع هشت قطعه نستعلیق منسوب به فتحعلى شیرازى) نوشته آقاى احسان‌الله شکراللهى که متن هفت‌بند حسن کاشى آملى (سراینده شیعى سده هفتم و هشتم هجرى) را بر اساس هفت نسخه موجود در کتابخانه مجلس تصحیح کرده و در این مقاله به خوانندگان ارائه کرده‌اند (البته بدون ضبط اختلاف نسخه‌ها) و ضمناً تصویر رنگى یک مرقّع شامل هشت قطعه خطّ به قلم نسختعلیق - به شیوه چلیپا- که ابیاتى از این هفت‌بند در آنها نوشته شده ، در پایان مقاله منتشر کرده‌اند.
متأسّفانه این مرقّع فقط بخشى از هفت‌بند را در بر مى‌گیرد و از آنجا که آغاز و انجام آن افتاده ، مشخّص نیست که آیا نویسنده این قطعات به کتابت تمامى اثر پرداخته بوده یا فقط همین مقدار از اثر را نوشته بوده است. به هر حال به دلیل فقدان انجامه ، نام نویسنده و تاریخ تحریر اثر نامعلوم مانده است امّا بنا بر نوشته آقاى شکراللهى و گواهى کارشناسان ، نگارش این مرقّع بر دست یکى از استادان قلم نستعلیق انجام گرفته است.
از دیگر ویژگى‌هاى این شماره طرّاحى زیباى روى جلد آن است که ضمن استفاده از تصویر نسخه‌ها و نوشته‌هاى کهن ، روکش موضعى زیبایى بر آن تعبیه شده که بخشى از جلد را شبیه به کارهاى لاکى کرده است. طرّاحى هنرمندانه جلد از سوى برخى مراکز مورد غفلت واقع مى‌شود امّا باید توجّه داشت که زیبایى جلد ، تأثیر بسزایى در جذب خواننده دارد ؛ ضمن اینکه طرّاحى جلد را باید یکى از هنرهاى دیدارى دانست که محمل آن کتاب است.
نخستین شماره پیام بهارستان در سال ١٣٧٩ خورشیدى بعنوان نشریه داخلى کتابخانه ، موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى منتشر شد. مطالب نخستین شماره‌هاى این نشریه با توجّه به نیازهاى کتابخانه و کاربردى که براى آن در نظر گرفته شده بود ، معمولاً حاوى خبرهاى داخلى کتابخانه بود، امّا پس از مدّتى مجلّه بعنوان نشریه "کتابدارى و اطّلاع‌رسانى در حوزه علوم انسانى" تغییر کاربرى داد و مطالبى فراتر از جریانات داخل کتابخانه را نیز تحت پوشش قرار مى‌داد.
تا شماره پیشین نشریه -که شماره ٧٢ (خردادماه ١٣٨٦) این نشریه را تشکیل مى‌دهد- قطع مجلّه در اندازه رحلى چاپ مى‌شد امّا از شماره اخیر ، اندازه آن به قطع وزیرى تغییر کرده است و گویا به همین دلیل است که این شماره را نخستین شماره از دوره جدید نشریه به شمار آورده‌اند
