همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
انتشار خبر غیررسمی پیوستن مهدی طارمی به اینتر و حضور او در تست‌های پزشکی این باشگاه ایتالیایی، کمتر کسی را سورپرایز کرد، چرا که اخبار مربوط به توافقات او با مشکی و آبی‌پوشان میلان از مدت‌ها قبل در فضای رسانه‌ای به انتشار رسیده بود و در حقیقت چیز بیشتری برای غافلگیری وجود نداشت. همه می‌دانستند طارمی که در پایان فصل قراردادش با پورتو به پایان خواهد رسید، در همان زمان به‌عنوان بازیکن آزاد راهی اینتر می‌شود؛ خریدی ارزان و کم‌دردسر برای صدرنشین فعلی لیگ ایتالیا که البته از ابتدای فصل آینده برای نراتزوری به میدان خواهد رفت. خب البته یک دلیل دیگر هم برای بازتاب اندک یکی از بزرگ‌ترین انتقال‌های تاریخ فوتبال ایران وجود داشت؛ اینکه طارمی در جام ملت‌های آسیا تورنمنت خوبی را پشت سر نگذاشت و بنابراین دست‌کم در این مقطع زمانی ذوق چندانی برای پیگیری تحولات باشگاهی مربوط به این بازیکن باقی نمانده است.
فقط یک بازی درخشان
جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳به شکل شگفت‌انگیزی به سیاهه تورنمنت‌های ناکام طارمی در طول دوران فوتبال حرفه‌ای‌اش افزوده شد. شاید خیلی‌ها انتظار داشتند چنین تورنمنتی در ۳۱سالگی طارمی، یعنی محل تلاقی تجربه و توانایی بدنی او به بزرگ‌ترین فراز دوران ملی این بازیکن تبدیل شود، اما اتفاقی که رخ داد دقیقا برعکس بود. مهدی که در پورتو هم فصل خوبی را پشت سر نمی‌گذارد، همین افت را با خودش به قطر برد. به جرأت می‌توان گفت طارمی تنها یک نمایش خوب در جام ملت‌ها داشت که به بازی با امارات و دبل آقای شماره۹با پاس‌های سردار آزمون بازمی‌گشت. در سایر مسابقات آنچه از طارمی دیده شد، یک سایه محو و کمرنگ بود. اشتباه بزرگ و تکراری او در زمینه دریافت کارت زرد به‌دلیل تمارض و سپس اخراج از زمین در دیدار با سوریه، نزدیک بود یکی از مفتضحانه‌ترین حذف‌های تاریخ تیم ملی را به‌دنبال بیاورد. در دیدار نیمه‌نهایی مقابل قطر هم بنا به نمراتی که سایت‌های ارزیابی کیفی بازیکنان دادند، طارمی یکی از ضعیف‌ترین نفرات حاضر در میدان لقب گرفت.
اینجا بدون من
نکته مهم‌تر در مورد نمایش طارمی در قطر، به مسابقه‌ای مربوط می‌شود که او آن را به‌دلیل محرومیت از دست داد و از قضا با بهترین بازی ایران مقارن شد؛ دیدار با ژاپن. کیفیت تیم ملی در نیمه‌دوم آن مسابقه آنقدر بالا بود که بعد از حذف مقابل قطر، خیلی‌ها گفتند شاید طارمی نباید به ترکیب اضافه می‌شد اما بدیهی است که کنار گذاشتن بازیکنی با این کیفیت از ارنج تیم ملی، کار آسانی نیست. چه بسا اگر امیر قلعه‌نویی به ترکیب تیم برنده دست نمی‌زد و تیم ملی با نیمکت‌نشینی طارمی به قطر می‌باخت، امروز انتقادات دوچندان می‌شد. با این حال برای خود مهدی تامل‌برانگیز است که برود و فکر کند چرا تنها بازی فوق‌العاده تیم ملی در این تورنمنت، با غیبت او همزمان شد!
رقابت سخت
با همه اینها اما تردیدی نیست که حضور طارمی در اینتر را باید در زمره مهم‌ترین انتقال‌های تاریخ فوتبال ایران دانست. این بازیکن قبلا توانایی‌هایش را در پرتغال ثابت کرده اما شاید در لیگ تدافعی‌تر ایتالیا که سطحی بالاتر هم دارد، کار برای مهدی به این آسانی نباشد. طارمی در اینتر باید با مهاجمان توانمندی مثل لائوتارو مارتینز، مارکوس تورام، آرناتوویچ و... رقابت کند، تازه اگر فوروارد جدیدی به این جمع افزوده نشود!
نظر شما