مرهم درد و رفیق روزهای سخت | پرستارانی که زندانی آزاد می کنند

همشهری آنلاین-الناز عباسیان: حالا که تقریبا آمار قربانیان کرونا تک‌رقمی و گاهی هم به صفر نزدیک می‌شود نبایدایثار کادر درمان و دغدغه‌هایشان را فراموش کنیم. مطالبات این قشر از جامعه به‌ویژه پرستاران اغلب بی‌جواب مانده و در کاغذبازی‌های اداری و بازی‌های سیاسی گم شده است. در سالروز میلاد حضرت زینب(س) که به‌نام و گرامیداشت پرستار در تقویم رسمی کشورمان مزین شده، یادی از این مدافعان سلامت کرده و سراغ تعدادی از پرستاران نمونه رفته‌ایم.

***************

پای صحبت‌های پرستار نمونه‌ای که برای کارهای خیرخواهانه و آزادی زندانی‌ها پیشقدم است

مرهم درد و رفیق روزهای سخت

پدربزرگش از کاسبان نیکوکار تهران بود و روحیه دستگیری از دیگران از پدربزرگ به نوه‌اش به ارث رسیده. داوود صانعی، پرستار نمونه بیمارستان قلب شهید رجایی با این روحیه نوعدوستی در شغلش خوش درخشیده و توانسته با کمک همکارانش در کادر درمان در امور خیریه پیشقدم شود. از تهیه ارزاق و کمک هزینه ازدواج و تحصیل گرفته تا آزادی ۶۹ زندانی ماحصل تلاش آنهاست.

۱۷ سال پیش در محل کارش با بیماری مواجه می‌شود که از داربست افتاده و ناتوان شده و اهل و عیالش نیاز به کمک داشتند. کمک به این خانواده، شروعی جدی برای کارهای خیرش بود. خودش می‌گوید: «چند سالی با حمایت همکاران و خانواده‌هایشان به این خانواده و چند فرد کم‌برخوردار کمک کرده و ارزاق می‌فرستادیم. تا اینکه تصمیم گرفتیم کار اساسی‌تر کرده و زندانی آزاد کنیم. در میان این خانواده افرادی بودند که سرپرست خانواده در زندان بود. برای آزادی او مبلغی جمع‌آوری شد و او به آغوش خانواده بازگشت. در این مسیر با ستاد دیه ارتباط گرفتیم و برای زندانیان غیرعمدی که برای مشکلات مالی سال‌ها در زندان بودند، مبالغی جمع‌آوری کردیم. خوشبختانه تاکنون حدود ۶۹ زندانی آزاد شده و پیگیر آزادی نفرات بعدی هستیم. حدود ۹۰ درصد اعضای کادر درمان و خانواده‌های آنها هستند و تعدادشان به ۱۲۳ نفر می‌رسد. پیشنهادهایی که اعضا می‌دهند به اشتراک می‌گذاریم. ازجمله حمایت از مؤسسه خیریه فرخنده(حامی کودکان معلول بی‌سرپرست و بدسرپرست) است. تا جایی که در توان‌مان هست مایحتاج‌شان را تهیه می‌کنیم. برای خانواده‌های کم‌برخوردار هم بسته‌های معیشتی تهیه می‌کنیم.»

حس خوب آزاد کردن آدم‌های دربند

او در ادامه به خاطرات و حس خوبی که با آزادسازی زندانی‌ها برای او و همکارنش رقم می‌خورد می‌گوید: «جرائم مادی و غیرعمد ممکن است برای افراد زیادی پیش بیاید. خاطرم هست یک‌بار جوان ۲۲ ساله‌ای که پیک موتوری بود را از زندان آزاد کردیم اما بعدش او مانده بود کجا برود. مادرش از غصه او دق کرده و از دنیا رفته بود؛ نه خانه‌ای داشت و نه خانواده‌ای. با کمک دوستان برای او خانه‌ای اجازه کردیم و مسیر زندگی‌اش تغییر کرد. از مردم می‌خواهم که هر کدام یک قدم کوچکی برای کار خیر بردارند. لازم نیست حتما قدمهای بزرگی برداشته شود آدم یک قدم کوچک هم که بردارد جامعه به سمتی که باید پیش می‌رود. از طرفی از همین جا می‌خواهم تا هموطنانم در خیابان‌ها حواس‌شان به آمبولانس‌هایی که بیمار جابه‌جا می‌کنند باشد. اینها کارشان حیاتی است و یک لحظه هم از کمک به بازگشایی مسیر دریغ نکنند.»

