امام خمینی (ره) در طول دوران فعالیت اجتماعى سیاسى خود چه قبل از پیروزى انقلاب اسلامى و چه بعد از آن لحظهاى از آن غفلت نورزید.
وفادارى صادقانه امام (ره) به وحدت نه تنها وی را به برجستهترین شخصیت انقلابى جهان اسلام تبدیل کرد، بلکه او توانست در میان فرقههاى اسلامى مختلف نیز جایگاه بس رفیعى کسب کند.
استراتژى مبارزاتى امام (ره) در جهت ایجاد بستر و شرایط لازم براى تحقق وحدت و همیارى در جهان اسلام، روى دو محور عمده تمرکز یافته است: حرکت فکرى - فرهنگى و حرکت سیاسى - عملى.
امام (ره) با توجه به مراحل مبارزه، تعلیم و تربیت سیاسى را زیربناى حرکت سیاسى دانسته و اولین وظیفه مردم را در تحقق و توسعه، امر تبلیغ و تعلیم قرار داده است.
امام خمینى (ره) به عمق نقش اجتماعات دینى چه در بعد اندیشهسازى و چه در بعد اجتماعسازى به خوبى پىبرده بود.
او اجتماعات و مراسم دینى را صرفا به منظور کاربرد تعلیمى و آموزشى آن در مقولات فکرى، مورد تشویق قرار نمىدهد بلکه مهمتر از آن به نقش اجتماع سازى و شکلدهى روابط اجتماعى جدید از طریق گردهمایىها و نیز آگاهى یافتن مسلمین از قدرت و نیروى ارادى و انسانىشان هم اشاره دارد.
به همین جهت است که روز قدس به عنوان سمبل وحدت جهان اسلام که پیام انقلابى و ضد استعمارى هم دارد از سوى ایشان در سطح جهان اسلام پیشنهاد گردید و همچنین بزرگداشت هفته وحدت میلاد حضرت رسول (ص) (از 12 ربیع الاول به روایت اهل تسنن تا 17 ربیع الاول) مورد حمایت وى قرار گرفت.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
