مادر گولیت، ریا دیل هلندی و پدرش، جرج گولیت از سورینام بودند. پدر او در تیم ملی فوتبال سورینام بازی می‌کرد. از آنجایی که پدر او خانواده دیگری هم داشت، او نزد مادر و پدربزرگش زندگی می‌کرد. نام رسمی وی هم رود دیل است. وقتی 16 ساله بود و زمانی که اولین قرارداد حرفه‌ای‌اش را امضاء کرد، نامش را به رود گولیت تغییر داد، چون اعتقاد داشت که این نام برای یک فوتبالیست بزرگ، بهتر به گوش می‌خورد. وی را به خاطر موهای فری و پرپشتش، لاله سیاه می‌نامند.
فعالیت به عنوان بازیکن
رودگولیت اولین بازی ملی‌اش را اول سپتامبر سال 1981 در مقابل تیم ملی سوئیس برای هلند انجام داد. وی در آن بازی به جای فرانک ریکارد - او هم اولین بازی‌اش را در تیم ملی انجام می‌داد- وارد زمین شد. گولیت در سال 1986 کاپیتان تیم ملی هلند شد. تیم ملی هلند که نتوانسته بود به جام جهانی 1986 مکزیک راه پیدا کند، قصد داشت تیم جدیدی را حول محور گولیت بسازد.
وی در سال 1987، پس از قهرمانی با آیندهوون در لیگ فوتبال باشگاهی هلند، راهی آ. ث. میلان ایتالیا شد، تیمی که هم‌وطنش، مارکو فان باستن نیز در آن بود و یک سال بعد، فرانک ریکارد نیز به جمعشان اضافه شد.
گولیت در سال 1987 به عنوان برترین فوتبالیست اروپا و نیز بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. این انتخاب غیرمنتظره بود، چراکه وی تا آن موقع هیچ موفقیت بین‌المللی به دست نیاورده بود. او جایزه‌اش را به نلسون ماندلا، که آن زمان هنوز در زندان بود، تقدیم کرد.
در تیم ملی هلند، به همراه هم‌باشگاهی‌هایش، فان باستن و ریکارد، مثلث قدرتمندی را تشکیل داد که با بازیکنانی مانند رونالد کومان و هانس فان بروکلن کامل می‌شد. این تیم توانست موفقیت‌های دهه 70 را تکرار کند. در سال 1988، نارنجی‌پوشان هلند با هدایت رینوس میشل در جام ملت‌های اروپا در آلمان، توانستند در دیدار فینال با دو گل بر تیم شوروی غلبه کرده و قهرمان اروپا شوند. در آن بازی، گولیت گل اول هلند را زد.
این موفقیت در میلان که شاید بهترین بازیکنان تاریخ خود را در اختیار داشت، ادامه پیدا کرد. ابتدا گولیت با این تیم میلانی، قهرمان باشگاه‌های ایتالیا شد و در سال 1989 قهرمانی باشگاه‌های اروپا را به دست آورد. مانند یک سال پیش از آن، در فینال جام ملت‌های اروپا، گولیت و فان باستن گلزنان تیم بودند؛ هریک از آنها در پیروزی 4 بر 0 مقابل استه‌آوا بخارست رومانی، دو گل به ثمر رساندند. به دنبال این موفقیت، گولیت برای دومین بار به عنوان مرد سال جهان برگزیده شد.
با تکرار قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال 1990، گولیت به قهرمانی باشگاه‌های اروپا و نیز قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، پا به جام جهانی 1990 ایتالیا گذاشت. اما وی در آن جام جهانی چندان روی فرم مطلوب نبود و هلند در یک دیدار به یاد ماندنی در مرحله یک هشتم نهایی، در مقابل آلمان 1 بر 2 شکست خورده و حذف شد. در جام ملت‌های 1992 اروپا در سوئد نیز، هلند در مرحله نیمه نهایی در مقابل دانمارک که قهرمان آن دوره هم شد، در ضربات پنالتی مغلوب، و از دور رقابت‌ها کنار رفت.
گولیت، چند روز مانده به شروع جام جهانی 1994، به علت اختلاف و مشاجره با دیک ادووکات، سرمربی تیم ملی، اردوی این تیم را ترک کرد و به فعالیتش در تیم ملی هلند خاتمه داد. پس از یک دوره فعالیت در باشگاه ایتالیایی سمپدوریا جنوا، در سال 1995 به چلسی لندن پیوست. در سال 1996، در این تیم مربی شد. وی در سال 1998 به عنوان
یکی از درخشنده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال هلند، پس از یوهان کرایف، از دنیای فوتبال به عنوان بازیکن کنار رفت. او نه تنها به عنوان فوتبالیست، بلکه به عنوان یک مبارز ضد نژادپرستی هم فعالیت کرده و نقش سیاسی مهمی را در این زمینه در هلند ایفا می‌کند.
فعالیت به عنوان مربی
گولیت با چلسی به عنوان جوان‌ترین مربی تاریخ فوتبال انگلیس، قهرمان جام حذفی شد. وی در فصل 99/1998 هدایت نیوکاسل یونایتد را به عهده گرفت.
وی در فصل 05/2004 مربی فاینورد روتردام هلند بود. او پس از گذشت یک فصل و قرار گرفتن تیمش در رده چهارم جدول، با 25 امتیاز اختلاف نسبت به تیم آیندهوون که قهرمان شد، از این تیم کناره‌گیری کرد.
او از 8 نوامبر سال 2007 تا 11 آگوست 2008 نیز مربی تیم لس آنجلس گالکسی آمریکا بود.
زندگی خصوصی
رود گولیت تاکنون سه بار ازدواج کرده است: با اولین همسرش، ایوون دو وریس از سال 1984 تا 1991 زندگی کرد و از او دو دختر به نام‌های فلیسیتی و شارماین دارد. 1994 با کریستینا پنزای ایتالیایی ازدواج کرد که دو فرزند نیز به نام‌های کوئینسی و شین دارند. آنها در سال 2000 از یکدیگر جدا شدند. تنها یک ماه پس از آن، با همسر فعلی‌اش، استله کرایف، برادرزاده یوهان کرایف ازدواج کرد. این دو نیز دو فرزند به نام‌های جوئل و ماکسیم دارند.