پرستاران بعد کرونا فراموش شدند

کادر درمان و به‌ویژه پرستاران، از دوره کرونا به بعد بیشتر دیده شدند و به آنها عنوان مدافعان سلامت داده شد. صانعی به این نکته اشاره کرده و می‌گوید: «شاید هیچ جا به این اشاره نشده بود که مدافع سلامت نسبت به آن سرباز شریفی که در مرز خدمت می‌کند یک فرق بزرگی دارد. سرباز برای خانواده خودش هم امنیت میآورد ولی پرستار، مریضی و کرونا برای خانواده خودش به همراه می‌برد. یعنی یک کار مضاعفی داشته و از خانواده خودش هم مایه می‌گذارد. در دوران کرونا وعده‌هایی از سوی مسئولان داده شد اما بعد از کرونا کادر درمان و پرستاران دوباره فراموش شدند. بسیاری از پرستاران برای امرار معاش به دردسر افتادند. این برای سلامت جامعه مضر است. کادر درمان از خودگذشتگی می‌کنند و از خودشان مایه می‌گذارند. اما متأسفانه حمایت چندانی از او نمی‌شود. همین باعث می‌شود که گاهی پرستاران به فکر مهاجران بیفتند. برای کادر درمان همیشه این پیشنهادها هست. موقعیتش برای من هم بوده ولی تا امروز به آن فکر نکردم. ترجیح می‌دهم در مملکت خودم برای همنوع خودم هموطن خودم تلاش کنم. بعد از گذشت این همه سال که ۲۵ سال است از ورود من به بیمارستان و پرستاری می‌گذرد و از بیمارستان سوانح سوختگی شروع کردم و دیدم آنجا چقدر این کار مقدس است و چقدر خدمت کردن به مریضها برای رشد شخصی خودمان و جامعه لازم است. به این نتیجه رسیدم که اگر فرزندانم بخواهند این رشته را انتخاب کنند ترغیب‌شان کنم و به آنها بگویم اگر خیر دنیا و آخرت‌شان را می‌خواهند به مردم خدمت کنند و در کادر درمان و در هر قسمتی که خودشان راغب هستند مشغول به‌کار شوند.

********************

دکتر نوری، پرستار موفق علمی و ورزشی

تأثیر ورزش بر سلامت روحی پرستاران انکارناپذیر است

پرستاری و ارتباط مستمر با بیماران، شغلی است که خواه، ناخواه روی روحیه افراد تأثیر می‌گذارد و نیاز است این قشر با کمک ورزش، انرژی و روحیه تازه به روح و جان خود تزریق کنند. این نکته‌ای است که دکتر نوری از پرستاران موفق و ورزشکار کشورمان به آن همیشه تأکید داشته و دارد. اعظم نوری با آنکه ۵۲ سال داشته و بیش از نیمی از عمرش را با جامه سپید پرستاری گذرانده اما از ورزش غافل نشده است. این پرستار تحصیل‌کرده با دارابودن دو مدرک کارشناسی‌ارشد در رشته‌های آموزش پزشکی و یادگیری الکترونیک در علوم پزشکی و دکتری مدیریت آموزشی معتقد است یک پرستار بایستی چندبعدی باشد و نه‌تنها از نظرعلمی به‌روز باشد باید سلامت جسمی را نیز درنظر داشته باشد تا دچار فرسایش شغلی نشود. خودش چنین توضیح می‌دهد: «متأسفانه به بحث شاداب‌سازی‌ قشر پرستار توجهی نمی‌شود. پرستاران در شیفت‌های کاری مختلف با بیماران بسیاری مواجه‌اند و این فضاها سلامت روحی و جسمی آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. اگرچه مردم تصویری دیگر دارند به همین‌خاطر همواره پیگیر این بودم که تیم‌های ورزشی برای پرستاران تشکیل داده تا در مسابقات و المپیادهای کشوری شرکت کنند.» نوری که دارنده چندین مقام کشوری در رشته والیبال است در ادامه به برگزاری تورهای ورزشی، اردوهای کوهنوردی و مسابقات میان پرستاران اشاره کرده و می‌گوید: «بارها اتفاق افتاده که بعد از برگزاری مسابقات خانواده‌های همکاران با من تماس گرفته و از روحیه مضاعف پرستاران در خانه تعریف کرده و گفتند که چقدر حال و روحیه آنها در خانه بهتر شده است.» او که مقالات علمی مختلفی در مجلات علمی داخلی و خارجی نگاشته است و طراح برنامه‌های استراتژیک و بهبود کیفیت دربرخی بیمارستان‌هاست در ادامه می‌گوید: «اگر مسئولان حمایت کنند برنامه‌های بهتر و بیشتری برای همکاران اجرا خواهیم کرد.» در پایان می‌گوید پرستاری یک شایستگی و لیاقت است و از خداوند شاکرم که یک پرستارم.

