گروه 1: گروهی از دانش‌آموزانی هستند که خود را برای کنکور آماده کرده‌اند و تا امروز به خوبی کار مطالعه و یادگیری را انجام داده‌اند، ولی این روزها ناامیدی بلای جان آنها شده، طوری که تا حد قابل توجهی از کار و تمرین دست کشیده و فقط غر می‌زنند.
نظر 1: نظر بسیاری از کارشناس‌های کنکور این است که این افراد به شدت اشتباه می‌کنند؛ زیرا بخش قابل توجهی از کار تا به امروز انجام شده و آنها باید در این روزها، خود را از لحاظ روانی تقویت کنند.
بد نیست یک بار کارکرد روزهای گذشته خود را مرور کنیم:
از تیر ماه، درس‌های پیش‌دانشگاهی را شروع کردم و ضمن مطالعه دقیق کتاب‌های درسی، از کتاب‌های آموزشی معتبر نیز استفاده کردم.
از ابتدای مهر، به‌طور جدی تست زدن را شروع کردم، البته به صورت آموزشی و معمولاً هم درصد خوبی را پاسخ دادم.
در کنار این فعالیت‌ها، متن خلاصه شده درس‌ها را نیز تهیه کردم که این روزها به شدت به دردم می‌خورد.
از اسفند هم کار مرور و دوره درس ها را با تست زدن شروع کردم. تا امروز هر کتاب را تقریباً دو بار مرور و دوره کردم.
همان‌طور که از محتوای این نوشته‌ها برمی‌آید، فعالیت خوب و چشمگیری تا به امروز صورت گرفته است، بنابر این جای هیچ نگرانی برای قبول نشدن یا نیاوردن رتبه مطلوب نیست.
گروه 2: گروهی از دانش‌آموزانی که در حال برگزاری امتحان‌های پایان سال هستند، بدون توجه به این که نتیجه این امتحان‌ها چه تأثیری در سرنوشت، آنها دارد، کار خود را دنبال می‌کنند؛ به ویژه دانش‌آموزان سال سوم که نتیجه کارشان ارزش دو برابر دارد. این گروه از دانش‌آموزان با فعالیت زیاد خود، هم میزان یادگیری درس‌های سوم را افزایش می‌دهند که در این حالت کارشان برای تابستان سبک‌تر است و هم به دلیل تأثیر معدل در کنکور می‌توانند از این فرصت هم استفاده لازم را ببرند.
نظر 2: نظر تمام دبیران و مشاوران تحصیلی این است که نتیجه امتحان‌های پایان سال، بدون توجه به پایه تحصیلی، بسیار اهمیت دارد، چرا که کارکرد یک ساله دانش‌آموز را به خوبی بیان می‌کند و معمولاً ارزیابی از وضعیت علمی براساس نتیجه پایان سال صورت می‌گیرد. از سوی دیگر بنابه تصمیم سازمان سنجش، اگر قرار باشد وضعیت تحصیلی سال‌های پایین‌تر مانند سال سوم، در نتیجه کنکور مؤثر باشد، باید تلاش پایان سال را دوچندان کرده و با جدیت بیشتری امتحان‌ها را دنبال کرد.
