همشهری آنلاین _ سارا بتولی : «هایده پروین» ۴۵ ساله، معلم منطقه ۱۸ تهران، می‌گوید: «من در کودکی در روستا زندگی می کردم و مدام همراه پدرم به زمین های کشاورزی و کوهنوردی در قله های ۲۰۰۰ متری می رفتیم. اما کوهنوردی را به صورت جدی از سال ۱۳۹۹ با فتح قله های کرمانشاه شروع کردم و موفق شدم قله های شاخص ایران که هر استانی یک قله شاخص دارد، به طور کل ته سیمرغ یعنی ۳۱ قله شاخص کشور را تا حد ۳ الی ۴ بار فتح کنم. علاوه بر تمام اینها قله های فنی همچون علم کوه و قله جنوبی را صعود کرده‌ام.»
پروین پس از فتح تمام قله های کشور تصمیم می گیرد قله‌ای را در بیرون از ایران فتح کند: «اولین قله برون مرزی که رفته بودم قله کازبک که به بام گرجستان معروف است و فتح آن سخت بود. اما هدفم این بود که به تمام جهان نشان دهم یک زن ایرانی نه تنها تمام قله‌های کشور را بدون هیچ مشکلی فتح کرده در خارج کشور هم این کار را انجام داده است.»
او با هیجان فراوان در باره سفرش چنین می‌گوید: «این سفر زمینی تقریبا ۹ روز زمان برد. ۲ روز در اتوبوس بودیم. سپس وارد روستای کازبک شدیم که یک روستای توریستی است و کلیسای گلکیک در آنجاست. از کنار کلیسا حرکت به سوی قله شروع می‌شود. بارهایمان را به قاطر دادیم و حرکت کردیم به سمت پناهگاه میتو که یخچال بزرگی به نام یخچال گلکتی دارد که بزرگترین یخچال اروپا است. عبور از یخچال ها سختی های خود را داشت. پس از اینکه آن را پشت سر گذاشتیم به پناهگاه رفتیم و ساعت ۲ شب دوباره به سمت قله حرکت کردیم. بالاتر به سمت قله، یخچال دیگری وجود دارد به نام یخچال پلاتو که به نام دشت پلاتو شناخته می‌َشود. بعد از استراحتی کوتاه هم‌طناب شدیم.»
پروین ادامه می‌دهد: «یک یخچال بزرگ با شیب تند در زیر این قله است که تقریبا شیب آن ۷۰ درصد است. بعد از اینکه آن را گذراندیم ، تقریبا ساعت ۳ به زیر قله رسیدیم. در آن زمان برف شروع به باریدن کرد اما بالاخره توانستیم همراه با تیم مان قله را فتح کنیم.»
قله کازبک بام گرجستان چهارمین قله اروپا از نظر ارتفاع و بزرگترین یخچال دنیا را دارد. این یک قله یخی است و دارای ۳ یخچال می باشد. در این قله مدام سنگ ها ریزش می کنند و به همین دلیل باید کوهنوردان دارای تجهیزات کافی باشند.
هایده پروین در باره هدفش از انجام این کار می‌گوید: «این قله دارای ارتفاع ۵۰۴۷ متر است ولی صعود به آن سخت است. به شدت به کوهنوردی علاقه دارم و می خواهم روزی بتوانم اورست را فتح کنم. البته تمام اینها برای فتح قله اورست تنها یک تمرین است. امید دارم که روزی پرچم ایران را در این قله بالا ببرم و به همه جهانیان این را ثابت خواهم کرد که با قدرت و تلاش می توانیم به نتیجه برسیم.»
اما دستیابی به موفقیت در حالی که برای آن تلاش زیادی شده است احساس غرور می دهد. پروین در حالتی که غرور سرتاسر وجودش را گرفته بود و چشمانش پر از اشک شده بود از حس و حالش نسبت به موفق شدن در فتح قله می‌گوید: «من زمانی که به دماوند می روم از شادی در آنجا گریه می کنم و این احساس را هم برای همه قله هایی را که به سختی بالا رفته و فتح می کنم را دارم. حس شادی و غرور می کنم. خوشحالم از اینکه می توانم قله ها را فتح کنم و در پایان پرچم ایران را بالا ببرم.»
او در پایان نکته جالبی درباره فتح این قله ذکر می کند: «من به عنوان یک معلم درآمد چندانی ندارم و فقط با گرفتن وام از آموزش و پرورش منطقه ۱۸ قله کازبک را فتح کردم. پس با داشتن پشتکار قوی می‌توانیم به اهداف خود برسیم. هر هفته با اداره کل آموزش و پرورش در برنامه های کوهنوردی شرکت می‌کنم. دانش‌آموزانم هم با دیدن این علاقه مشتاق کوهنوردی شده‌اند.»
نظر شما