این حرف را «رابرت بولتمن» می‌گوید؛ هنرمند عکاسی که معتقد است اگر با دقت به چیزهایی نگاه کنیم که برایمان آشنا هستند، در آنها آن‌قدر چیزهای ناآشنا پیدا می‌کنیم که انگار پیش از این آنها را ندیده‌ایم. از چیزهای آشنایی که بولتمن هر بار به آنها نگاه میکند، به‌نظرش تازه و پر از شگفتی می‌آیند، گل‌ها و گیاهان هستند، به‌خصوص رنگ‌ها و شکل‌هایشان؛ او دوست دارد این رنگ‌ها و شکل‌ها را همان‌طور که هستند، در عکس‌هایش ثبت کند. به همین دلیل است که به شیوه معمول عکاسی نمی‌کند. او دوربینش را سر دوشش نمی‌اندازد تا به باغ و دشت و صحرا برود و ساعت‌ها منتظر نوری مناسب برای عکس گرفتن بنشیند ؛ او در کارگاهش، بدون استفاده از دوربین و عدسی، به شیوه‌ای خاص، از گل‌ها و گیاهان عکس می‌گیرد؛ شیوه‌ای سخت، پیچیده و خطرناک که حتی اگر کسی بتواند همه مراحل آن را با دقت و موبه‌مو اجرا کند، جرئت ندارد امتحانش کند.
نمونه‌هایی از عکس‌های رابرت بولتمن
بولتمن کارش را با تراشیدن برگ‌ها، گلبرگ‌‌ها و شاخه‌های ریزی شروع میکند که از ساقه یا شاخه جدا شده‌اند. او آنها را به‌طور عرضی، با یک تیغ تیز مخصوص، آن‌قدر می‌تراشد تا ازشان لایه‌ای نیمه شفاف باقی بماند. بعد این لایه‌ها را روی فیلمی شفاف قرار می‌دهد و برای این که جزئیات بهتر دیده شوند روی آنها را با نوعی فیلم مخصوص می‌پوشاند. او این مجموعه را روی یک ورق فلز می‌گذارد، همه اینها را در میان لایه‌ای از پِلِکسی‌گلاس می‌پیچاند و ساندویچ درست‌شده را در سیلیکُن مایع شناور میکند. در مرحله بعد او به مجموعه آماده شده، برق 80 هزار ولتی وصل میکند؛ این‌طوری تمام الکترون‌های مجموعه به حرکت در‌می‌آیند و باعث می‌شوند تصویر گل‌ها و گیاه‌ها روی صفحه فیلم ثبت شود. فقط تصورش را بکن اگر این برق، الکترون‌های بدن بولتمن را هم به حرکت درآورد، چه می‌شود! خیلی حیف است اگر عکاسی نتواند نتیجه زحمت‌هایش را ببیند، نه؟
«کانای قرمز»، اثری از جرجیا اُکیف
«از دریاچه»، اثری از جرجیا اُکیف
در این روند، گازهای اطراف گیاه‌ها یونیزه می‌شوند و دور آنها هاله‌ای روشن به وجود می‌آورند. در مرحله نهایی، بولتمن با اشعه‌ای از نور سفید به باریکی موی انسان، عکس‌ها را تزیین میکند. او با این کار می‌تواند 150 نمونه مختلف از یک عکس به وجود بیاورد.
می‌بینی، بی دلیل نیست که عکس‌های بولتمن را ترکیبی از «فرانکشتاین» و «جرجیا اُ کیف» می‌دانند، فرانکشتاین را که حتماً می‌شناسی؛ او شخصیت اصلی رمانی است به همین نام: دانشمندی که سعی میکند در آزمایشگاهش موجودی قوی‌تر و بزرگ‌تر از انسان‌های معمول بسازد؛ اکیف هم هنرمند قرن بیستمی است که تصویرهای لطیف و رنگارنگش از گل‌ها و گیاهان، مشهور است.
