همشهری آنلاین: بحران انسانی در غزه فقط مربوط به افزایش آمار شهدای فلسطینی به بیش از ۲۴ هزار نفر نیست، بلکه غزه امروز با بحران جدی تری برای حدود ۲ میلیون از بازماندگان روبروست که همگی در اوج سرمای زمستان از خانه و کاشانه خود آواره شده‌اند. جنگ و بمباران غزه، همه ساکنان این باریکه را سرگردان چادرهای موقت و یا خانه های نیمه مخروبه کرده است. حتی اگر آمار شهدای فلسطینی را نیز در نظر نگیریم، ۲ میلیون آواره‌ای که بر اثر جنگ در غزه آواره شده‌اند بزرگترین نشانه جنایت ضدانسانی تل آویو علیه غزه است.
۱.۹ میلیون آواره در سرما
سه ماه پس از آغاز بمباران غزه، اکنون غزه در چنگال یک فاجعه انسانی بزرگ است. کمک‌های امدادی بسیار محدود و براساس آمار صلیب سرخ فقط جوابگوی کمتر از یک درصد از آوارگان است و ۱.۹ میلیون نفر در سرمای زمستانی بلاتکلیف و بی سرانجام رها شده‌اند. طوفان های بارانی و بادهای قوی در باریکه غزه که همواره پذیرای بادهای زمستانی مدیترانه است، چادرهای آوارگان فلسطینی را هر روز بر سرشان خراب می کند و باران های پی در پی در روزها و شب ها پیدا کردن هیزم را برای آورگان بسیار دشوار کرده است، تا آن جا که سرمای زمستانی به شیوع بیماری‌های پی در پی و سرما خوردگی‌های مزمن در میان آوارگان منجر شده است.
بیشتر بخوانید:
جولان قحطی و سرما در غزه
سعدالله زارعی: اسرائیل از بحران انسانی در غزه به عنوان یک سلاح استفاده می‌کند
یک نان برای یک روز یک خانواده
مردی که ناامیدانه در میان ساختمان های ویران شده از بمباران جنگنده‌های اسرائیلی نشسته، به نیوعرب می گوید که مردان، زنان و کودکان در غزه میان سوگ عزیزان و خانه‌های ویران و قحطی آب و غذا سرگردان شده‌اند و هیچ نهادی نیست که بخواهد به آوارگان رسیدگی کند. این فلسطینی آواره در غزه می گوید که مردم نمی دانند برای کمک گرفتن به کجا بروند؟ همه جا ویران شده و گاه یک تکه نان میان یک خانواده چند نفری برای یک روز تقسیم می شود. به گفته این شهروند آواره در غزه، ساکنان در مواردی برای یافتن غذا و نان خشک ناگزیر به ورود به خانه های نیمه ویران می‌شوند و از میان سقف های فروریخته آشپزخانه های بمباران شده حبوبات و خشکبار و یا نان خشک را جستجو می کنند.
مبل، سوخت آوارگان در زمستان
خبرنگار الجزیره هم در گزارشی میدانی به گروهی از آوارگان فلسطینی برخورد کرده که می گویند: ما هیچ سرپناهی نداریم که به آن پناه ببریم. به برخی از ما چادر امداد رسیده است، اما خیلی از ما حتی همان چادر و سرپناه هم نداریم. سوخت هم که اصلا پیدا نمی شود و بسیاری از آوارگان از آنچه از اثاثیه خانه‌هایشان باقی مانده است برای آتش زدن و گرم نگه داشتن خودشان استفاده می‌کنند. گزارش‌های دیگری نیز موجود است که در آن گفته شده برخی از آوارگان غزه فقط با یک وعده غذایی در روز که شامل چند عدد گوجه فرنگی از برخی مزارع رها شده است، تغذیه می کنند.
محرومیت از آب، یعنی حکم اعدام
آب به عنوان اولیه ترین نیاز هر انسان در غزه نایاب شده است. نهاد حقوق بشری «دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه» در گزارشی به موضوع محروم ماندن ساکنان غزه از آب آشامیدنی قابل شرب پرداخته و آن را یک جنایت جنگی از سوی رژیم صهیونیستی عنوان کرده که جان آوارگان را تهدید می کند. این نهاد حقوق بشری توضیح می‌دهد که تشنگی تمامی غزه به خصوص مناطق شمالی را در بر گرفته و رژیم صهیونیستی از زمان آغاز تجاوز به این باریکه، مانع ورود آب شده و به شکل عامدانه و با برنامه چاههای آب و منابع تأمین آب را بمباران می‌کند، همزمان کمبود سوخت مانع فعال‌سازی ایستگاههای تصفیه آب شده است. در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «ارتش اسرائیل دو مخزن اصلی آب و حداقل ۶۵ درصد از چاه‌ها را در شهر غزه و شمال نوار غزه منهدم کرده که منجر به کمبود شدید و بی سابقه آب شده است؛ همچنین با ادامه اشغال و اعمال محدودیت‌های شدید برای ورود تجهیزات بشردوستانه، از جمله مقادیر سوخت مورد نیاز برای بهره برداری از تاسیسات آب ، این مصیبت در حال افزایش است.» به گفته این نهادحقوق بشری، رنج کمبود آب آشامیدنی در شمال نوار غزه مانند شکنجه اعدام برای شهروندان است که به قیمت جان شان تمام خواهد شد.
نظر شما