همشهری آنلاین - الناز عباسیان: از شادروان پروانه معصومی در محرم سال۱۴۰۰ سریالی به نام «در کنار پروانه‌ها» به کارگردانی حسین یاری از شبکه ۲سیما روی آنتن رفت؛ سریالی با موضوع عاشورا. به همین مناسبت روزنامه همشهری در ۲۱مرداد۱۴۰۰ گفت‌وگویی با این بازیگر پیشکسوت منتشر کرد. مروری بر آخرین گفت‌وگو را بخوانید.
شما بسیار گزیده کار می‌کنید و در این روزهای کرونایی هم تا جایی که خبر داشتیم برای حفظ سلامت‌تان قصد بازی کردن در هیچ فیلمی را نداشتید. چطور شد که ریسک بازی در سریال «در کنار پروانه‌ها» را پذیرفتید؟
این سریال درونمایه‌ای معنوی داشت که مرا به‌خود جذب کرد. بحث سر دین داشتن و دینداری است؛ البته به‌گونه خوب آن؛ نه اینکه هر کسی ادعای دینداری و مسلمانی کند. وقتی قصه را خواندم و دیدم که داستانش قرآنی و همچنین مرتبط با امام‌حسین(ع) است، پیشنهاد را پذیرفتم و گفتم من خودم را به خدا، قرآن و امام‌حسین(ع) می‌سپارم و خوشحالم که این کار را کردم. با نگاه متفاوت نویسنده و البته تلاش‌ها و ممارست‌هایی که کارگردان فیلم، آقای یاری داشتند، فیلم مناسبتی خوبی ساخته شده که امیدوارم موردپسند مخاطبان قرار بگیرد.
به‌نظر شما هنر و به‌ویژه هنر نمایشی تا چه حدی می‌تواند مخاطبان را به‌سوی مفاهیم معنوی جذب کند؟ چرا سینما و صداوسیمای ما در این زمینه عملکرد چندان موفقی نداشتند؟
به نکته مهمی اشاره کردید؛ زیرا کار در زمینه اعتقادات نباید جنبه تبلیغاتی و شعاری پیدا کند. متأسفانه بسیاری از فیلم‌های مذهبی‌ای که ساخته می‌شود، بیشتر تبلیغ می‌کند و مردم از این تیپ فیلم‌های شعاری حوصله‌شان سر رفته است. خوشبختانه این فیلم تا جایی که ممکن بود از حالت شعاری دور بود.
اینکه فیلمبرداری در شمال کشور و نزدیک محل زندگی شما بود هم تأثیری در پذیرش این نقش داشت؟
در این چند سال پیشنهاد فیلم‌هایی که در شمال تصویربرداری می‌شدند، زیاد به من می‌شد، اما همانطور که گفتم علت اصلی انتخاب من برای بازی در این فیلم آن هم در این روزهای کرونایی، موضوع معنوی این فیلم بود؛ کمااینکه این فیلم خیلی نزدیک خانه من فیلمبرداری نشد. من در روستایی در صومعه‌سرای گیلان زندگی می‌کنم، اما ما مجبور شدیم برای فیلمبرداری به لاهیجان برویم. هم‌اکنون هم صحبت‌هایی هست که باید برای سکانس‌هایی از فیلم، به تهران سفر کنم.
نظر شما