برخی کشورها برای شرکت در رقابت های جهانی دیجیتالی در سال 9002* با حضور هنرمندان سرشناس‌دوره‌های آموزشی گذاشته‌اند، مثلاً در انگلیس با حضور افراد پیشرویی مانند «گیبسون»، به افراد مبتدی و حتی کارکشته در باره هنرهای دیجیتالی آموزش داده می‌شود. گیبسون از 15سال پیش کارهای هنری‌اش را با کامپیوتر انجام می‌دهد. او یکی از طراحان این رقابت است و از نسل فعلی هنرمندان دیجیتال حمایت می‌کند.
او در گفت‌گو با «بی‌بی‌سی» می‌گوید: «ما عادت داریم بگوییم متأسفانه کسانی که استفاده از فناوری را بلد بودند، هنرمند نبودند و هنرمندان نیز نمی‌دانستند چه‌طور از فناوری استفاده کنند، اما با گذشت زمان این مسئله تغییر کرده است. افرادی که الآن در حوزه گرافیک کار می‌کنند، مثل قبل و آدم‌های قبلی نیستند؛ مثل من، اینها همیشه از کامپیوتر استفاده می‌کنند.»
گیبسون و خیلی از هنرمندان دیگر استفاده از فناوری و کامپیوتر را برای خلق آثار هنری بسیار سودمند می‌دانند.
او در زمینه تولید هنر کمیک یا داستان تصویری بیشتر معروف است.
گیبسون در این باره می‌گوید: «در تولید کارهای کمیک به روش قدیمی چیزهای زیادی هست که می‌توان انجام داد، اما اگر آنها را به روش جدید انجام بدهید، لذت‌بخش‌تر، ارزان‌تر و سریع‌تر خواهد بود.»
او مثل بعضی‌ها معتقد نیست که هنرهای دیجیتالی و تولید شده به کمک فناوری، ارزش یا قدرت هنرهایی را که به روش سنتی و بدون کاربرد فناوری خلق شده‌اند، ندارند. او می‌گوید: «شاید 10سال پیش کارهای هنری‌ای که به کمک کامپیوتر تولید می‌شد، طوری بود که توی چشم می‌زد و معلوم بود که با کامپیوتر خلق شده‌اند، اما حالا دیگر آن‌طور نیست. فکر می‌کنم شکلی را که افراد با هوشمندی مواد دنیای واقعی و تکنیک را، توسط اسکن برای انتقال به کامپیوتر و عنصرهای گرافیکی در این دستگاه با هم ترکیب
کرده‌اند، به این معناست که کامپیوتر صرفاً یک ابزار هنری دیگر است و یک وسیله برای بیان پیام و حس هنرمند؛ نه چیزی که خودش و کارکردش به کار تحمیل شود و روی آن غلبه پیدا کند، به شکلی که مفهوم کار اگر بدون استفاده از فناوری تولید می‌شد، چیز دیگری از آب در می‌آمد.»
* رقابت هنرهای دیجیتالی در سال 2009 در 13 بخش انجام می‌شود:طراحی گرافیکی، پویانمایی (انیمیشن) و هنرهای بازی‌های ویدیویی از جمله این بخش‌هاست.
همچنین پنج جایزه هم برای هنرمندان زیر 25سال در نظر گرفته شده است.
جزئیات و میزان جایزه‌ها بعداً اعلام می‌شود، اما به‌طور حتم پول نقد، سخت‌افزار و نرم‌افزار به همراه نمایش کار، برنده‌اند.
ارائه کار برای مسابقه که تا 9 شهریور (31 اوت 2009) ادامه دارد، از طریق اینترنت انجام می شود.
تراشه‌های پنج ستاره
هتل‌ها، رستوران‌ها، فیلم ها و بعضی کالاهای دیگر ستاره دارند. بعضی از ستاره‌ها در جای مشخصی صادر می‌شود و برخی هم توسط استفاده کنندگان و بینندگان. ستاره هتل‌ها هم استاندارد خاصی دارد که براساس شرایط‌شان اعلام می‌شود و یا فیلم‌ها اغلب از مخاطبانش، در برخی سایت‌ها، ستاره می‌گیرند؛ البته آنها هم توسط کارشناسان درجه‌بندی می‌شوند که دیگر ستاره نیست.حالا «اینتل»، شرکت تولید کننده تراشه، محصول‌هایش را درجه‌بندی می‌کند. این سیستم از پنج ستاره (بهترین عملکرد) تا یک ستاره (پایین‌ترین عملکرد)تشکیل می‌شود. بنابر این وقتی مشتری به فروشگاهی مراجعه می‌کند، به لطف سیستم اعلام نوع تراشه و نیز درجه‌بندی، به راحتی می‌تواند متوجه شود که چه نوع تراشه‌ای را می‌خواهد بخرد، بدون این که از فروشنده بپرسد.
