همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: محمد جعفری پور، مرد خوشنام خیابان سی‌متری نیروی هوایی، یکی از همان‌هایی است که هر سال برای رسیدن ایام محرم و خدمت در این مجالس روزشماری می‌کند. او که مهندس عمران، عضو هیئت امنا و طراح ساختمان جدید مسجد علی بن ابیطالب(ع) است، در ایام محرم در آشپزخانه مسجد مشغول رتق و فتق کارهاست و می‌گوید آشپزی برای عزاداران حسینی از پدرش به او و فرزندانش رسیده است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
«پدرم، حاج محمد علی، مردی بسیار مؤمن و مقید به حضور در مساجد و محافل مذهبی بود. خدابیامرز عضو ثابت حسینیه اشکذری‌ها بود و آنجا هر کمک مادی و معنوی که از دستش بر می‌آمد، انجام می‌داد. من هم از نوجوانی همراهش بودم و آرام آرام به خدمت در مراسم عزاداری امام حسین(ع) علاقه‌مند شدم. با همان سن کم همراه پدرم به آشپزخانه حسینیه می‌رفتم و کارهایی را که از یک بچه ۱۰ـ ۱۲ برمی‌آمد انجام می‌دادم.» محمد جعفری‌پور، عضو هیئت امنای مسجد علی بن ابیطالب(ع)، آشپزی در ایام محرم را میراثی می‌داند که از پدرش به او رسیده و او هم آن را به فرزندانش انتقال داده است: «هر سال از یک ماه قبل انتظار می‌کشم که محرم از راه برسد تا به آشپزخانه مسجد بروم و برای امام حسین(ع) کارگری کنم و این، شیرین‌ترین انتظار زندگی من است. در این خدمتگزاری، ۲ پسر ۱۹ و ۱۷ ساله‌ام هم در آشپزخانه کمک حال من هستند و مسئولیت خیلی از کارها برعهده آنهاست. این ۲ برادر خودشان اشتیاق دارند که در دستگاه امام حسین(ع) خدمت کنند و بیشتر از من برای رسیدن محرم انتظار می‌کشند. از کرم امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع)، فرزندان صالح و مؤمنی دارم که در تحصیل هم موفق هستند. از این بابت خدا را شاکرم.»
اینجا همه بانی‌اند
«هر سال تاسوعا و عاشورا که می‌رسد، سفره احسان امام حسین(ع) با کمک اهالی در مسجد محله پهن می‌شود. حدود ۳۰ سال قبل، مرحوم حاجی معتمدی که از قدیمی‌های خیابان سی‌متری بود، به نذری مسجد کمک می‌کرد. بعد از فوت او پسرش راهش را ادامه داد تا اینکه او هم حدود ۴ سال قبل به رحمت خدا رفت. الان نوه حاجی معتمدی بانی سفره احسان امام حسین(ع) می‌شود و قبل از تاسوعا و عاشورا ۳ گوسفند و ۱۰۰ کیلو برنج به مسجد می‌دهد و به فرزندش هم وصیت کرده است بعد از او این راه را ادامه دهد. اما در خیر به روی بقیه اهالی محله بسته نیست و هر سال هرکسی به اندازه وسعش برای رونق این سفره احسان حسینی کمک می‌کند؛ یکی ۲ قوطی رب گوجه می‌آورد، آن یکی چندکیلو سیب‌زمینی و پیاز و یک نفر هم گوسفند قربانی می‌کند. بعضی‌ها هم به‌صورت نقدی از ۱۰ هزار تومان گرفته تا یک میلیون تومان کمک می‌کنند. برای پهن شدن سفره احسان حسینی، همه عاشقان اباعبدالله(ع) بانی‌اند.»
اجرت محفوظ است، شک نکن!
