به گزارش همشهری آنلاین، طبق گزارش رسیده،مدیرکل هنرهای نمایشی به همراه جمعی از هنرمندان و مدیران تئاتر، روز دوشنبه با حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در ساختمان شورای عالی انقلاب فرهنگی دیدار کردند.
کاظم نظری، (مدیرکل هنرهای نمایشی)، محمدحسین ایمانی خوشخو (دبیر شورای هنر)، محمد حسین ساعی (عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی)، علی ایزدی (معاون هماهنگی و برنامه‌ریزی اداره کل هنرهای نمایشی)، هوشنگ توکلی (بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون)، ایرج راد (رییس هیئت مدیره خانه تئاتر)، قطب الدین صادقی (بازیگر و کارگردان تئاتر)، فرهاد قائمیان (بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون)، سیدمحمد جواد طاهری (مدیریت مجموعه تئاترشهر)، غلامرضا نعمتی (معاون اجرایی اداره‌کل هنرهای نمایشی)، ولی‌الله شالی (مدرس دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی) در این نشست حضور داشتند.
کاظم نظری، مدیرکل هنرهای نمایشی در ابتدای این نشست با ارائه گزارشی از شرایط تئاتر و هنرمندان گفت: «بعد از همه‌گیری ویروس کرونا با کاهش حمایت‌ها از تئاتر روبه‌رو شدیم که با همراهی صندوق اعتباری هنر، کارهایی برای کمک‌های حداقلی به هنرمندان تلاش‌هایی انجام شد و از فروردین سال ۱۴۰۱ آرام‌آرام گروه‌های تئاتری به ادامه فعالیت پرداختند اما از اواسط همان سال با شروع نابه‌سامانی‌های اجتماعی مجدداً با کاهش تولیدات نمایشی و مخاطب روبه‌رو شدیم؛ که با حضور هنرمندان برای تقویت حوزه نمایش تلاش کردیم.»
این مدیر هنری افزود: «تئاتر با مسائلی مختلفی در بخش‌های مختلف چون ایجاد صنوف، بخش تئاتر حرفه‌ای، تشکیل سازمان و نهاد تئاتر، وضعیت تئاتر در شهرستان‌های کشور و... روبه‌رو است که قطعاً همراهی دیگر نهادها با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در راستای مرتفع کردن این مسائل کمک‌کننده خواهد بود.»
کاظم نظری با بیان این‌که رشد تئاتر عامل ارتقا و رشد سینما و تلویزیون است، توضیح داد: «در سال‌های گذشته رهبر انقلاب بر ضعف فیلم‌نامه‌های سینمایی و تلویزیونی تأکید داشتند. این ضعف با توجه کردن به تئاتر در عرصه‌های نگارش، کارگردانی، بازیگری و جنبه‌های زیباشناسی رفع خواهد شد.»
مدیرکل هنرهای نمایشی در ادامه سخنانش با اشاره به قابل‌مقایسه نبودن بودجه تئاتر با دیگر هنرها بر لزوم توجه بیشتر به این هنر تأکید کرد.
در ادامه، علی ایزدی، معاون هماهنگی و برنامه ریزی اداره کل هنرهای نمایشی به ارائه جزییاتی از وضعیت عرصه هنرهای نمایشی کشور ازجمله بودجه تئاتر، شرایط کاری و بیمه هنرمندان، تولیدات هنری، سالن‌های نمایشی، جشنواره‌های ملی و بین‌المللی و... بر اساس آمار و ارقام پرداخت.
هوشنگ توکلی، هنرمند پیشکسوت تئاتر اولین نماینده هنرمندان بود که با اشاره به افزایش تعداد فعالان عرصه هنرهای نمایشی از لزوم توجه به ایجاد شغل و ساخت و تقویت زیرساخت‌ها به‌منظور رفع بیکاری هنرجویان، فارغ‌التحصیلان و فعالان این حوزه سخن گفت.
این هنرمند با اشاره بر ضرورت تأسیس و راه‌اندازی سازمان هنرهای نمایشی سخنانش را ادامه داده و تأکید کرد: «امروزه تئاتر به‌عنوان مادر هنرها در سراسر کشور توانا و فعال است، لذا به مدیریت قدرتمندتری احتیاج دارد. این هنر در حوزه تصمیم‌گیری باید شکل سازمانی پیدا کند تا قدرت اجرایی بهتر و بیشتری داشته باشد. تبدیل اداره کل هنرهای نمایشی به سازمان هنرهای نمایشی می‌تواند بخشی از قدرت اجرایی، مدیریتی و معضلات و مشکلات این عرصه را حل کند.»