*******************

معصومه روشن‌بین، پرستار نمونه در پانسمان نوین زخم در کشور زبانزد است
التیام بخش زخم‌های بیماران

معصومه روشن‌بین، ۲۶ سال از عمرش را با بیماران و مداوای آنها گذرانده است. او که ۱۲ سال شیفت شب در آی‌سی‌یو ی بیمارستان را در کارنامه کاری خودش ثبت کرده، چند سالی است که وقت و انرژی‌اش را برای تحصیل و کسب تجربه در زمینه مداوای زخم صرف کرده است. این کارشناس پرستاری که چندین مدرک در زمینه زخم از مراکز مختلف از جمله مرکز بین‌المللی زخم، نظام پزشکی، نظام پرستاری، معاونت درمان وزارت بهداشت و جهاددانشگاهی دارد، درباره فعالیت خود می‌گوید:‌ «همانطور که می‌دانید زخم‌های عمیق و عفونی در بدن هم برای بیمار و هم برای اطرافیان او دردناک است. کلا زخم خوشایند نیست و در مواردی امکان سرایت به دیگر اعضای بدن بیمار و حتی دیگران وجود دارد. اما با آگاهی از این خطرات و سختی‌ها از سال ۹۵ درمان روی زخم‌های باز بیماران را شروع کردم. از همان زمان هدفم این بود که با دانش و تجربه‌ای که به‌دست آوردم برای بیماران مفید واقع شوم. بسیاری از بیمارانی که دچار زخم‌های عمیق می‌شوند، تا قطع عضو هم پیش می‌روند اما من تمام تلاش را می‌کنم تا این اتفاق نیفتد. البته همه اینها خواست خداوند است و ما همگی وسیله هستیم.»
او در ادامه به لحظات خوب و خاطره‌انگیز در شغل پرستاری اشاره کرده و می‌گوید: «یکی از لحظات خوش دوران پرستاری برای من زمانی است که می‌بینم بیماری که زخم‌های دردناک و عمیقی داشت و احتمال قطع عضو او بالا بود، بهبود یافته و سراغم آمده است. گاهی بیماران من را با هدیه‌ای شرمنده‌ می‌کنند و با این کارشان قوت قلب می‌گیرم. در اوج ناامیدی و خستگی که دچار تردید در ادامه کار هستم از آنها انرژی می‌گیرم. خیلی خوشحالم می‌بینم بیماران با زخم‌های دردناک که حتی خانواده‌شان هم امیدی به سلامتی او نداشته و نمی‌توانستند نزدیک او شوند اما به لطف خدا و این پانسمان‌های نوین درمان شده‌اند. خاطرم هست وپسر بچه‌ای ۱۲ ساله در تصادف دچار شکستگی استخوان شده بود و برای او پین و پلاتین گذاشته بودند. متأسفانه بدن او به اینها حساسیت نشان داده و پای او به‌شدت عفونت کرده بود. حتی احتمال قطع عضو هم می‌رفت و این برای او خانواده و حتی ما کادر درمان دردناک بود. خداوند کمک کرد و با کمک این پانسمان‌های نوین در طول مدت چندماه این زخم بهبود پیدا کرد. حالا از اینکه به‌عنوان یک پرستار به لطف خدا کمک کردم تا این پسر را به زندگی عادی برگردانم حس خوب و خوشایندی دارم. تعارف نداریم، واقعا زندگی با زخم و درمان برای من و خانواده‌ام عادی نشده و سخت است اما وقتی می‌بینم می‌توانم با دانش و تجربه‌ام مفید واقع شوم دریغ نمی‌کنم.»
این پرستار نمونه با اشاره به تکنولوژی بومی پانسمان‌های نوین ادامه می‌دهد: «پانسمان‌های نوین در بدن شرایطی را فراهم می‌کنند تا بدن بافت آلوده را جدا کرده و شروع به تکثیر بافت سالم کند. دانش این نوع در کشور ما علم نوپایی است و برخی پزشکان به این پانسمان اطمینان نمی‌کنند و به سرعت درخواست قطع عضو می‌دهند تا عفونت استخوان به نقاط دیگر بدن سرایت نکند اما اکنون خوشحال هستم که با کمک پانسمان‌های نوین زخم‌ها شرایطی فراهم می‌کنیم تا بیماران زودتر مداوا شوند.»