کوله پشتی پرنده

 و می‌خواهی زودتر به خانه برسی تا حداقل یک بار هم که شده کتاب را ورق بزنی و درس­ها را به یاد بیاوری. آن قدر کلافه و نگرانی که دلت می­خواهد از پنجره ماشین بیرون بپری و مسیر تا خانه را بدوی! اما راه زیاد است و ...

آنجاست که به خودت می­گویی آخر بشر با این همه اختراع و خلاقیتی که داشته، چرا تا حالا نتوانسته وسیله‌ای بسازد که هر کس بتواند مثل سوپرمن پرواز کند؟!

در جواب به این سؤال باید بگویم که اختراع وسیله­ای که بتوان به تنهایی با آن پرواز کرد، نه فقط از چشم دانشمندان امروزی دور نمانده، بلکه سابقه آن به 40 سال پیش برمی­گردد. در جنگ جهانی دوم برای اولین بار، توسط فردی به نام «یوگن شوماخر» وسیله­ای ساخته شد که به شکل یک کمربند بزرگ بود و از پراکسیدهیدروژن (آب اکسیژنه) به عنوان سوخت استفاده می­کرد. با این وسیله که اسم آن را «کمربند موشکی» یا «کمربند پرتابی» گذاشتند، هرکس می­توانست چند دقیقه به تنهایی پرواز کند. اما همان­طور که معلوم است، استفاده از این دستگاه خطرهایی هم داشت و به همین دلیل در اختیار مردم قرار نگرفت. البته ساخت نمونه‌های کامل­تر این کمربند، که به آن کوله‌پشتی جهشی هم گفته ­می­شود، در میان رقابت برای ساخت مدل­های بالاتر هواپیماها و ماشین­ها، مظلوم واقع شد. نمونه دیگری از این کوله­پشتی، در سال 1965 میلادی در یکی از قسمت­های فیلم «جیمزباند» استفاده شد. مدل بعدی که در المپیک سال 1984 به نمایش در­آمد، می­توانست فرد را تا ارتفاع 9 متری از سطح زمین بالا ببرد و سرعت پرواز آن بین11 تا 16 کیلومتر در ساعت بود.

اما تمام این نمونه­ها به دلیل مدت کوتاه پروازشان راضی کننده نبودند و نتوانستند علاقه‌مندان زیادی را جذب کنند. در واقع می­شود گفت که بیشتر موشک‌های پرتابی که تا به حال ساخته ­شده است، از یک روش برای پرواز استفاده می کردند. یک کپسول از گاز نیتروژن و کپسول دیگری از آب اکسیژنه غلیظ وجود دارد که نیتروژن به عنوان کاتالیزور و یا عاملی شتاب‌دهنده برای تجزیه پراکسید هیدروژن به بخار و اکسیژن، در دمای 740 درجه سانتی‌گراد مصرف می­شود. به این ترتیب، انرژی لازم برای کنده شدن آن از زمین تامین می‌شود­. در ده سال گذشته،نمونه­های کامل­تر و بی‌خطرتری از این محصول ساخته شده است که در آنها سعی شده مشکل­های دستگاه­های قبلی تا حدودی برطرف شود. مثلا در اختراع تازه­ای، دانشمندان توانسته‌اند سوخت این وسیله را به آب تغییر بدهند. به این صورت که با استفاده از لوله بلندی، آب با سرعت زیاد به داخل موتور جت می­رود و نیروی موردنیاز برای پرواز در جهت­های افقی و عمودی تامین می‌شود. نمونه دیگری از این اختراع که «جت پک تی- 73»  نام دارد، همان طور که از اسمش پیداست با موتور جت کار می­کند و با سرعت 133 کیلومتر در ساعت می­تواند پرواز کند و تا ارتفاع 76 متری اوج بگیرد. قیمت 200 هزار دلاری این وسیله (که با آن می­توان چند ماشین مدل بالا خرید) باعث شده آن طور که باید طرفدارهای زیادی پیدا نکند.