به گزارش همشهری آنلاین، چنگدو جی-۷ در ابتدای توسعه خود از میگ ۲۱ شوروی الگوبرداری شد. با این حال، به دلیل اقدامات مدرن‌سازی مختلف، برخی از جنگنده های جدید دیگر شباهت زیادی به مدل مادر ندارند. اگرچه چنگدو جی-۷ نمی تواند با هواپیماهای مدرن در کلاس خود رقابت کند، اما قیمت خرید پایین و ساختار قوی آن به این معنی است که عمدتاً در کشورهای جهان سوم از آن استفاده می‌شود. گفته می‌شود که چین در حال حاضر دارای پنج هنگ است که هر کدام حدود ۱۰۰ جنگنده از این نوع را در اختیار دارند.
پیشینه
چین که قبلاً مجوز تولید میگ ۱۷ و میگ ۱۹ ساخت شوروی را گرفته بود و نسخه های خود را توسعه داده بود، مجوز ساخت میگ-۲۱ اف-۱۳ را در سال ۱۹۶۱ دریافت کرد. با این حال، به دلیل افزایش تنش های سیاسی بین اتحاد جماهیر شوروی و چین، این امر پس از قطع روابط لغو شد. تا آن زمان، تنها چند نمونه اولیه، قطعات و نمونه های اولیه موتور این هواپیما، هر چند بسیار ناقص، به چین رسیده بود. با وجود نواقص چین، تصمیم به ساخت این هواپیما گرفت. حدود پنج سال طول کشید تا اولین نمونه اولیه J-۷I اولین پرواز خود را در ۱۷ ژانویه ۱۹۶۶ انجام دهد. تولید انبوه نیز در سال ۱۹۶۷ آغاز شد، اما به دلیل تنش های سیاسی داخلی (انقلاب فرهنگی رخ داده بود)، تنها چند هواپیما ساخته و به نیروی هوایی چین تحویل داده شد. ۱۵ نمونه به عنوان اف ۷ به تانزانیا تحویل داده شد. آلبانی همچنین دوازده مورد از آنها را در نوامبر ۱۹۷۰ دریافت کرد.
پس از پایان انقلاب فرهنگی، اقدامات نوسازی آغاز شد. مدل جدید جی ۷ قدرتمندتر و ماندگارترساخته شدو دارای یک صندلی جهشی بهبود یافته و دو توپ ۳۰ میلی متری اضافی بود. تفاوت های بصری شامل کاپوت لولایی در عقب و محفظه دیسک ترمز بالای اگزوز موتور بود. چرخ های شاسی قطر کمتری داشتند، بنابراین فقط در مکان های بسیار سفت و سخت قابل استفاده بود. نسخه‌های صادراتی برای برآوردن نیازهای فردی کشورهای کاربر، به عنوان مثال از طریق سلاح‌های اصلاح‌شده یا اویونیک بهبودیافته، توسعه داده شدند.
از سال ۱۹۸۱، خط توسعه جی ۷ در جهات مختلف تکامل یافته است. جی ۷ نسل سوم منحصراً برای نیروهای مسلح چین در نظر گرفته شده بود و عمدتاً بر اساس میگ ۲۱ ساخته شده بود. نمونه اولیه برای اولین بار در ۲۶ آوریل ۱۹۸۴ پرواز کرد.
شناسنامه چنگدو جی-۷
- سرنشین: یک
- طول: ۱۴٫۸۹ متر
- پهنای بال: ۸٫۳۲ متر
- ارتفاع: ۴٫۱۰ متر
- بال: مساحت بیش از ۲۳ مترمربع
- وزن خالی: ۵٬۲۹۲ کیلو
- وزن بارگیری: ۷٬۵۴۰ کیلو
- بیشینه وزن برخاست: ۹٬۱۰۰ کیلو
- پیشرانه: ۱× با پس سوز توربوجت لیانگ ووپن ۱۳–۷ (آر-۱۳–۳۰۰)
- نیرو ی خشک: ۴۴٫۱ کیلونیوتن خشک (۹٬۵۹۰ پوندنیرو) هرکدام
- نیرو با پس سوز ۶۶٫۷ کیلونیوتن (۱۴٬۸۱۵ پوندنیرو) هرکدام
- سرعت بیشینه: ۲ ماخ (محدود) (۲۱۲۰ کیلومتر بر ساعت)
- برد عملیاتی: ۸۵۰ کیلومتر (۵۲۸ مایل)
- برد ترابری: ۲٬۲۳۰ کیلومتر (۱٬۳۸۰ مایل)
- سقف پروازی: ۱۸٬۸۰۰ متر (۶۱٬۷۰۰ فیت)
- نرخ اوج‌گیری: ۱۱٬۷۰۰ متر بر دقیقه (۳۸٬۴۰۰ فیت بر دقیقه)
- توپها: ۲ قبضه توپ ۳۰ میلیمتری تایپ ۳۰–۱ هر یک با ۶۰ گلوله، که در یک محفظه زیربدنه، کمی جلوتر از محل اتصال بال به بدنه نصب گردیده‌اند.
- جایگاه‌ها: پنج آویزگاه خارجی تسلیحات ۴ عدد زیربالها (حداکثر ۵۰۰ کیلوگرم (۱٬۱۰۰ پوند) هریک) ۱ عدد زیربدنه برای حمل ۲٬۰۰۰ کیلوگرم (۴٬۴۰۰ پوند)
- راکتها: پرتاب کننده‌های راکت غیرقابل هدایت ۱۲ راکت ۵۵ میلیمتری یا ۷ راکت ۹۰ میلیمتری
- موشکها: موشکهای هوا به هوای آیم-۹، آر۵۵۰ ماژیک، پی ال ۹، پی‌ال-۸، پی‌ال-۷، پی‌ال-۵، پی‌ال-۲ُ، کا-۱۳
- بمبها: ۵۰–۵۰۰ کیلو بمبهای غیرهدایت‌شونده
- تجهیزات پروازی: رادار تایپ-۲۲۶ (بومی) و رادار جی‌یی‌سی-مارکونی، رادار فیار گریفو-۷ ام‌کا. ۲ (صادراتی)
آخرین بروزرسانی Apr ۲۰, ۲۰۲۴ - شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
نظر شما