این وضعیت، مسئولان گردشگری این منطقه توریستی را به اندیشیدن تمهیدات ویژه‌ای در این زمینه واداشته؛ حال باید دید آیا دعوت از چهره‌های هنری به این جزیره در کنار طراحی هتل‌های موضوعی قادر به نجات صنعت گردشگری این منطقه خواهد بود یا خیر. بحران اقتصادی دنیا اینک رفته‌رفته بیشتر گریبان گردشگری را می‌گیرد و باید دید متولیان این عرصه با چه ابتکاری می‌توانند مانع از این رکود شوند. این مطلب را که ترجمه‌ای است از گزارش خبرنگار یکی از نشریات آلمانی از این جزیره باهم می‌خوانیم.
در شهر ساحلی «پلی لاس کانتراس» واقع در لاس پالماس اسپانیا پیرمردی دیده می‌شود که روی یک صندلی تاشو نشسته و صندل‌هایش را درون شن‌های ساحل فرو کرده است. او شلوارک سفید چوگان به پا دارد و با وجودی که کلاه لبه‌داری نیز بر سرش گذاشته با این حال مانعی برای تماس نور آفتاب با صورت وی که حالا به رنگ چوب درخت دارچین برنزه شده، ایجاد نشده است. ژوان 72 سال دارد، او بیش از نیمی از عمر خود را در این استراحتگاه صرف کرده است.
او می‌گوید: معمولا در این موقع از سال استراحتگاه پر از گردشگر می‌شد. ژوان تاکید می‌کند پر از گردشگر؛ پر، پر، پر! اما حالا حتی در مناطق رایگان میان محوطه‌های آفتابی نیز تنها چند گردشگر به چشم می‌خورد.
ژوان در ادامه می‌گوید: تازه اینکه چیزی نیست گردشگران تا قبل از این حین گذران تعطیلات حاضر بودند کمی هم پول خرج کنند اما امروزه اصلا گردشگری به اینجا نمی‌آید چه برسد به اینکه بخواهد پول هم خرج کند. ژوان باور نمی‌کند که این وضعیت روزی تغییر کند؛ لااقل تا زمانی که او زنده است. در طول دهه‌های گذشته داستان‌های بسیاری در باره روند موفقیت‌آمیز صنعت گردشگری در جزایر قناری نوشته شده است.
مثلا اینکه در ظرف تنها یک دهه تعداد 137 هزار گردشگری که سال 1964 از جزایر گرن کاناریا، لانزاروته و فوئرته ونتورا بازدید کرده بودند به 10 برابر رسید به‌طوری‌که در سال2004 به یکباره2.8 میلیون گردشگر تنها از جزیره گرن کاناریا بازدید کردند.
این گردشگران که اغلب از کشور‌های سرد و بارانی شمال به این جزایر آمده بودند، گرن کاناریا را قطعه‌ای از بهشت با آب و هوایی دلپذیر یافتند. برخی نیز آن را تکه‌ای از اروپا در مقابل ساحل آفریقا نامیدند.
اما اکنون چند وقتی است که دیگر گردشگران قدم به این جزیره نمی‌گذارند. طبق آخرین آمار تعداد گردشگران ماه دسامبر (دی ماه گذشته) در مقایسه با همین ماه در سال پیش با 11درصد کاهش روبه‌رو شده، علاوه بر آن در ماه ژانویه (بهمن ماه گذشته) نیز 7درصد کاهش گردشگر اعلام شده است.
اورلاندو گالیندو، صاحب یکی از دفاتر سفر که تورهای روزانه را با جیپ سازماندهی می‌کند میزان خسارت خود را حتی تا 40درصد نیز تخمین زده است. به گفته گالیندو گردشگران نسبت به گذشته پول کمتری دارند. شرایط مطلوب آب و هوایی در جزایر قناری تا مدت‌ها جزو امتیازات این منطقه به‌ویژه در رقابت با مدیترانه محسوب می‌شد در حالی‌که در دوران وقوع بحران اقتصادی در جهان این امتیاز بر عکس عمل کرده است.
وی در ادامه می‌گوید: مدت زمان یک پرواز از فرانکفورت به پالما 2 ساعت و نیم است؛ این زمان تا شهر لاس پالماس به دو برابر می‌رسد در این شرایط و با افزایش قیمت بنزین دیگر در عرضه کلی کالا هیچ گونه آزادی عملی برای عرضه محلی وجود ندارد البته نباید از نظر دور داشت که دلیل کاهش گردشگران جزایر قناری را نمی‌توان تنها ناشی از بحران مالی اخیر دانست.
به گفته کارشناسان دلیل دیگر و شاید هم مهم‌تر کاهش گردشگران این منطقه روند بتون ریزی در ساحل جنوبی این جزیره است. ظاهرا یک زمانی قرار بوده که مرکز خرید این منطقه را با دروازه سوئیسی، کاخ آلمانی و طاق نصرت پاریسی مزین کرده و شرایطی فراهم کنند که در ارتفاعات این منطقه مهماندار آلمانی نوشیدنی آلمانی را با سوسیس مخصوص آلمانی سرو کند.
