نه در سطح شهر بیلبوردی از تئاتر دیده می‌شود و نه در تلویزیون تیزرتبلیغاتی از نمایش ها. مجله مخصوص تئاتر هم ماهنامه است و بیشتر کارکرد تحلیلی دارد تا اطلاع‌رسانی و این یعنی اینکه تئاتر، هنر مهجوری است.
محمد بهرامی که سال‌ها مدیرروابط عمومی تئاتر شهر بود و امسال مدیریت روابط عمومی خانه تئاتر را برعهده گرفته، اعتقاد دارد که بخش مهمی از وظایف روابط عمومی، تبلیغات است و او این نقش را در ارتباط با مطبوعات می‌داند.
حجت سید علیخانی، مدیر روابط عمومی سالن مولوی هم معتقد است که درحوزه تبلیغات به‌شدت دست اهالی تئاتر بسته است. او می‌گوید: نه ابزار رسانه ملی را داریم و نه ابزاری که بتوانیم در شهر تبلیغ کنیم.
مهدی وجدانی، مدیر روابط عمومی تالار سنگلج نیز تبلیغات این تالار را منوط به پوستر و تراکت می‌داند. او معتقد است تبلیغات تئاتر در تلویزیون‌های محیطی که در شهر پراکنده است، اتفاق خوبی برای تئاتر خواهد بود.
او می‌افزاید: مشکل مخاطب ما این است که همه متمرکز شده‌اند در تئاتر شهر. البته ما دراین چند ساله سعی کرده‌ایم که تالار سنگلج را به مردم بشناسانیم و خوشبختانه این تالار، مخاطب خودش را به خوبی پیدا کرده است.
بیلبورد گران است
نصب آگهی و پوستر در تئاتر، منوط شده به پاتوق‌های هنری و از بیلبورد هم خبری نیست؛ مگر در مواردی نادر. بهرامی می‌گوید: استفاده از بیلبورد به‌دلیل هزینه بالایی که دارد، برای اهالی تئاتر مشکل است؛
چرا که بودجه محدود است و تهیه‌کننده تئاتر همواره دولتی است. یا مرکز هنرهای نمایشی است، یا سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و یا حوزه هنری. به همین دلیل، بودجه‌ای که به تئاتر اختصاص داده می‌شود کفاف اجاره بیلبورد و تیزر تلویزیونی را نمی‌دهد.
مدیر روابط عمومی تالار سنگلج نیزمعتقد است که خصوصی‌سازی تئاتر باعث می‌شود که محدودیت تبلیغات برداشته شود. او می‌گوید: متأسفانه با این تبلیغات، تماشاگران کمی به دیدن تئاتر می‌آیند.
مشکل کجاست؟
مجید امرایی که نزدیک به 2 ماه است در مقام مدیر روابط عمومی تئاتر شهر مشغول فعالیت است نظری مخالف دیگران دارد. او معتقد است که تبلیغات کم، باعث بی‌رونقی تالارهای تهران نیست.
امرایی می‌افزاید: جذب مخاطب به‌خود تئاتر بر می‌گردد. باید دید که چقدر این نمایش‌ها برای مخاطب ما مؤثر است؟ آیا این تئاترهای در حال اجرا با سلیقه مخاطب ما همسویی دارد؟ آیا تحقیق کرده‌ایم که ببینیم مخاطب ما چه می‌خواهد؟
او برای اثبات حرف‌هایش به فروش تئاترهای «شکار روباه»، «افرا» و «ملاقات با بانوی سالخورده» اشاره می‌کند و به تئاترهایی اشاره می‌کند که با وجود تبلیغات، نتوانستند سالن را پرکنند.
البته امرایی هم معتقد است که تبلیغات کمی برای تئاتر انجام می‌شود. او می‌گوید: باید تلویزیون، سینما، تئاتر و مطبوعات دست به دست هم دهند تا این مشکل حل شود. امرایی معتقد است که تئاتر مرتبط با حوزه اندیشه است وبه همین دلیل هم مخاطبان تئاتر، متفکر و صاحب اندیشه هستند، پس کارها را بنا به تفکر و عقلشان انتخاب می‌کنند نه تبلیغات.
همکاری با شهرداری و خصوصی‌سازی
اما بهرامی راه حل این قضیه را همکاری شهرداری و مرکز هنرهای نمایشی می‌داند: شهرداری می‌تواند مکان‌های خاصی را برای تبلیغ تئاتر در نظر بگیرد. می‌دانم شهرداری موافقت می‌کند؛ چرا که تا به حال شهرداری کمک‌های زیادی به تئاتر کرده است. اگر مدیران تئاتر پا پیش بگذارند می‌توانند به ایجاد این فضا کمک کنند.
سید علیخانی هم با اشاره به تبلیغات گسترده کالاهای تجاری می‌گوید: از میدان امام حسین تا میدان انقلاب نزدیک به 130بیلبورد تبلیغاتی وجود دارد که هیچکدام از آنها برای تئاتر نیست.
او معتقد است بار تبلیغات تئاتر، روی دوش رسانه‌های مکتوب افتاده و در ادامه می‌افزاید: البته خبرهای تئاتر که در رسانه کار می‌شود کوتاه است و نمی‌شود اسم تبلیغ روی آن گذاشت.
تبلیغ الکترونیکی
اگر در تمامی دنیا، فضای سایبر حرف اول را می‌زند، در این زمینه ما با فاصله بسیار حرکت می‌کنیم. تئاترشهر که در آستانه 40 سالگی قرار دارد ، به تازگی صاحب سایت شده است.
سایت تخصصی تئاتر شهر با نگاهی تخصصی به تئاتر حرفه‌ای، در 3 مرحله افتتاح خواهد شد. به‌زودی سامانه رزرو بلیت این سایت هم راه‌اندازی می‌شود.
نکته دیگر طراحی کارت برای هنرمندان و اهالی رسانه است که اگر این طرح مورد استقبال قرار بگیرد، بنا به ظرفیت سالن برای مخاطبان تئاتر هم این کارت طراحی خواهد شد.
سید علیخانی معتقد است که روابط عمومی نیاز به ابزار دارد. او در ادامه می‌افزاید: نزدیک به 4 سال پیش قرار بود که سایت تالار مولوی راه‌اندازی شود، اما به دلایل مختلف این اتفاق نیفتاد و ما از این سایت محروم هستیم.
او به نکته‌ای اشاره می‌کند که بیشتر طنز آمیز است: متأسفانه ما از تابلوهایی که تالار مولوی را معرفی کند محروم هستیم؛ سایت پیشکش.
اگرتا سال پیش تالار سنگلج وبلاگ داشت، امسال این وبلاگ تبدیل به سایت کاملی شده است. وجدانی می‌گوید:در ابتدای کار نزدیک به 249 نفر عضو تالار سنگلج شدند.
ما برای این افراد تسهیلات زیادی قائل شدیم، که بتوانند از نمایش‌های روی صحنه، کتابخانه و کافه سنگلج با تخفیف بهره ببرند. ما از طریق این سایت از نظرهای آنان با خبر می‌شویم و برنامه‌های تالار را به اطلاع‌شان می‌رسانیم. بلیت‌های تالار سنگلج هم اینترنتی به فروش می‌رسد.
