همه آنها در پی زوج‌های مکمل و بازیکنانی‌اند که بتوانند در خط حمله با کارایی‌های متفاوت مکمل هم باشند. در باره این زوج‌های مکمل مثل معروفی است که می‌گوید: «یکی می‌سازد، یکی می‌نوازد.»
معادله‌ای پایدار در قانون فوتبال برای پیروزی وجود دارد که هرگز یک جرقه برای تداوم پیروزی‌ها کافی نیست؛ به همین دلیل مربیان در پی بازیکنانی‌اند که بتوانند در کنار هم، خط آتش قدرتمندی را تشکیل دهند. نمونه بارز چنین بازیکنان و زوج‌هایی «رونالدینهو» برزیلی و «ساموئل اتوئو» کامرونی در بارسلونا هستند که با هماهنگی کامل، دروازه حریفان را تسخیر می‌کردند. باشگاه بارسلونا بسیاری از موفقیت‌های خود را مدیون این دو بازیکن است. هر چند که این زوج با جدایی رونالدینهو و انتقال او به میلان پایدار نبود و یا زوج «رائول گونزالز» و «رودون نیستلروی» در رئال مادرید که با آسیب‌دیدگی «نیستلروی» شیرازه خط حمله این تیم از هم پاشید.
زیدان
کریستین رونالدو (سمت راست)
از دیگر زوج‌های موفق فوتبال باید به زوج «نیکولا زیگیچ» اهل صربستان و «پدرو مونیتس» اسپانیایی در باشگاه «ریسینگ سانتاندر» اشاره کرد. هماهنگی خوب این دو بازیکن حتی بارها مربیان حریف را وادار کرد عملکرد آنها را تحسین کنند. جالب این که این دو بدون این که یکدیگر را بشناسند، تنها پس از چهار ماه ، هدایت خط حمله باشگاه را به عهده گرفتند و هماهنگی‌شان به گونه‌ای بود که گویی در تمام طول زندگی کنار هم بوده‌اند. البته زیگیچ بیشتر موقعیت گل می‌ساخت و مونیتس نیز آن را می‌نواخت.
هواداران منچستر یونایتد انگلیس نیز تاکنون بسیار خوشبخت بوده‌اند که بعد از زوج «جرج بست» و «مارک هیوز» و همچنین زوج «دوایت یورک» و «اندی کول» در این تیم، خط حمله آتشینی را توسط زوج «وین رونی» و «کریستیانو رونالدو» شاهد باشند. این دو در چند سال اخیر موفقیت‌های زیادی‌را چون قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، لیگ برتر و حذفی انگلیس برای این تیم به ارمغان آورده‌اند. به نظر می‌رسد «الکس فرگوسن» اکنون با انتقال کریستیانو رونالدو به رئال مادرید، باید به فکر بازیکن دیگری برای تشکیل زوج خط حمله این تیم باشد، ولی رویایی‌ترین خط حمله منچستری‌ها را باید زوج «اندی کول» و دوایت یورک در دهه 90 و به خصوص در فصل89 - 99 دانست؛ زوجی که در مجموع توانستند 35 گل به ثمر برسانند؛ فصلی که منچستر توانست سه جام پرافتخار یوفا، لیگ برتر و جام حذفی را کسب کند.
مربع جادویی تیم ملی مجارستان از تیم‌های قدرتمند دهه پنجاه بود. در این دهه «زولتان زیبر»، «ناندورهایدکوتی»، «سندروکاسیس» و «فرانس پوشکاش» تیم ترسناکی را به نمایش گذاشته بودند. به خصوص کاسیس و پوشکاش که صفحه بزرگی را در تاریخ فوتبال مجارستان نوشتند.
رونالدینهو
نیستلروی
سه نفر از این بازیکنان در آن دهه، پس از درخشش در تیم ملی مجارستان به لیگ اسپانیا رفتند و در بالاترین سطح فوتبال درخشیدند.
فرانس پوشکاش در رئال مادرید به یک ستاره تمام عیار تبدیل شد و زیبر و کاسیس نیز نقش زیادی در پیروزی‌های بارسلونا ایفا کردند. از آن جمع چهار نفره،تنها هاید کوتی در مجارستان ماند و به پیشنهادهای خارجی پاسخ نداد.
چنین مربعی را تیم ملی فرانسه نیز در دهه 80 در اختیار داشت. «میشل پلاتینی»، «آلن گیروس»، «ژان تیگانا» و «برنارد چنگینی» بازیکنانی بودند که با هماهنگی کامل، مربع قدرت این تیم را تشکیل داده بودند. البته با ظهور بازیکنی چون زیدان، فرانسه توانست موفقیت خود را با قهرمانی در جام جهانی 1998 فرانسه تکرار کند، ولی مجارستان پس از فرانس پوشکاش هیچ‌گاه نتوانست به قدرت گذشته خود بازگردد.
