پایانی برای قیصر | محبوبیت یک مدافع بیشتر از مهاجم‌ها

به گزارش همشهری‌آنلاین، نسل جدید فوتبال چه چیزی از فرانتس بکن‌باوئر دیده‌اند؟ طبیعتا خیلی از آنهایی که تازه شروع به دیدن فوتبال کرده‌اند، حافظه تصویری خاصی از این چهره در زمین فوتبال ندارند و او را در لباس بایرن‌مونیخ یا تیم ملی به یاد نمی‌آورند. با این حال، کسی در دنیای فوتبال نیست که اسم این اسطوره را نشنیده باشد؛ چراکه بکن‌باوئر حتی سال‌ها بعد از دوران بازی و مربیگری هم به‌خاطر شخصیت خاصی که داشت، احترامی که همیشه در رفتارش دیده می‌شد و اساسا توجه فراوانش به همه جزئیات رفتاری، مورد توجه قرار می‌گرفت. می‌گفتند در نزدیکی این ستاره خاص، رعایت برخی از رفتارها ضروری است؛ چراکه بکن باوئر معتقد بود می‌توان از طرز راه‌رفتن آدم‌ها نیز به شخصیت‌شان پی‌برد.

قیصر فوتبال آلمان را با چه شخصیتی می‌توان مقایسه کرد؟ شاید با جان کیتینگ، معلم محبوب داستان انجمن شاعران مرده؛ او که به شاگردانش‌ آموزش راه‌رفتن می‌داد. او که می‌خواست شاگردانش بیشتر از آنکه متوجه فن و تاکتیک شوند، زندگی‌کردن را یاد بگیرند. دستاورد این چهره در دنیای فوتبال، چیزی فراتر از حد تصور است. او در قامت کاپیتان تیم ملی آلمان، قهرمان جام‌جهانی شد و این، مهم‌ترین افتخاری است که یک بازیکن می‌تواند به‌دست بیاورد. فرانتس بزرگ در قامت مربی هم قهرمانی جام‌جهانی را برای کشورش به ارمغان آورد. این هم بزرگ‌ترین افتخاری است که یک مربی می‌تواند به‌دست بیاورد. پس در دوران بازی و مربیگری، او به بلندترین قله‌ها رسیده بود. در رده باشگاهی هم، خیلی‌ها این چهره‌ را با قهرمانی‌های تاریخی‌اش در اروپا با بایرن می‌شناسند. در حقیقت، در مسیر رسیدن به موفقیت، هیچ مانعی برای این ستاره بزرگ وجود نداشت.

سخت است مهاجم نباشی، گلزن اول تیمت نباشی، اما به این سطح از محبوبیت برسی. چرا بکن‌باوئر تا این اندازه مورد علاقه فوتبالی‌ها بود؟ اول از همه، به این دلیل که او یک بازیکن «کامل» به شمار می‌رفت؛ بازیکنی که هم کارش را در زمین عالی انجام می‌داد و هم قدرت رهبری ویژه‌ای داشت و به‌شدت روی نفرات کناری‌اش هم اثر می‌گذاشت. تقریبا در همان دوران هم همه می‌دانستند که بکن‌باوئر، سرمربی خواهد شد؛ یک سرمربی بزرگ که به مرور زمان در فوتبال آلمان، تغییرات قابل‌توجهی ایجاد کرد و نقش بسیار مهمی در تحول فوتبال این کشور داشت. کارهایی که او درون زمین و بیرون زمین برای مانشافت انجام داد، برای مدت‌ها سوژه ستایش‌های همیشگی بود.

فوتبال آلمان، حالا به شوک بسیار بزرگی فرو رفته است؛ چراکه ۷۸سالگی برای کوچ ابدی یک چهره بزرگ، بسیار زود به‌نظر می‌رسید. فرانتس اما این اواخر بیمار شده بود و کمتر در مجامع مختلف دیده می‌شد. خانواده او توضیح بیشتری در مورد این اتفاق تلخ نداده‌اند و از همه هواداران نیز خواسته‌اند که به حریم خصوصی‌شان احترام بگذارند. با وجود این، ازدست‌دادن چهره‌ای در این حد بزرگ، همه خبرها در آلمان را به‌خودش اختصاص داده است. شاید این اتفاق تلخ انگیزه مضاعفی باشد که تیم ملی آلمان با همه وجود اروپا را فتح کند و قهرمانی را برای بکن باوئر به‌دست بیاورد؛ چراکه این دوره یورو در آلمان برگزار می‌شود و احتمالا المان‌های مربوط به این چهره همه‌جا دیده خواهد شد. آرژانتینی‌ها هم مدتی بعد از مرگ دیگو مارادونای افسانه‌ای، قهرمان نخستین دوره جام‌جهانی شدند که بدون مارادونا برگزار می‌شد.

بکن‌باوئر بیشتر از هر چیزی، با هوش و صراحتش شناخته خواهد شد. البته که پرونده زندگی او به برخی از ابهام‌های مالی هم گره خورد اما این ابهام‌ها آنقدر بزرگ نبودند که روی اهمیت و عظمت این چهره سایه بیندازند. او این سال‌ها چندین‌بار از شرایط فوتبال آلمان به تندی انتقاد کرده بود. خیلی‌ از ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال نیز در سوگ این چهره تاریخ‌ساز هستند. او یکی از ۳بازیکن تاریخ بود که جام‌جهانی را به‌عنوان بازیکن و مربی به‌دست آورد؛ کسی که حتی بزرگ‌ترین مهاجمان عصر خودش، هیچ‌وقت نمایش راحتی روبه‌روی او نداشتند و قبل از بازی، همیشه کابوس برخورد با قیصر را می‌دیدند. حالا دیگر قلب قیصر ایستاده و همه فوتبال دنیا تحت‌تأثیر این اتفاق تلخ قرار گرفته اما همچنان می‌توان به سال‌ها تلاش صادقانه او در زمین فوتبال افتخار کرد.