به گزارش همشهری آنلاین همه این اولین‌ها در کارنامه «حمیرا ریگی زیروکی» بانوی بلوچ اهل تسنن، کنار هم نشسته تا به گفته خودش نه تنها برای زنان بلوچ که بانی صلح در طایفه‌هایشان هستند، بلکه برای زنان کشورش امیدآفرینی کند. او معتقد است سیستان و بلوچستان قطعه‌ای بی‌نظیر در پیکره ایران است که هنوز در جایگاه شایسته خود قرار نگرفته در حالی که می‌تواند در اقتصاد کلان کشور تاثیرگذار باشد. در فرصتی کوتاه با او همکلام شدیم و درباره چشم‌انداز برنامه‌های مدیریتی خود برای سیستان و بلوچستان و همچنین زنان بلوچ گپ زدیم.
مسئولیت‌های شما به عنوان بخشدار یا نخستین فرماندار زن در سیستان و بلوچستان، چه واکنش‌هایی را از سوی زنان بلوچ به همراه داشته‌است؟ فرهنگ بلوچ می‌گوید که زنان چندان در جامعه نیستند. وقتی شما را دوشادوش مردان در بازدیدها می‌دیدند چه بازخوردی می‌گرفتید؟
نخست بگویم که این انتصابات نه تنها در جامعه زنان بلوچ بلکه در کل جامعه زنان کشور یک شور و نشاطی را به همراه داشته و امیدافرینی کرده‌است. زنان بلوچ هم همانند سایر زنان ایران، در طول تاریخ ایران عزیز، همواره نقش آفرین بوده‌اند. جایگاه زن بلوچ تا جایی بر جامعه اثرگذار بوده که در اختلافات غیرقابل حل، به حرمت چادر زن از خون‌های ریخته شده می‌گذشتند و بانی و باعث صلح و دوستی در طایفه و جامعه خودشان می‌شدند.
چقدر امیدوارند که راهی هم برای حضور آنان در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی یا اقتصادی باز شود؟
مفتخرم که در بخش یا شهرستان و عرصه سیاست خارجی نه تنها برای بانوان بلکه برای دختران سرزمینم همواره جالب توجه بوده و هست. مهمترین اثری که من احساس کردم، امیدآفرینی و ارتقا افق دید بود که بانوان و دختران اعتماد به نفس بیشتری برای حضور در فضای مدیریتی و نقش افرینی در عرصه‌های مختلف یافته‌اند و شاهد جریان‌سازی بودیم که با اهتمام سایر زنان اعم از هم استانی و هم وطن در حال استقرار و تداوم است.
تفاوتی بین مدیر اقتصادی زن و مرد قائل هستید؟
در تصمیم‌های مدیریتی من، انسان‌ها فارغ از جنسیت و مرزبندی‌های اجتماعی دیگر، بر اساس شایستگی و تعهد جایگاه می‌یابند. تعلق خاطر من به موضوع زن، به همه بانوان ایران اسلامی است. اما بهره‌مندی از توانایی زنان شایسته سیستان و بلوچستان اعم از بلوچ و سیستانی نسبت به سایر نقاط کشور ارجحیت دارد.
در تصمیم‌های شما به عنوان یکی از مدیران بزرگ اقتصادی، زنان بلوچ و در نگاه کلی‌تر زنان چه جایگاهی دارند؟
تقسیم‌بندی جنسیتی در مسائل مدیریتی جالب به نظر نمی‌رسد. در قرآن کریم در آیه ۱۳ سوره حجرات، به صراحت حجت را بر همگان تمام کرده‌است. هر انسانی، اعم از زن و مرد نقاط قوت و ضعفی دارد و می‌تواند در جامعه نقش‌های مختلفی ایفاد کند، اما یک صفت اختصاص به زن دارد؛ آن هم نقش مادری است. این کلمه بار معنایی دارد که در این مصاحبه نمی‌گنجد. فقط همین جمله را می‌گویم: مادر که باشی همه صفات زیبا با توست. باید از این ظرفیت عظیم در نگاه مدیریتی استفاده بیشتری شود. همه بانوان ایرانی مورد توجه من هستند. من خودم را فرزند ایران اسلامی می‌دانم و از مرزهای قومی، مذهبی، استانی و… عبور کرده‌ام. همواره گفته‌ام، زن مسلمان ایرانی‌ام.
