به گزارش همشهری آنلاین انبوه بیماران شهرستانی که به امید یافتن شرایط بهتر درمان به مرکز درمانی تالاسمی بزرگسالان ظفر مراجعه کرده‌اند در گوشه وکنار درمانگاه به چشم می‌خورد، بیماران مقیم در یک اتاق که به زحمت برای ۱۰ تخت با فاصله استاندارد جا دارد کنار هم ردیف خوابیده‌اند، خبری از سیستم تهویه هوا نیست و امکانات همان خانه‌ای که ۵۰ سال پیش بنا شده و طبعا به سیاق همان روزگار یک سرویس بهداشتی، یک آشپزخانه و یک حیاط و بالکن نقلی دارد، همه عرصه و اعیان تنها درمانگاه تالاسمی بزرگسالان پایتخت را شامل می‌شود. درمانگاهی که سالها پیش به همت والدین بیماران بصورت یک خانه از بنیاد مستضعفان تحویل گرفته و به سازمان انتقال خون سپرده‌شد تا برای جمعیت تهرانی تالاسمی بزرگسال سه دهه پیش پایتخت، مامن درمان باشد اما حالا بدل به ویرانه‌ای گشته که نه تنها در همه این سالها از نظر امکانات رشدی نکرده که از بد روزگار مواجه‌است با نگاه طمعکارانه انجمن تالاسمی ایران و دیگر ارگان‌های متولی درمان از یک سو و سرازیر شدن انبوه بیماران غیر بومی و افت چشمگیر خدمات درمانی‌اش از سوی دیگر.
این گل بی‌رنگ و رو حالا مدتی هم هست که با سبزه نداشتن پزشک متخصص هم آراسته شده‌است. اگر از جمعیت بیکار و بی‌تجربه پزشکان طرحی و پرستاران موقت در این درمانگاه بی‌تفاوت بگذریم، نمی‌توانیم از عدم‌استقرار یک پزشک فوق تخصص و البته آشنا به وضعیت درمان بیماران تالاسمی به راحتی بگذریم. از بد حادثه این روزها هم خبر می‌رسد که قرار است یک پزشک ستادی بدون حتی یک روز سابقه درمان از سازمان انتقال خون به درمانگاه بزرگسالان تالاسمی(ظفر) منتقل شود که ناگفته پیداست چه تبعات سهمگینی برای شرایط درمانی بیماران در پی خواهدداشت.
درمانگاه تالاسمی ظفر این روزها بیش از هر زمان دیگر نیازمند بازنگری در پذیرش بیماران متفرقه، استقرار کادر درمان و پرستاری مجرب، نوسازی جدی تجهیزات درمان، بستری و آزمایشگاهی و البته بازنگری در مدیریت اداری و درمانی حیات‌خلوت گونه‌اش در سازمان انتقال خون است.
نظر شما