آرسن ونگر فوتبال خود را به عنوان مدافع و لیبرو در چند باشگاه کوچک فرانسوی شروع کرد و البته هم‌زمان با آن در دانشگاه استراسبورک نیز به تحصیل مشغول بود و در سال 1974 موفق به اخذ لیسانس اقتصاد شد.
در سال 1978 فوتبال را به صورت حرفه‌ای آغاز کرده و قراردادی با باشگاه ریسینگ استراسبورگ امضاء کرد و اولین بازی‌اش را در مقابل موناکو انجام داد. گرچه استراسبورگ درسال 1979 قهرمان لیگ فوتبال فرانسه شد، اما ونگر چندان شناخته شده نبود. او در آن فصل، تنها در سه بازی (دوبار در لیگ و یک بار در جام یوفا) به میدان رفت و در مجموع دوازده بازی رسمی انجام داد. در سال 1981 مدرک مربیگری گرفت و به عنوان مربی تیم جوانان استراسبورگ منصوب شد.
پس از یک دوره ناموفق در نانسی، دوران مربیگری ونگر دستخوش یک تغییر اساسی شد و وی سکان هدایت تیم موناکو را به دست گرفت. وی بلافاصله با این تیم به موفقیت رسید. در سال 1988 قهرمانی لیگ و در سال 1991 قهرمانی جام حذفی فرانسه را به دست آورد. او توانست بازیکنان بسیار مستعدی مانند گلن هادل و یورگن کلینزمن را به خدمت بگیرد. با این وجود در سال 1994 به دلیل قرار گرفتن در رتبه نهم جدول، از موناکو اخراج شد. ونگر که به خاطر وفاداری به موناکو، پیشنهاد مربیگری در بایرن مونیخ را رد کرده بود، قرادادی 18 ماهه با باشگاه ناگویا گرامپوس ایت از جی- لیگ ژاپن به امضاء رسانید.
در 30 سپتامبر سال 1996، تیم فوتبال آرسنال او را به عنوان جانشین بروس ریاچ که اخراج شده بود استخدام کرد. ونگر در انگلیس تقریبا ناشناس بود، با این وجود خیلی زود به موفقیت دست یافت. در دومین سال حضورش در کنار توپچی‌ها، هم قهرمانی لیگ برتر و هم جام اتحادیه (اولین قهرمانی دوگانه، دومین آن در سال 2002 اتفاق افتاد) را به دست آورد. آرسنال با هدایت ونگر دو بار دیگر در سال‌های 2003 و 2005 قهرمان جام اتحادیه انگلیس شد، و در سال 2004 قهرمانی لیگ را بدون حتی یک باخت، به دست آورد، کاری که بعد از تیم "پرستون نورث اند" در اولین فصل (89/1888)، هیچ تیمی قادر به تکرار آن نبوده است. بایزکنان پرستون در آن زمان لقب "شکست ناپذیران" را گرفتند، تیم ونگر "دست نیافتنی" لقب گرفت. فصل قبل از آن، همه ونگر را مسخره می‌کردند، چون گفته بود دلش می‌خواهد آرسنال بتواند بدون شکست، فصل را به پایان برساند. آرسنال در مجموع با هدایت آرسن ونگر، چهار مرتبه قهرمانی در جام اتحادیه و سه بار قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کرده و از سال 1998 همواره یکی از بهترین باشگاه‌های انگلیس بوده است. با این وجود هنوز موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا نشده است.
ونگر شهرت دارد که در کشف استعدادها و شکوفا کردن توانایی بازیکنان جوان، بسیار زیرک و باهوش است. او بازیکنانی مانند تیه‌ری آنری، روبر پیرس و پاتریک ویه‌را را آورد و از آنها بازیکنانی در سطح جهانی ساخت. به گفته پتر هیل‌وود، رئیس باشگاه آرسنال، ونگر از زمانی که در این تیم است، سالانه به طور خالص 4 میلیون تا 5 میلیون پوند خرج کرده است، رقمی که در مقایسه با هزینه‌های دیگر باشگاه‌های لیگ برتر بسیار کمتر است. یک نمونه خوب در این مورد، استخدام نیکلاس آنلکا از پاری سن ژرمن است که 500 هزار پوند تمام شد و دو سال بعد به قیمت 22300000 پوند به رئال مادرید فروخته شد.
ونگر در کنار بازیکنان جدید و تاکتیک، تمرین و تغذیه بازیکنان را هم تغییر داد، به طوری که آنها فرهنگ خوردن و نوشیدن خود را عوض کردند. به علاوه او روی شکل ظاهری ورزشگاه جدید آرسنال به نام ورزشگاه امارات هم تاثیر داشت، و گفته می‌شود که ونگر به تمام جزئیات، حتی به شکل قاشق‌های بازیکنان در رستوران توجه می‌کند. دیوید دین، نماینده رئیس باشگاه، ونگر را مهم‌ترین مدیر تاریخ باشگاه توصیف کرده و او را کسی میداند که عجایب را به حقیقت تبدیل می کند. و ادامه می‌دهد که بدون حق پخش تلویزیونی و پول جوایزی که به خصوص از لیگ قهرمانان اروپا، به سبب موفقیت‌های ونگر نصیب باشگاه شده است، ساختن ورزشگاه جدید غیرمحتمل بوده است.
