همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
استقلال در چارچوب هفته دوم لیگ برتر، به‌سختی و با یک گل در برابر ملوان به پیروزی دست یافت. بعد از پایان این مسابقه، برد ناپلئونی آبی‌پوشان با پیروزی‌هایی که معمولا کارلوس کیروش سرمربی پیشین تیم ملی به‌دست می‌آورد، مقایسه شد. این قیاس، جواد نکونام را کمی برآشفت؛ از این جهت که او احساس می‌کند پیروزی نزدیک تیمش مقابل ملوان نباید مورد ملامت قرار بگیرد. با این حال، جواد بر رابطه مرید و مرادی‌اش با سرمربی پیشین تیم ملی تأکید کرد و گفت: «اگر روزی بتوانم مانند کارلوس کیروش شوم، آن روز بهترین روز زندگی‌ام است. در مورد کسی حرف می‌زنیم که در تاریخ فوتبال ایران تأثیرگذار بود.» بین این استاد و شاگرد اما چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی هست؟
شباهت‌ها
از نظر فنی به‌نظر می‌رسد هر دو به فوتبالی علاقه دارند که بیشتر متمرکز بر اولویت‌دادن به اصول دفاعی است. در این سیستم، مهم این است که شما اول گل نخورید و بعد در موقعیت مناسب به حریف ضربه بزنید. چنین فوتبالی خیلی به ارائه نمایش‌های زیبا و جذاب اهمیت نمی‌دهد و مهم‌ترین نکته برای آن، اعدادی است که در پایان مسابقه روی تابلوی نتایج ثبت می‌شود. در مورد کیروش که اصلا بحثی نیست و او طی سال‌های طولانی حضورش در فوتبال ایران و حتی قبل و بعد از آن، به وضوح علاقه‌اش به این استراتژی را ثابت کرده است. نکونام هم در سال‌هایی که رو به مربیگری آورده، کم و بیش چنین کرده است.
به‌عنوان مثال می‌توان به نوع نمایش‌های فولاد در فصول گذشته مقابل تیم‌های قدرتمندتر مثل پرسپولیس، استقلال و سپاهان توجه کرد. تیم او در اغلب این مسابقات از سیستم کاملا تدافعی استفاده میکرد و جالب اینکه گاهی نیز نتایج خوبی به‌دست می‌آورد؛ از آن جمله می‌توان ۲برتری فولاد در برابر سرخابی‌ها را که منجر به کسب یک جام‌حذفی و یک سوپرکاپ برای نکونام شد، به یاد آورد. از نظر مسائل حاشیه‌ای هم ادبیات و نوع رفتارهای هر دو مربی در یک طبقه قرار می‌گیرد؛ قائل‌شدن سهمی ویژه برای جنگ‌های روانی و مسائل بیرون از زمین، اتخاذ ادبیات تهاجمی و مخصوصا کاهش توقعات. کیروش در بزرگ‌نمایی همه رقبا تبحر داشت و حتی در نشست‌های خبری قبل از مسابقه با هند و مالدیو هم چیزهایی می‌گفت که هواداران فوتبال را مضطرب میکرد، نکونام هم همین اول کارش با استقلال خیلی راحت تأکید کرده: «به من گفته‌اند این تیم برای پنجمی بسته می‌شود!» این در حالی است که فرهاد مجیدی تقریبا با همین تیم بدون شکست قهرمان لیگ ایران شد.
تفاوت‌ها
شاید تیم‌های کیروش فوتبال زیبایی بازی نکنند اما معمولا به نتایج دلخواه این مربی می‌رسند و حداقل تا جایی خوب پیش می‌روند. او ۴بار تیم‌های مختلف را به جام‌جهانی رسانده که این دستاورد برای خودش خیلی شیرین است. تیم‌های کارلوس به‌ندرت به رقبا موقعیت گل می‌دهند و این نکته نیز اهمیت زیادی دارد. نکونام هم البته در این سال‌ها موفقیت‌های نسبی داشته اما نوع عملکرد فصل گذشته او با فولاد یک شکست تمام‌عیار بود. در مورد کیفیت کار این مربی در استقلال هم که قطعا برای قضاوت خیلی زود است، اما اگر قرار باشد همه تیم‌ها به‌راحتی ملوان صاحب موقعیت گلزنی در برابر آبی‌ها شوند، این یک تفاوت کلیدی بین جواد و مرادش خواهد بود. همچنین کیروش از رقبای بزرگ هم نمی‌هراسید و روحیه خودش و تیمش را حفظ میکرد؛ همانطور که پیش از بازی با آرژانتین در جام‌جهانی۲۰۱۴ چنین کرد. در کارنامه نکونام اما ترک اردوی فولاد پیش از بازی با الهلال در لیگ قهرمانان آسیا ثبت شده که تحت هیچ شرایطی قابل فراموشی نیست.
نظر شما