مامان‌ها در حوزه فناوری
تعداد مادرهای علاقه‌مند به فناوری اطلاعات و گروه‌های اینترنتی روبه افزایش است. این خبر در برنامه‌ها و جشنواره‌های اخیر که در حوزه فناوری اطلاعات برگزار شده است، خبر داغی بوده است.
خانم‌ها به‌طور مشخصی مورد توجه تولیدکنندگان فناوری‌های جدیدند، چون حجم قابل توجهی را در خرید این‌گونه ابزار به خود اختصاص می‌دهند. افزایش تعداد این مادرهای علاقه‌مند به فناوری دلیل‌های مختلفی دارد که یکی از آنها همراهی با فرزندانشان است. این مادرها می‌خواهند از گردونه دانش فرزندانشان عقب نمانند و به نوعی با محیطی که نوجوان‌هایشان سروکار دارند، آشنا باشند.
یکی از این مادرها می‌گوید: «ما به اسباب‌بازی بچه‌هایمان رو آورده‌ایم!» استفاده از کلمه اسباب‌بازی شاید به این دلیل است که نوجوان‌های امروزی با فناوری سرگرم‌اند، نه با وسیله‌های سرگرم‌کننده قدیمی.
آنها گاهی وقت‌ها هم در زیرورو کردن صفحه‌های سایت‌های اجتماعی با فرزندانشان روبه‌رو می‌شوند. حواست باشد، شاید یکی از بازدیدکنندگان پرونده یا همان پروفایلت، مامان خودت باشد.
صفحه نمایش ارتعاشی به کمک نابینایان می‌آید
این روز‌ها صفحه نمایش ارتعاشی، نقل مجلس است و خیلی‌ها در باره‌اش حرف می‌زنند.
این صفحه نمایش‌ها، به کمک یک نرم‌افزار برای نابینایان هم قابل استفاده است.
«رانتالا» و همکارانش در فنلاند، نرم‌افزاری تولید کرده‌اند که استفاده از خط بریل را در گوشی‌های موبایل لمسی امکان‌پذیر می‌کند.
این گروه، نرم‌افزاری را روی یکی از گوشی‌های تلفن همراه با یک لایه الکترونیکی نصب کرده‌اند که نقطه حرف ها را روی صفحه نمایش با یک ارتعاش شدید نشان می‌دهد و اگر آن نقطه یا حرف بریل در متن نباشد با یک ضربه و پالس ضعیف و طولانی‌تر به کاربر اعلام می‌کند.
آنها برای ارائه بریل به دو روش فکر کرده‌اند: اولی به آزمایش توسط داوطلبان نیاز دارد تا انگشتانشان را روی صفحه نمایش حرکت بدهند و هر کدام از 6 نقطه را در فضایی 3×2 سانتی متر ، در خط بریل بخوانند.
در روش دوم وقتی کاربر دستش را روی حرف می‌گذارد و نگه می‌دارد ، یک دوره زمانی از شش نقطه، هر کدام با فاصله زمانی 360 میلی‌ثانیه ظاهر و تولید می‌شود. بدین ترتیب داوطلبان با کمی آموزش و عادت راحت‌تر از روش اول می توانند حرف ها را بخوانند.
با این که آزمایش جدید است، اما فناوری تازه نیست. رانتالا و گروهش از دستگاه‌هایی که لایه الکتریکی خاصی تولید می‌کند، استفاده کرده‌اند که این دستگاه موجود است و آنها صرفاً کاربرد و کارکردی تازه را برایش تعریف کرده‌اند. به نظر می‌رسد زمان زیادی تا رایج شدن خط بریل در همه دستگاه‌هایی که صفحه نمایش لمسی دارند، نمانده است.