در ادامه ایرج راد، از لزوم شناخته شدن تئاتر به‌عنوان شغل سخن گفت و توضیح داد: «زمانی که تئاتر به‌عنوان شغل شناخته شود، حقوق و مزایایی برای هنرمندان خواهد داشت که با آن به ادامه زندگی و فعالیت خود مشغول باشند.»
او با بیان این‌که طبق آمار و ارقام ارائه‌شده، مبلغی که از تخصیص بودجه برای هنرمندان صرف می‌شود، شرم‌آور است، ادامه داد: «تا زمانی که این هنر به‌عنوان شغل شناخته نمی‌شود، پذیرش دانشجویان و فارغ‌التحصیلان تئاتر معنایی به‌جز نابود شدن سرمایه‌های ملی ندارد. اکثر هنرمندان تئاتر مشغول به کار در دیگر حوزه‌ها شدند. بخشی از اعضای خانه تئاتر امکان پرداخت حق عضویت خانه تئاتر را ندارند. این وضعیت نابه‌سامان نیازمند توجه است.»
راد گفت: «ایجاد تشکل‌های صنفی تئاتر درخواستی است که طی سال‌های گذشته در برنامه‌های چهارم، پنجم و ششم توسعه مطرح شده و قرار بر اجرایی شدن داشته است اما همچنان در این راستا تصمیم نهایی اخذ نشده و اتفاقی نیفتاده است.»
او ادامه داد: «طی سال‌های اخیر از ۱۷ انجمن خانه تئاتر، ۶ انجمن به صنف تبدیل شدند و شناسه ملی و اجازه وزارت کار و رفاه اجتماعی برای بررسی شرایط کاری و حقوق بیکاری برای‌شان موردبررسی قرار گرفت؛ اما درنهایت همه‌چیز متوقف شد. متأسفانه حتی مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در زمینه تئاتر تاکنون اجرایی نشده است. در رأس این مصوبات نوشته شده «تئاتر مقوم جمهوری اسلامی ایران است» و راهکارها و تعاریف آن هم آماده است اما هنوز هم دلیل بی‌نتیجه ماندن آن در بخش اجرایی نامشخص است.»
رئیس هیئت‌مدیره خانه تئاتر، با بیان این‌که ما مصرانه نیازمند راهکار هستیم، گفت: «ما باید پاسخگوی این سؤال‌ها باشیم که آیا تئاتر می‌خواهیم یا نمی‌خواهیم؟ آیا هنر را به‌عنوان شغل می‌شناسیم یا نمی‌شناسیم؟ بزرگانی که دل‌شوره مسائل فرهنگی کشور را دارند، باید به این سؤالات پاسخ دهند و به تئاتر توجه کنند.»
راد با انتقاد از عدم همراهی سازمان صداوسیما با هنرمندان تئاتر گفت: «زمانی بود که تنها دو شبکه تلویزیونی داشتیم اما هر هفته به‌صورت منظم از آن‌ها تئاتر پخش می‌شد. اکنون با افزایش شبکه‌های تلویزیونی اگر هر ماه یک تئاتر هم از آن‌ها پخش شود، تأثیرات فرهنگی تئاتر را در جامعه خواهیم دید و هنرمندان شاغل خواهند شد. این اواخر جریانی به نام «سیمرغ» در این راستا راه افتاده است که قطعاً نیازمند تقویت و حمایت است.»
ایرج راد سخنانش را با این جمله به پایان رساند که خانواده جهانی تئاتر یک خانواده هستند اما هر کشوری با شناسنامه خودش در این خانواده حضور دارد و برای همراهی با جامعه جهانی باید به هنرمندان توجه شود.
دیگر سخنران این نشست، قطب‌الدین صادقی، نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر بود که به طرح مسائل و دغدغه‌های تئاتر حرفه‌ای پرداخت.