ونگر که او را پروفسور می‌نامند، نمایانگر نسل جدیدی از مدیران تحصیل‌کرده است و به لحاظ عناوینی که کسب کرده، موفق‌ترین مربی آرسنال می‌باشد.
به علاوه وی در نزد هواداران آرسنال بی‌نهایت محبوب است. آنها می‌دانند که همه موفقیت‌های سال‌های اخیر باشگاه را مدیون او هستند و به وفاداری او به باشگاه ارج می‌نهند.
پس از کنار رفتن رودی فولر از تیم ملی فوتبال آلمان، با ونگر برای احراز این سمت مذاکره شد. در سال 2004 نیز گفتگوهایی با او برای تصدی پست مربیگری تیم ملی فرانسه انجام شد. در سال 2006، خوان میگوئل ویارمیر، در نبرد انتخاباتی ریاست باشگاه رئال مادرید، قول داد که در صورت پیروزی، ونگر را به عنوان سرمربی کهکشانی‌ها به مادرید خواهد آورد و ادعا کرد که با ونگر بر سر قراردادی چهارساله به توافق رسیده است.
ونگر در سپتامبر سال 2007 قراردادش با آرسنال را تا سال 2011 تمدید کرد. در سال 2008 از سوی مجله معتبر ورزشی فرانس فوتبال، به عنوان برترین مربی سال فرانسه انتخاب شد.
رقابت ونگر با سر الکس فرگوسن، سرمربی منچستر یونایتد معروف است. اوج این رقابت نیز پس از شکست 2 بر 0 آرسنال از منچستر در اولدترافورد بود که دو مربی در تونل ورزشگاه با یکدیگر درگیر شدند.
در اکتبر سال 2005 هم، ونگر درگیر جنگی لفطی با خوزه مورینیو، سرمربی وقت چلسی شد. مورینیو ونگر را به داشتن رفتار غیرحرفه‌ای با چلسی متهم کرد و حتی او را با القاب زشتی نامیده و اضافه کرد: "او نگران ما است، او همیشه درباره ما حرف می‌زند. همه چیز برای او فقط چلسی است." و ونگر پاسخ داد که او فقط به سوالات خبرنگاران درباره چلسی جواب داده و از مورینیو خواست که از بی‌ادبی دست بردارد. حتی ونگر قصد شکایت از مورینیو به فیفا را داشت که بعدا از آن منصرف شد.
آرسن ونگر همیشه مورد انتقاد اکثر مربیان لیگ برتری قرار دارد، چراکه از بازیکنان انگلیسی در ترکیب تیمش، به خصوص در لیگ قهرمانان اروپا کمتر استفاده می‌کند. ونگر هم در پاسخ می‌گوید: " وقتی هدایت تیمی را به عهده داری، ارزش‌ها و کیفیت‌بازی‌ها مهم است، نه شناسنامه‌ها". اما کارشناسان دیگری از جمله سر ترور بروکینگ، یکی از اسطوره‌های وستهام یونایتد و یکی از مسئولین بلندپایه اتحادیه فوتبال انگلیس از او دفاع می‌کنند. وی می‌گوید که اشتباهات بازیکنان انگلیسی در یکی از موفق‌ترین باشگاه‌های این کشور،بیشتر به استعداد بازیکنان انگلیسی برمی‌گردد تا به ونگر.
عناوین
به عنوان بازیکن:
قهرمان باشگاه‌های فرانسه با ریسینگ استراسبورگ: 1979
به عنوان مربی:
در آرسنال
قهرمان لیگ برتر انگلیس: 1998، 2002، 2004
قهرمان جام اتحادیه انگلیس: 1998، 2002، 2003، 2005
مربی سال فرانسه: 2008
در ناگویا گرامپوس ایت ژاپن
قهرمان سوپرجام جی لیگ: 1996
قهرمان جام امپراتوری: 1996
مدیر سال جی لیگ: 1995
در آ. اس. موناکو
قهرمان جام حذفی فرانسه: 1991
قهرمان باشگاه‌های فرانسه: 1988
ونگر در سال 2002 لژیون افتخاری، بالاترین نشان فرانسه را دریافت کرد و در سال 2003 به دلیل خدماتش به فوتبال انگلیس، از سوی ملکه مورد تقدیر قرا گرفت.
آرسن ونگر در سال ۲۰۰۶ پیشنهادهای نجومی تیم‌هایی مثل بارسلونا و رئال مادرید را رد کرد و در تیم آرسنال ماند و این تیم را تنها نگذاشت.