افرادی که در ایام محرم در آشپزخانه مسجد کار می‌کنند، خادمان گمنام مجالس حسینی هستند که خیلی‌ها هیچ‌وقت آنها را نمی‌شناسند. اینکه آنها اغلب از دست پخت خودشان در این مجالس بی‌بهره بمانند، موضوع عجیبی نیست. جعفری‌پور در این‌باره می‌گوید: «بارها پیش آمده که بعد از تمام شدن غذای نذری، نیازمندان یا افراد سالخورده به مسجد مراجعه و طلب غذا کرده‌اند و بچه‌های آشپزخانه برای اینکه آنها دست خالی به خانه برنگردند، غذای خودشان را به آنها داده‌اند. این اتفاق عجیبی نیست چون نیت اصلی ما پهن شدن سفره با برکت امام حسین(ع) و پررنگ‌تر شدن همدلی اهالی در ایام محرم است. ضمن اینکه بزرگان به ما وعده داده‌اند که خدمت‌مان بی‌اجر نمی‌ماند. مرحوم پدرم می‌گفت: امام حسین(ع) به کسی بدهکار نمی‌ماند و اگر اخلاص داشته باشی، همان موقع که خدمتی به مجالس‌اش کنی، اجرت را می‌دهد.»آشپز مجالس حسینی اما حواسش به ضلع دیگر این ماجرا هم هست: «خانم‌ها معمولاً روی دیر رفتن آقایان به منزل حساسیت به خرج می‌دهند اما همسرم در ایام محرم مرا برای حضور در مسجد و خدمت کردن به سفره امام حسین(ع) تشویق هم می‌کند. در ایام محرم دیروقت و با لباس‌هایی که بوی سیب‌زمینی سرخ کرده و پیاز داغ می‌دهد به خانه برمی‌گردم اما همسرم با خوشرویی از من استقبال می‌کند. به اعتقاد من، ثواب این همراهی همسرم کمتر از ثواب خدمتی که من و پسرانم در آشپزخانه مسجد انجام می‌دهیم، نیست.»
مسجد را نیت‌های خالصانه اهالی ساخت
یکی از خدمات ماندگار محمد جعفری‌پور، طراحی نقشه جدید مسجد علی بن ابیطالب(ع) برای اجرای طرح نوسازی این مسجد قدیمی فلکه چهارگوش است: «بیش از نیم قرن از عمر مسجد علی ابن ابیطالب(ع) گذشته بود و نیاز به نوسازی داشت. بالأخره دوستان در هیئت امنا از من خواستند کار را شروع کنم. من هم تمام خرده‌کاری‌هایم را کنار گذاشتم، نقشه جدید مسجد را طراحی کردم و به اتفاق یک گروه، ۲ سال شبانه‌روز کار کردیم تا مسجد نوسازی شد. وقتی مسجد ساخته شد، احساس وصف‌ناشدنی داشتم. البته همیشه گفته‌ام مسجد را مردم ساختند و امثال من فقط کارگری کردیم. باور نمی‌کنید مردم چطور پای کار آمدند. یکبار بانوی سالخورده‌ای به مسجد نیمه‌کاره آمد و مبلغ به ظاهر کمی کمک کرد. بعد که متوجه شدم آن پول، مزد یک روز کارکردن آن مادر در خانه‌های مردم بوده، خیلی گریه کردم. مسجد علی‌بن ابیطالب(ع) این‌طور با نیت‌های خالصانه اهالی ساخته شد.»
کربلای جبهه‌ها یادش به خیر...
محمد جعفری‌پور، یکی از رزمندگان سرافراز دفاع‌مقدس بوده و افتخار حضور در کربلای ایران را هم در کارنامه دارد. او که حالا مهندس باسابقه عمران است، در گروه مهندسی چند عملیات مهم دوران دفاع‌مقدس هم حضور داشته است. او علاوه بر حضور در گروه مهندسی عملیات کرکوک که نخستین عملیات پارتیزانی رزمندگان در عمق ۱۵۰ کیلومتری خاک عراق بود، عضو گروه اجرایی پل خیبر که موفقیت عملیات تاریخی خیبر را تضمین کرد هم بوده است. جعفری‌پور در این‌باره می‌گوید: «یگان مهندسی رزمی سپاه با مشارکت جهاد سازندگی برای وصل کردن ساحل شرقی هورالهویزه به جزایر مجنون، پل شناور خیبر به طول ۱۳ کیلومتر را ساخت که ساخت چنین پلی در تاریخ جنگ‌ها بی‌سابقه بود. من آن روزها در گروه نصب و تعمیر و نگهداری پل فعالیت می‌کردم. نصب پل خیبر که ۷۵ روز طول کشید، فقط با اخلاص رزمندگان عملی شد. خیلی از آن رزمندگان خودشان را وقف کار کرده بودند و چند شبانه‌روز نخوابیدند تا کار به سرانجام رسید. بیش از ۳۰ سال از آن روزها گذشته اما هنوز هم جزوه‌ها و دفترچه‌های راهنمای نصب پل خیبر را به یادگار نگه داشته‌ام.»
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۴ در تاریخ ۱۳۹۴/۰۸/۱۰
نظر شما