صادقی با بیان این‌که ایران به‌جز ادبیات کلاسیک، چهار پرچم فرهنگی و ادبی دیگر نیز در جهان دارد، گفت: «موسیقی، نمایش، معماری و فرش از قرون پیشین، چهار پرچم فرهنگی و هنری کشور ایران بوده و هست. به همین دلیل صحبت از نمایش، صحبت از یکی از اسطوره‌های فرهنگی است. این هنر سرشار از ارزش‌های اخلاقی، اعتقادی و... است.»
او با اشاره به این‌که واگذاری تئاتر به بخش خصوصی به دلیل حضور سودجویان، این هنر را به زمین زد، توضیح داد: «دولت در زمانی که بیشترین امکانات را داشت با سپردن تئاتر به بخش خصوصی از خود سلب مسئولیت کرد و به‌جای گسترش زیربناهای تئاتری، توپ را در زمین دیگران انداخت. در چهل سال اخیر فقط دو سالن به سالن‌های نمایشی کشور اضافه شده است. ما زیرساخت‌های مناسبی در این راستا نداریم.»
این هنرمند در ادامه به تشریح وضعیت عرضه و تقاضای دانشجویان هنر و بازار کار پرداخت و گفت: «فاجعه از اینجا آغاز می‌شود که علاوه بر دانشگاه‌ها، مجوز سه‌هزار کلاس آموزشی صادر شده است. کلاس‌هایی که قطعاً فارغ‌التحصیلان آن‌ها مانند دیگر هنرجویان دانشگاهی نیازمند شغل هستند. اکثر تئاترهای خصوصی دارای کمترین امکانات هستند و به دلیل افزایش متقاضیان اجرا در بسیاری از موارد به هنر، محتوا، فرم و زیبایی‌شناسی توجهی ندارند.»
او ادامه داد: «طبق آمار ما ۱۵۰ هزار فارغ‌التحصیل داشتیم که ۸۰ هزار نفر به دلیل نبود امکانات کلاً این هنر را رها کردند و از ۷۰ هزار نفر باقی‌مانده تنها ۱۸ هزار نفر توانسته‌اند در کل ایران تنها یک‌بار به‌عنوان بازیگر، کارگردان، طراح و... فعالیت داشته باشند. درواقع اکنون تنها یک‌چهارم نیروی باقی‌مانده فعال است.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر افزود: «امید و شادمانی دو عنصر اساسی و حیاتی برای جوانان است. اگر خواستههای آن‌ها در این دو بخش موردتوجه قرار نگیرد به شکل انفجاری در جاهای دیگر بروز پیدا می‌کند.»
صادقی گفت: «در سراسر جهان، جامعه فرهنگی با مهندسی و برنامه‌ریزی، گروه‌های حرفه‌ای را در تئاترهای بزرگ مستقر می‌کند، به آن‌ها پول و امکانات می‌دهد تا از زیربناهای فرهنگی و هنری دفاع کنند و سطح ذوق اندیشه و تکنیک را بالا ببرند. آن‌ها دیگر دغدغه مالی ندارند و با تعهد به فرهنگ و هنر کار می‌کنند. در ایران اما یک گروه حرفه‌ای در تئاتر دولتی و خصوصی باز هم ضرر می‌کند.»
او با اشاره به لزوم ایجاد یک هسته نیرومند تئاتر حرفه‌ای که در قلب آن تئاتر ملی جای داشته باشد، افزود: «در انگلستان و فرانسه فقط برای دفاع از تئاترشان هزینه می‌کنند تا دنیا را مبهوت فرهنگ خود کنند اما در ایران چیزی به نام تئاتر ملی نداریم. جایگاهی که آثار هنری را به ایرانیان و خارجی‌ها نشان بدهیم، نداریم. ذهن‌ها همه در تبعید است و همه ما نمایش‌های دیگر کشورها را کار می‌کنیم. حتی عناوین آثار ایرانی هم خارجی است. با این شرایط چطور می‌توان از هنر ملی دفاع کرد؟ ما نیازمند یک مرکز هنر ایرانی برای دفاع از خلاقیت‌های ملی هستیم.»