در این فاصله بسیاری از مغازه‌های تـک‌فــروشی مــرکـز پلی‌لاس‌کانتراس برای همیشه تعطیل شدند. تنها امکانات فراهم شده برای مسافران نخستین این منطقه، نور خورشید، ساحل و یک تخت در همان نزدیکی بود. سرو صدای انتقادات درباره وضعیت ظاهری این منطقه تازه چند سالی است که بلند شده است.
سال 1979 روزنامه «سایت» آلمان مقاله‌ای را با این عنوان منتشر کرد که «جزیره قناری باید هر چه زودتر کاری بکند.» در این مقاله آمده بود منطقه سن آگوستین تا لاس پالماس از حیث ساخت و ساز شبیه یک خواب پریشان شده است. با این حال این جزیره کار زیادی انجام نداد و نتیجه این شد که برخی از چیزهایی که آن‌زمان زشت ولی جدید بود امروز زشت و قدیمی شده است.
دنیس، مدیر بازاریابی مجموعه هتل‌های لاپسان واقع در جزایر قناری معتقد است گردشگران امروزه پرتوقع‌تر از قبل شده‌اند. وی که در جزیره گرن کاناریا صاحب 10 خانه با سطح قیمت متوسط و بالا است می‌گوید: گردشگران به‌طور متوسط کمتر از 10سال پیش پول خرج می‌کنند در حالی‌که به وضوح امکانات بیشتری طلب می‌کنند.
وی معتقد است با وجودی که هتل‌های سطح پایین‌تر بیشتر تحت‌تأثیر بحران مالی قرار گرفته‌اند با این حال تعداد رزروها در مجموعه هتل‌های لاپسان نیز در آغاز سال 2009 با کاهش روبه‌رو شده است. کارشناسان دلیل این امر را حذف ظرفیت‌های پرواز می‌دانند. البته نباید فراموش کرد که در ماه مارس (فروردین ماه) همان سطح سال گذشته دوباره به دست آمد.
در قسمت پذیرش هتل 5 ستاره «ویلا کوندو» مردی ایستاده است که یادآور استفان افن‌برگ، فوتبالیست سابق کشور آلمان است و جالب اینکه رفتار این مرد نیز به گونه‌ای است که گویی خود افن‌برگ در پذیرش این هتل کار می‌کند. نگاه مضطرب وی به گردشگران خارجی طوری است که به‌نظر می‌رسد از شناخته شدنش واهمه دارد.
صبح روز بعد صدای موسیقی دهه 80 در ساختمان هتل طنین انداز می‌شود. مدیر مجموعه هتل‌های لاپسان تلویزیون دوم آلمان (ZDF ) را نیز برای تولید 3 برنامه در جزیره دعوت کرده است.
چند صد متر آن‌طرف‌تر از هتل ویلا کوندو نیز سرو صدای جسورانه‌ترین تلاش‌های مدیر مجموعه هتل‌های لاپسان برای جذب هر چه بیشتر گردشگران به جزیره گرن کاناریا شنیده می‌شود: از ماه می(اردیبهشت ماه) قرار است یک هتل 5 ستاره دیگر در این محوطه افتتاح شود.
ایده به کار رفته برای طراحی این هتل نیز از این قرار است که تصویر کنونی جزیره گرن کاناریا در ذهن گردشگران به کلی محو شده و با تصویری از قاره آفریقا جایگزین شود. این امر مستلزم طراحی غذاها و برنامه‌های خاص آفریقایی با احتساب 272اتاق، 7 رستوران، 4 کافی‌شاپ و 18 استخر است. به گفته فلکن اشتاین- مدیر بازاریابی این هتل- امروزه از طریق اینترنت گردشگران بهتر از گذشته مورد اطلاع رسانی قرار می‌گیرند.
مسیر ساحلی به درون جزیره از میان پارک موزه «موندو آبوریکن» می‌گذرد که در فضای باز نمونه‌های کپی شده‌ای از خانه‌های سنگی ساکنان نخستین جزیره گرن کاناریا در آن به نمایش گذاشته شده است. در حدود 2ساعت طول می‌کشد که با اتومبیل به مرکز جزیره برسیم. در مسیر مارپیچ باریک در امتداد «راکونابلو» گردشگران می‌توانند از پسر بچه‌هایی که پشت یک وانت اجناس محلی می‌فروشند نوشیدنی محلی خریده و عطر گیاهان معطری چون بابونه اروپایی را تنفس کنند.
بر فراز گردنه «تجادا» جایی که مسیر اصلی در میان کوه قطع شده است باد خنکی می‌وزد، در سمت دیگر از جانب شمال نیز مسیر پیش روی مان به درون دره‌ای عمیق زیر پوشش حجیمی از ابر می‌پیچد و همانند یک اقیانوس منجمد به دامنه کوه‌ها برخورد می‌کند. از این بالا که نگاه می‌کنیم در پایین دره درست زیر ابرها منطقه پالماس واقع شده؛ جایی که ژوان پیر در دهه 70 توانست از عایدی خود برای خانواده‌اش یک خانه بسازد. صبح زود او دوباره در پلی لاس کانتراس صندلی تاشو خود را باز کرده و منتظر مشتریان خواهد نشست.