برای اینکه کلمه محروم برای همیشه از کنار نام سیستان و بلوچستان برداشته شود، چه ایده‌ای دارید؟
من همیشه گفته‌ام سیستان و بلوچستان محروم نیست. اینجا قطعه‌ای بی‌نظیر و بی‌بدیل در پیکره ایران است که در جایگاه شایسته خود قرار نگرفته. ذهن برخی مدیران محروم است از فهم بهشت سرمایه‌گذاری ایران عزیز. خلاصه بگویم که «دکترین فرصت‌ها» در بهشت سرمایه‌گذاری یعنی چابهار، چراغ راه ما خواهد بود و همچنین تمرکز بر ماموریت اصلی مناطق آزاد یعنی تولید به مقصد صادرات و البته معبری بر واردات مورد نیاز کشور. من معتقدم چابهار ظرفیتی است که نه تنها می‌تواند رشد و آبادانی استان را به دنبال داشته باشد بلکه در اقتصاد کلان کشور هم موثر خواهد بود.
سفیر ایران در بروئنی هم بودید. کمی از تجربیات‌تان در این حوزه بگویید.
لحظه به لحظه‌ی دوران سفارت تجربه فرصت ارزشمندی برای من بود. حضور من در برونئی به عنوان سفیر و نماینده تام‌الاختیار کشور این فرصت را ایجاد کرد تا علاوه بر کشور متوقف فیه با سفرای کشورهای دوست روابط خوبی را ایجاد و در کنار ایران‌شناسی و ایران‌دوستی، ظرفیت‌های مختلفی از جمله اقتصادی را سازماندهی کنم. این تجربه، دستان من را برای جهانی کردن منطقه آزاد چابهار پر کرده است. با رویکرد دیپلماسی اقتصادی و اقتصاد دریا محور، امید برای تحقق دو هدف کلان مدنظر در سیاستگذاری‌های ملی را افزایش داده، آن دو هدف یکی مردمی سازی‌ست و دیگری جهانی سازی منطقه آزاد.
شما اولین زن اولین بلوچ و اولین اهل تسنن در مدیریت منطقه آزاد هستید. همه این اولین‌ها بار زیادی دارند از نظر اینکه توجه ها به شما جلب می‌شود؟ حس‌تان در این باره چیست و درباره این اولین‌ها بگویید.
این اولین‌ها، بار مسئولیتی برای من در قبال جامعه زنان، جامعه اهل سنت و اقوام ایران ایجاد می‌کند. احساس من، حس مسئولیت و امانتداری است و می‌توانم بگویم تمام توان و تجربه خود را برای کشورم صرف خواهم کرد تا بتوانم با جریان سازی مسیر را برای حضور و نقش آفرینی دیگران فراهم کنم، زیرا استمرار این راه و اعتماد به سایر شایستگان در گرو عملکرد من است.
و به عنوان پرسش پایانی آرزوی‌تان برای مردم استان سیستان و بلوچستان چیست؟
آرزوی من برای مردمان نیک سیستان و بلوچستان، دیار آفتاب و سخاوت، این است که به جایگاه شایسته خود در عرصه ملی و بین‌المللی دست یابند.
لباس بلوچی، لباس مردم ایران است
حمیرا ریگی همیشه در جلسات و برنامه‌ها با لباس سوزن‌دوزی بلوچی حاضر می‌شود. او معتقد است که لباس تمام اقوام ایران و به دنبال آن، لباس سوزن دوزی بلوچی، لباس مردم ایران است که زنان بلوچ هنرمندانه در طول تاریخ از آن صیانت کرده‌اند. فرصت شناساندن فرهنگ ایرانی و تمدن اسلامی را هیچ‌گاه از دست نداده‌ام. این پوشش ایرانی اسلامی نیز، از این قاعده مستثنا نیست و همواره مورد توجه و تایید همه هموطنان و سایر ملل در دوران مدیریت در داخل کشور و خارج کشور بوده است.
نظر شما