این کارگردان با انتقاد از افت شدید سبک و محتوای آثار نمایشی گفت: «تا چندین سال پیش، هنر نمایش در ارتقای ذوق ملی و گشودن فضا و سطح اندیشه نقشی داشت اما الان تفننی و بازاری است. با این زندگی فرهنگی نمی‌توان با دنیا گفت‌وگو کرد. زبان نمایش جهانی‌ترین زبان‌هاست. از خاورمیانه تا فیلیپین یک‌ونیم میلیارد مسلمان هست و ما تنها کشوری هستیم که تراژدی (تعزیه)، کمدی (روحوضی) و ده‌ها نوع نمایشی دیگر داریم. برای اشاعه این فرهنگ هنرمندان نیازمند حمایت مادی و معنوی هستند. قطعاً با تقویت بودجه و ایجاد مراکز حرفه‌ای هنری برای تئاتر ملی باید در راه احیای هنر نمایش بکوشیم.»
کاظم نظری، مدیرکل هنرهای نمایشی نیز در ادامه با اشاره به بحث تئاتر ملی گفت: «قطعاً ما نیازمند تشکیلات تئاتر ملی هستیم. تالار سنگلج تنها مرکز نمایش‌های ایرانی است که امکانات لازم برای رسیدن به این هدف بزرگ را ندارد. طبق بررسی‌ها ساختمان کنار این تالار که اکنون در اختیار واحد حقوقی شهرداری است توسط استاد علی نصیریان با پول تئاتر این زمین را خریداری کرده‌اند. اسناد این زمین موجود است اما شهرداری زیر بار این موضوع نمی‌رود. سال ۱۳۸۵ مصوبه‌ای برای تأسیس موزه هنرهای نمایشی تصویب شد که با توجه به نبود مکان، این مصوبه اجرایی نشده است. امیدوارم با پیگیری و همراهی شما بتوانیم در این زمینه نیز اقدام کنیم.»
در ادامه، فرهاد قائمیان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون به‌عنوان نماینده تئاتر شهرستان‌ها توضیح داد: «در جامعه ما شرایطی ایجاد شده که همه از تئاتر می‌ترسند. ما برای گدایی فرهنگی به اینجا نیامده‌ایم. آمده‌ایم تا از فرهنگ غنی خودمان دفاع کنیم.»
او در تأکید بر ضرورت ساخت و تجهیز زیرساخت‌های تئاتر در شهرستان‌ها افزود: «هنرمندان شهرستان برای ارائه پتانسیل و توانمندی‌های‌شان سالن ندارند. سالن‌های اندکی هم که هست از آن‌ها اجاره دریافت می‌شود؛ درحالی‌که تئاتر به‌ویژه در شهرستان‌ها درآمد چندانی ندارد و این هنرمندان با محدودیت‌های فراوان، تنها با عشق این هنر را ادامه می‌دهند.»
این هنرمند سخنانش را با اشاره به لزوم توجه به فرهنگ و تاریخ کشور ادامه داد و گفت: «ما زیربنایی برای پرداختن به فرهنگ و تاریخ کشورمان نداریم. ما نیازمند اتاق فکرهایی برای مشکلات فرهنگی و تئاتر خودمان هستیم. اهالی تئاتر با تلاش‌های‌شان این هنر را حفظ کرده‌اند. چرا برای تئاتری که زیربنای تفکر ایرانی اسلامی و فرهنگی است، کاری نمی‌کنیم؟»
او ادامه داد: «ما باید فرهیختگی را با تئاتر در جامعه گسترش بدهیم نه این‌که با نظارت‌های خیلی سطحی جلوی کار هنرمندان را بگیریم. این نظارت‌ها باعث ارتقای فرهنگ عمومی نیست و همگی بازدارنده‌اند.»
قائمیان همچنین در سخنان خود به بحث بودجه تئاتر به‌ویژه برای هنرمندان تئاتر شهرستان، لزوم ایجاد سازمان هنرهای نمایشی به‌منظور تکیه فرهنگ ایرانی، ملی و اسلامی تأکید کرد.
در ادامه، نوبت به سیدمحمدجواد طاهری، مدیریت مجموعه تئاتر شهر رسید تا به ارائه دغدغه و مشکلات سالن‌های نمایشی بپردازد.
طاهری با بیان این‌که سیاست‌گذاری در حوزه فرهنگ ما همیشه چند گام از فرهنگ سطح جامعه عقب‌تر است، گفت: «ما همیشه منتظریم اتفاقی بیفتد تا درصدد واکنش باشیم. درصورتی‌که اگر پیش‌بینی‌های فرهنگی هنری داشته باشیم، راهکارهای مناسبی در حوزه فرهنگ و هنر خواهیم داشت.»
