به گزارش همشهری آنلاین به نقل از foxbusiness، اگر از آنجلینا آنجی توریسی ۱۰۳ ساله و مارگارت واکارو ۱۰۱ ساله بپرسید، آنها به شما نمی گویند که به دلیل شغل، چیزهایی که در اختیار دارند یا پولی که در بانک خود داشتند، سنشان از ۱۰۰ سال گذشته است.
هر دو زن به فاکس‌نیوز گفتند که این امر با خلاص شدن از شر استرس در زندگی و صرفا مهربان بودن ارتباط زیادی دارد. این درسی است که آنها معتقدند نسل های جوان باید یاد بگیرند.
توریسی در پاسخ به این سوال که چه توصیه‌ای به نسل های جوان می‌کند، گفت: «به آنها می‌گویم که باید چارچوب ذهنی خود را مثبت کنند، و باید بسیار مهربان و دلسوز باشند و برای آنچه که دارند سپاسگزار باشند.»
خواهرزاده توریسی، جولیا، افزود که زمانی که عمه او ۶۰ ساله بود، پس از اینکه پسرش حضانت کامل فرزندانش را به دست آورد، او به تربیت سه نوه‌اش کمک کرد.
توریسی گفت: «مهربان باشید، چون مهربانی همیشه به شما باز می‌گردد.»
او همچنین گفت که مردم باید سعی کنند از مسائل کوچک زندگی ناراحت نشوند. من فکر می کنم مردم استرس زیادی به خودشان وارد می کنند. آنها نگران چیزهایی هستند که برای آنها مهم نیست... اما شما باید از استرس دوری کنید.
توریسی گفت: «برای کاهش استرس، مهم است که مشغول باشید. اگر دور هم بنشینید و کاری انجام ندهید، افکار احمقانه از ذهن شما عبور خواهد کرد. باید مشغول انجام کارهای دیگر باشید.» برای توریسی، او به آشپزی و خوردن روی می آورد. او با خنده گفت: «من میپزم و میخورم.»
توریسی همچنین زندگی طولانی و سالم خود را مدیون زندگی پرتحرک در جوانی می داند که شامل اسکیت سواری و بسکتبال می شد. او همچنین به یاد می آورد که هر روز پنج طبقه از پله ها به سمت خانه اش بالا می رفت.
او گفت: «ما آسانسور نداشتیم. از وسایل حمل و نقل استفاده نمی کردیم. پیاده تا مدرسه می رفتیم. پیاده تا کلیسا می رفتیم. من در طبقه آخر زندگی می کردم و پنج طبقه از پله ها بالا می‌رفتم.»
مارگارت واکارو، زن صدساله دیگری در این مصاحبه گفت که به دلیل فعال بودن در جامعه خود شناخته می شود؛ همچنین او بر اهمیت مشغول بودن و کمک به دیگران تأکید کرد.
او به فاکس بیزینس گفت: «آنچه فکر می‌کنم شما را سالم نگه می‌دارد این است که فقط درگیر بمانید. کاری که در حال حاضر انجام می‌دهم همان کاری است که سال‌ها انجام داده‌ام، و آن این است که هر کجا که هستم، تفاوت ایجاد کنم.»
واکارو سال‌هاست که در مرکز زندگی مستقل خود در نیویورک کار داوطلبانه می‌کند. او بسته خوش آمدگویی از اطلاعات را برای مستاجران جدید آماده و صندوق پاداش تعطیلات تسهیلات را برای کارمندان سازماندهی می کند و سالانه بیش از ۱۲۰۰۰ دلار جمع آوری می کند تا بین کارمندان توزیع شود. او همچنین رئیس شورای ساکنان این مرکز بود که در آنجا انتخابات اعضای شورا را سازماندهی کرد.
واکارو معتقد است که همه افراد دارای توانایی ها و استعدادهای متفاوتی هستند و از ما خواسته شده است که از آنها برای خیر دیگران استفاده کنیم.
توصیه او به نسل‌های جوان این است که به اطراف خود نگاه کنند تا ببینند چه تفاوت‌هایی می‌توانند ایجاد کنند. او گفت: «این بسیار مهم است.»
اگرچه واکارو می‌داند که داشتن یک زندگی کاملاً بدون استرس غیرممکن است، اما باید ببینند هر روز چه کارهایی با زیبایی های دنیای اطرافشان می‌توانند انجام دهند.
نظر شما