او نیز با اشاره به این‌که نظارت به هر شکل و شیوه‌ای در تمام دنیا حاکم است؛ اما شیوه نظارتی ما خیلی مستقیم است، افزود: «چندین سال پیش در شورای انقلاب فرهنگی در زمینه نظارت و ارزشیابی مصوباتی تصویب شده که بیشتر کلی و قابل تفسیر از سوی کارشناسان شورای نظارت است. در این مورد ما در بسیاری مواقع شاهد تفسیرهای شخصی کارشناسان هستیم؛ و این موضوع باعث بلاتکلیفی هنرمندان برای اجرای آثارشان می‌شود. موضوعی که با جزئی‌نگری در برخی موارد بسیاری از مشکلات را در این زمینه مرتفع خواهیم کرد.»
این مدیر هنری در ادامه با بیان این‌که افزایش زیرساخت‌های هنری باعث کاهش مشکلات متقاضیان اجرا می‌شود، گفت: «در تئاتر شهر زیرساخت‌ها ضعیف است، ما در قبال حدود ۲۰۰ متقاضی اجرا در این سالن تنها می‌توانیم میزبان ۲۰ تا ۲۵ اثر باشیم؛درحالی‌که با افزایش زیرساخت‌ها اتفاقات بهتری را شاهد خواهیم بود.»
او با اشاره به بحث فضای پیرامون تئاتر شهر ادامه داد: «پس از پیگیری‌های فروان برای پاک‌سازی محیط پیرامون مجموعه تئاتر شهر ما همچنان با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. موسسه فرهنگی حضرت ولیعصر، به‌عنوان پارکینگ وسایل دست‌فروش‌ها موردبررسی قرار می‌گیرد؛ درحالی‌که زمین این موسسه متعلق به تئاتر شهر بوده و هنوز برق آن ساختمان به نام تئاتر شهر است. ما در تلاش هستیم تا با توجه به ترافیک چهارراه ولی عصر حداقل از پارکینگ این موسسه برای هنرمندان و مخاطبان استفاده شود که هنوز هم این اتفاق عملی نشده است.»
محمد حسین ساعی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی دیگر سخنران این دیدار نیز گفت: «با چند حرکت می‌توان برخی از مشکلات و دغدغه‌های مطرح‌شده را به فرصت تبدیل کرد. اختصاص برخی از بودجه‌ها برای تولید آثار فاخر نمایشی، استفاده از فارغ‌التحصیلان تئاتر برای حضور در آموزش‌وپرورش به‌عنوان مربیان پرورشی است. این موضوعات نیازمند تغییرات فرهنگی اساسی است.»
این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: «ما در رشته‌های هنری نیازمند تربیت کارآفرین هستیم. این افراد باید بتوانند تمام حوزه‌های تئاتر را بشناسند، مسائل و مشکلات تئاتری را بدانند و مدیریت کنند.»
او با اشاره به این‌که افزایش بودجه تئاتر اتفاق دور از دسترسی برای کشور نیست از امید برای بهبود شرایط گفت.
شالی، مدرس دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد نیز در ادامه با اشاره به طرح مهارت محوری دانشجویان گفت: «مهارت محور شدن و ارتباط بین دانشجویان با محیط حرفه‌ای در تئاتر نیاز به بودجه و ساختار دارد. این موضوع به دانشجویان انگیزه می‌دهد. آن‌ها دارای شغل و درآمد خواهند شد و استادان هم حق‌الزحمه دریافت خواهند کرد و این موضوع در ارتقای کیفی آثار و شغل بودن تئاتر کمک‌کننده است.»
غلامرضا نعمتی، معاون اجرایی مدیرکل هنرهای نمایشی نیز در این نشست گفت: «ما برای نیازهای اولیه سالن‌های تئاتری سراسر کشور و تجهیز آن‌ها به حداقل ۷۰۰ میلیارد تومان بودجه نیازمند هستیم و با اختصاص این مبلغ بسیاری از دغدغه‌هایی که اکنون بیان شد، مرتفع خواهد شد.»
حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در پایان و پس از شنیدن دغدغه مسئولان و هنرمندان حاضر در این نشست گفت: «درست است تئاتر به این شکلی که اکنون به آن پرداخته می‌شود تا حدی وارداتی است اما اصل آن مانند دیگر هنرها مثل موسیقی، خوشنویسی و... ایرانی-اسلامی است. در هنرهای نمایشی، باید توجه به این فرهنگ مورد توجه قرار گیرد، اما الان با آثاری در حوزه‌های نمایشی مانند تئاتر مواجه هستیم که بیننده، بعد از دیدن نمایش، به‌سمت پوچ‌گرایی سوق داده می‌شود و یا متأسفانه برخی ازسریال‌های شبکه نمایش خانگی که ترویج نابودی خانواده را نمایش می‌دهند. مهمترین خط قرمز هنرهای نمایشی باید خانواده باشد که این موضوع متأسفانه در بسیاری از آثار نمایشی دیده نمی‌شود.»
او ادامه داد: «تئاتر نیازمند ادبیات، نثر پخته و سخته خود است. اصالت در این هنر بسیار اهمیت دارد.»
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: «ما با هنر وارداتی مشکلی نداریم؛ اما هنر وارداتی باید با فرهنگ ایرانی عجین شده و بومی‌سازی شود. »
خسروپناه با اشاره به حضور بخش خصوصی در تئاتر گفت: «وقتی ما هنرهای نمایشی را به تاجران سپردیم، این هنر فاسد شد. این به معنای نفی تخصیص تئاتر به بخش خصوصی نیست. دولتی شدن صرف هنر، آن را از شکوفایی دور می‌کند. هنر اصول و منطق خودش را داراست و سیاستمدار نمی‌تواند برای آن تصمیم بگیرد.»
او با بیان جزئیاتی درباره طرح استاد-شاگردی، توضیح داد: «ما طرح استاد-شاگردی را در شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب کردیم؛ یعنی استادان هنر باید چندین دانشجوی هنر داشته باشند و آن‌ها را برای رسیدن به دکترای این رشته کمک کنند. استادان هنر عمری را طی کرده‌اند و با فرهنگ و عقبه هنری خود می‌توانند دانشجویان را در نظریه‌پردازی و بخش اجرایی همراهی کنند. ما نباید دانشجوها را بدون آزمون و مصاحبه قبول کنیم. هنر نیازمند دانستن ابتدایی‌هایی است که علاقه‌مندان به این حوزه باید به آن توجه داشته باشند.»
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: «بنای کار من حل شدن مسائل است. من به دنبال یدک کشیدن عناوین نبوده و نیستم. من برای حل چهار مسئله که یکی از آن‌ها مسئله هنر است، تلاش می‌کنم. ما درباره هنرهای نمایشی مصوبات قطعه‌قطعه و ناموزونی در شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب کردیم که غلط است. باید یک سند جامع در راستای دغدغه‌های متفاوت هنرمندان همچون شغل، آموزش، دانشگاه، بیمه، محتوا، زیرساخت‌ها و سایر موارد با حضور استادان هنرهای نمایشی با توجه به خط قرمزهای قانون اساسی نوشته شود.»
او ادامه داد: «من معتقد هستم که هنرمندان برای ورود به سینما باید از تئاتر شروع کنند. هنر را نباید عوام‌زده کنیم. حضور هنرمندان از راه تئاتر به سینما باعث پختگی ساختار، بافتار و ادبیات سینما می‌شود. بهتر است به این موضوع هم در ارائه سند توجه شود. دلیل این حرف، استاد علی نصیریان و استادان بزرگی هستند که تاریخ‌مصرف‌شان تمام نمی‌شود و همیشه زنده‌اند و از تئاتر به سینما آمده‌اند.»
به گفته دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با تنوع ژانر و محتواهایی که در عرصه هنرهای نمایشی وجود دارد، تئاتر هم مانند سینما باید سازمان هنرهای نمایشی داشته باشد.
خسروپناه در پایان سخنانش با تأکید بر این‌که سند هنرهای نمایشی باید به دست استادان این عرصه نوشته شود، گفت: «برای نگارش این سند عرصه هنرهای نمایشی از نظرات استادانی چون علی نصیریان، حمید جبلی و دیگر بزرگان و متخصصان این حوزه بهره ببرید تا دغدغه هنرمندان به‌خوبی بیان شود.»
مدیرکل هنرهای نمایشی در پایان این نشست، از انجام اقدامات اولیه برای نگارش سند ملی حکمرانی هنرهای نمایشی خبر داد و با اهدای تندیس تئاتر به حجت‌الاسلام خسروپناه از همراهی او قدردانی کرد.
نظر شما